Winstgevendheid
Wat zijn rentabiliteitsratio’s?
Winstgevendheidsratio’s zijn een klasse van financiële maatstaven die worden gebruikt om het vermogen van een bedrijf om inkomsten te genereren in verhouding tot zijn inkomsten, bedrijfskosten, balansactiva of eigen vermogen in de loop van de tijd te beoordelen, met behulp van gegevens van een specifiek tijdstip.
Winstgevendheidsverhoudingen kunnen worden vergeleken met efficiëntieverhoudingen, die bepalen hoe goed een bedrijf zijn activa intern gebruikt om inkomsten te genereren (in tegenstelling tot winst na aftrek van kosten).
Belangrijkste leerpunten
- Winstgevendheidsratio’s beoordelen het vermogen van een bedrijf om winst te maken met zijn verkopen of activiteiten, balansactiva of eigen vermogen.
- Winstgevendheidsverhoudingen geven aan hoe efficiënt een bedrijf winst en waarde genereert voor aandeelhouders.
- Resultaten met hogere ratio’s zijn vaak gunstiger, maar deze ratio’s bieden veel meer informatie in vergelijking met resultaten van vergelijkbare bedrijven, de eigen historische prestaties van het bedrijf of het branchegemiddelde.
Wat vertellen winstgevendheidsratio’s u?
Voor de meeste rentabiliteitsratio’s geeft een hogere waarde ten opzichte van de ratio van een concurrent of ten opzichte van dezelfde ratio uit een voorgaande periode aan dat het goed gaat met het bedrijf. Winstgevendheidsverhoudingen zijn het nuttigst in vergelijking met vergelijkbare bedrijven, de eigen geschiedenis van het bedrijf of gemiddelde ratio’s voor de bedrijfstak van het bedrijf.
Brutowinstmarge is een van de meest gebruikte winstgevendheid of marge-ratio’s. Brutowinst is het verschil tussen inkomsten en de productiekosten, de zogenaamde kosten van verkochte goederen (COGS).
Sommige bedrijfstakken ervaren seizoensgebondenheid in hun activiteiten. Retailers ervaren bijvoorbeeld doorgaans aanzienlijk hogere inkomsten en inkomsten tijdens de feestdagen aan het einde van het jaar. Het zou dus niet nuttig zijn om de brutowinstmarge van een detailhandelaar in het vierde kwartaal te vergelijken met de brutowinstmarge in het eerste kwartaal, omdat ze niet rechtstreeks vergelijkbaar zijn. Het zou veel informatiever zijn om de winstmarge van een retailer in het vierde kwartaal te vergelijken met de winstmarge in het vierde kwartaal van het voorgaande jaar.
Voorbeelden van winstgevendheidsratio’s
Winstgevendheidsverhoudingen zijn een van de meest populaire statistieken die worden gebruikt bij financiële analyse, en ze vallen over het algemeen in twee categorieën: marge- en rendementsverhoudingen.
Marginverhoudingen geven vanuit verschillende invalshoeken inzicht in het vermogen van een bedrijf om verkoop om te zetten in winst. Rendementsverhoudingen bieden verschillende manieren om te onderzoeken hoe goed een bedrijf rendement genereert voor zijn aandeelhouders.
Enkele veel voorkomende voorbeelden van winstgevendheidsverhoudingen zijn de verschillende maatstaven voor winstmarge, rendement op activa (ROA) en rendement op eigen vermogen (ROE). Andere omvatten rendement op geïnvesteerd kapitaal (ROIC) en rendement op aangewend kapitaal (ROCE).
Winstmarge
Er worden verschillende winstmarges gebruikt om de winstgevendheid van een bedrijf te meten op verschillende kostenniveaus, waaronder brutomarge, bedrijfsmarge, marge vóór belastingen en nettowinstmarge. De marges krimpen naarmate er rekening wordt gehouden met lagen extra kosten, zoals de COGS, bedrijfskosten en belastingen.
De brutomarge meet hoeveel een bedrijf verdient na verantwoording van COGS. Operationele marge is het percentage van de omzet dat overblijft na dekking van COGS en bedrijfskosten. De marge vóór belastingen geeft de winstgevendheid van een bedrijf weer na verdere verantwoording van niet-operationele kosten. De nettowinstmarge is het vermogen van een bedrijf om inkomsten te genereren na alle uitgaven en belastingen.
Rendement op activa (ROA)
Winstgevendheid wordt beoordeeld in verhouding tot kosten en uitgaven en geanalyseerd in vergelijking met activa om te zien hoe effectief een bedrijf activa inzet om verkoop en winst te genereren. Het gebruik van de term “rendement” in de ROA-maatstaf verwijst gewoonlijk naar de nettowinst of het nettoresultaat – de waarde van de inkomsten uit verkoop na aftrek van alle kosten, uitgaven en belastingen. ROA is het nettoresultaat gedeeld door de totale activa.
Hoe meer activa een bedrijf heeft vergaard, hoe meer verkopen en potentiële winsten het bedrijf kan genereren. Aangezien schaalvoordelen helpen de kosten te verlagen en de marges te verbeteren, kan het rendement sneller groeien dan activa, waardoor uiteindelijk de ROA toeneemt.
Rendement op eigen vermogen (ROE)
ROE is een belangrijke ratio voor aandeelhouders, omdat het het vermogen van een bedrijf meet om een rendement te behalen op zijn aandeleninvesteringen. ROE, berekend als het nettoresultaat gedeeld door het eigen vermogen, kan toenemen zonder aanvullende beleggingen in aandelen. De ratio kan stijgen als gevolg van een hoger nettoresultaat dat wordt gegenereerd uit een grotere activabasis die wordt gefinancierd met schulden.