Probate
Wat is nalatenschap?
Probate is de term voor een juridisch proces waarin een testament wordt beoordeeld om te bepalen of het geldig en authentiek is. Probate verwijst ook naar het algemene beheer van het testament van een overledene of de nalatenschap van een overledene zonder testament.
Nadat een bezitter van activa is overleden, benoemt de rechtbank ofwel een executeur die in het testament wordt genoemd, ofwel een bewindvoerder (als er geen testament is) om het proces van erfrecht te beheren. Dit houdt in dat de activa van een overledene worden verzameld om eventuele schulden op de nalatenschap van de persoon te betalen en om de activa van de nalatenschap onder de begunstigden te verdelen .
Belangrijkste leerpunten
- Probate is het juridische proces voor het beoordelen van de activa van een overleden persoon en het bepalen van erfgenamen.
- Een erfrechtprocedure is doorgaans gericht op het bestaan van een testament.
- Een erfrechtprocedure is niet altijd vereist bij overlijden, maar is meestal essentieel wanneer de resterende nalatenschap van een overledene van hoge waarde is.
- Individuen kunnen exorbitante erfrechtkosten en complexiteit vermijden door een gemakkelijk geverifieerde wil te hebben of investeringsvehikels te gebruiken die geen erfrecht vereisen.
Hoe Probate werkt
Probate is de analyse en overdrachtsadministratie van nalatenschappen die voorheen eigendom waren van een overleden persoon. Wanneer een eigenaar van een onroerend goed overlijdt, worden zijn bezittingen gewoonlijk beoordeeld door een erfrechtbank. De erfrechtbank geeft de definitieve uitspraak over de verdeling en verdeling van activa aan begunstigden. Een erfrechtprocedure begint doorgaans met het analyseren of de overledene al dan niet een gelegaliseerd testament heeft verstrekt.
In veel gevallen heeft de overledene documentatie opgesteld, die instructies bevat over hoe hun bezittingen na overlijden moeten worden verdeeld. In sommige gevallen laat de overledene echter geen testament achter.
Probate met een wil
Een overleden persoon die een testament heeft verstrekt, staat bekend als een erflater. Wanneer een erflater overlijdt, is de executeur-testamentair verantwoordelijk voor het initiëren van het erfrechtproces. Meestal is de uitvoerder een financieel adviseur. Het testament kan ook details geven over een gespecificeerde uitvoerder.
De executeur is verantwoordelijk voor het indienen van het testament bij de erfrechtbank. Staten kunnen verschillende regels hebben voor het tijdsbestek waarin een testament na overlijden moet worden ingediend. Door het testament in te dienen, wordt het erfrechtproces gestart. Het erfrechtproces is een procedure onder toezicht van de rechtbank waarin wordt bewezen dat de authenticiteit van het achtergelaten testament geldig is en wordt geaccepteerd als het ware laatste testament van de overledene. De rechtbank benoemt officieel de executeur die in het testament wordt genoemd, waardoor de executeur de wettelijke bevoegdheid krijgt om namens de overledene op te treden.
De beul
Een testament duidt doorgaans een wettelijke vertegenwoordiger of executeur aan die is goedgekeurd door de rechtbank. Deze persoon is verantwoordelijk voor het lokaliseren van en het toezicht houden op alle bezittingen van de overledene. De executeur moet de waarde van de nalatenschap schatten door de datum van overlijden of de alternatieve waarderingsdatum te gebruiken, zoals gespecificeerd door de Internal Revenue Code (IRC).
De meeste activa die onder de erfrechtadministratie vallen, staan onder toezicht van de erfrechtbank in de plaats waar de overledene bij overlijden woonde. De uitzondering is onroerend goed. Probate voor onroerend goed moet mogelijk worden uitgebreid naar alle provincies waarin het onroerend goed zich bevindt.
De executeur moet ook alle belastingen en schulden afbetalen die de overledene uit de nalatenschap verschuldigd is. Schuldeisers hebben meestal een beperkte tijd (ongeveer een jaar) vanaf de datum van overlijden om vorderingen op de nalatenschap in te dienen voor geld dat aan hen verschuldigd is. Claims die door de executeur worden afgewezen, kunnen voor de rechtbank worden gebracht, waar een erfrechtrechter het laatste woord heeft over de vraag of de claim al dan niet gerechtvaardigd is.
De executeur is ook verantwoordelijk voor het indienen van de definitieve aangifte inkomstenbelasting namens de overledene. Eventuele successierechten die in behandeling zijn, kunnen ook binnen een jaar na de datum van overlijden verschuldigd zijn. Nadat de inventaris van de nalatenschap is opgemaakt, de waarde van de activa is berekend en de schulden zijn afbetaald, zal de executeur de toestemming van de rechtbank vragen om het resterende deel van de nalatenschap aan de begunstigden te verdelen.
Als de nalatenschap van een overledene insolvent is, wat betekent dat hun schulden groter zijn dan hun bezittingen, zal een bewindvoerder er waarschijnlijk voor kiezen om geen erfrecht te starten. Over het algemeen kunnen individuele staten hun eigen uitspraken hebben over een statuut van beperkingen voor de verwerking van een testament door middel van erfrecht. Staten kunnen ook drempels hebben voor het indienen van erfrecht.
Probate zonder wil
Wanneer een persoon sterft zonder een testament, wordt gezegd dat hij in de ingewanden is gestorven. Een nalatenschap bij erfopvolging is ook een nalatenschap waarbij het aan de rechtbank voorgelegde testament als ongeldig wordt beschouwd. Het erfrechtproces voor een nalatenschap omvat het verdelen van de activa van de overledene volgens de staatswetten. Als een overleden persoon geen bezittingen heeft, is erfrecht misschien niet nodig.
Over het algemeen begint een procedure voor een erfrechtbank meestal met de benoeming van een bewindvoerder om toezicht te houden op de nalatenschap van de overledene. De bewindvoerder fungeert als executeur, ontvangt alle juridische claims op de nalatenschap en betaalt de openstaande schulden af.
De beheerder is belast met het opsporen van eventuele wettelijke erfgenamen van de overledene, inclusief overlevende echtgenoten, kinderen en ouders. De erfrechtbank zal beoordelen welke activa moeten worden verdeeld onder de wettelijke erfgenamen en hoe deze moeten worden verdeeld. De erfrechtwetten in de meeste staten verdelen eigendommen tussen de langstlevende echtgenoot en kinderen van de overledene.
Als een persoon geen testament en geen erfgenamen heeft, gaat het resterende vermogen naar de staat.
Overdracht van activa aan de overheid wordt escheatment genoemd. Staten hebben doorgaans een tijdsbestek voor het claimen van activa door een erfgenaam die naar voren kan treden.
Echtgenoten als gezamenlijke eigenaren van eigendom
Communautaire eigendomswetten kunnen beide echtgenoten erkennen als mede-eigenaar van eigendom in een procedure bij veroordeelden. In feite begint de distributiehiërarchie meestal met de langstlevende echtgenoot. Indien op het moment van overlijden ongehuwd of weduwe is, worden de bezittingen gewoonlijk verdeeld over de overlevende kinderen. Nadat een echtgenoot en kinderen in aanmerking zijn genomen, kunnen andere familieleden ook geschikt worden geacht voor distributie.
Goede vrienden van de overledene zullen normaal gesproken niet worden toegevoegd aan de lijst van begunstigden op grond van de erfrechtwetten van een staat voor landgoederen bij erfgenamen. Als de overledene echter een gezamenlijke rekening met nabestaandenrecht had of samen met een ander eigendom bezat, zou het gezamenlijke vermogen automatisch eigendom zijn van de langstlevende partner.
Is een erfrecht altijd vereist?
Het is belangrijk om te weten of een erfrecht vereist is na het overlijden van een persoon. Het proces van erfrecht kan lang duren om te voltooien. Hoe complexer of betwist de nalatenschap is, des te meer tijd het kost om de activa te regelen en te verdelen. Hoe langer de duur, hoe hoger de kosten.
Een nalatenschap proberen zonder testament is doorgaans duurder dan een nalatenschap met een geldig testament. De vereiste tijd en kosten van elk zijn echter nog steeds hoog. Aangezien de procedures van een erfrechtbank openbaar worden geregistreerd, zou het vermijden van erfrecht ervoor zorgen dat alle schikkingen privé worden gedaan.
Verschillende staten hebben verschillende wetten met betrekking tot erfrecht en of erfrecht vereist is na de dood van een erflater. Sommige staten hebben een bepaalde landgoedwaarde, waarvoor erfrecht vereist is. De erfrechtwetten in Texas houden bijvoorbeeld in dat als de waarde van het landgoed minder is dan $ 75.000, het erfrecht kan worden overgeslagen. Als een nalatenschap klein genoeg is om het erfrechtproces te omzeilen, kan het bezit van de nalatenschap worden opgeëist door middel van alternatieve juridische maatregelen, zoals een beëdigde verklaring. Als de schulden van een overledene groter zijn dan hun vermogen, wordt de erfrechtverklaring doorgaans niet per se geïnitieerd en kunnen er alternatieve maatregelen worden genomen.
Sommige activa kunnen erfrecht omzeilen omdat begunstigden zijn 401k-plannen, medische spaarrekeningen en individuele pensioenrekeningen (IRA) met aangewezen begunstigden hoeven niet te worden onderzocht. Evenzo kunnen activa die gezamenlijk eigendom zijn met een recht op overleving, het erfrechtproces omzeilen.
Een andere populaire manier om erfrecht te omzeilen, is door het gebruik van een trust.
Trustfondsen kunnen zo worden georkestreerd dat ze bij overlijden onmiddellijk worden doorgegeven aan aangewezen erfgenamen.
Over het algemeen kan het verstandig zijn om de kosten in verband met het erfrechtproces te minimaliseren. Gecumuleerde onkosten kunnen griffierechten, professionele servicekosten en administratiekosten omvatten. Het hebben van een gemakkelijk te verifiëren testament is een van de meest gebruikelijke manieren om snel een erfrechtproces te doorlopen en activa op de juiste manier te verdelen.