Hybride lijfrentes: de voor- en nadelen

Lijfrenten worden al jaren door pensioenplanners gebruikt om te zorgen voor uitgestelde belastingen en een gegarandeerd inkomen. Maar een van de grootste tegenslagen die de meeste critici tegen deze producten aanhalen, is dat het geen vloeibare instrumenten zijn. Contracteigenaren zijn vaak verplicht om ten minste het grootste deel van hun geld gedurende vijf tot twintig jaar binnen het contract te houden, afhankelijk van de vervoerder en het product.

Lijfrentedragers creëerden zo een alternatieve contractvorm, bekend als hybride lijfrentes, die gestructureerd zijn om zowel groei als inkomen te bieden aan hun investeerders. Deze voertuigen kunnen in feite vele doelen dienen, maar de vraag is: hoe goed kunnen ze elk van deze functies werkelijk vervullen?

Hoe hybride lijfrentes werken

Zoals de naam al aangeeft, zijn hybride lijfrentes eenvoudigweg een combinatie van twee of meer basistypen lijfrentecontracten. De meeste producten combineren een vast en een variabel lijfrentecontract die in hetzelfde chassis zijn ondergebracht. Degenen met een variabele lijfrente in één segment zijn ontworpen om een ​​deel van het geld van de klant te laten groeien in het subaccountgedeelte van het beleggingsfonds van het contract, terwijl ze een gegarandeerd inkomen bieden dat de klant niet kan overleven aan de vaste kant.

Andere soorten hybride contracten koppelen een vaste lijfrente aan een geïndexeerd product om een ​​volledige garantie van de hoofdsom in beide segmenten te bieden. Net als alle andere soorten lijfrentes, kunnen ze onmiddellijk of uitgesteld worden met vaste of flexibele premies. Ze kunnen ook de standaard litanie bevatten van andere lijfrentefuncties die tegenwoordig algemeen worden aangeboden, waaronder renners voor levensonderhoud en overlijden en versnelde uitbetalingen voor chronische ziekte of langdurige zorg.

Er zijn ook hybride contracten die specifiek zijn ontworpen voor liefdadigheidsfinanciering of als langlevencontracten die geen contante waarde hebben en niet worden uitbetaald voordat de klant een hoge leeftijd bereikt. En natuurlijk bieden ze ook uitgestelde belastinggroei met een reeks uitbetalingskeuzes voor degenen die ervoor kiezen om hun contracten op te geven.

Wie zou ze moeten gebruiken

Hoewel er geen absolute definitie is van wie een hybride lijfrente zou moeten bezitten, zijn deze over het algemeen het meest geschikt voor pensioenspaarders die op zoek zijn naar een combinatie van groei en inkomen. Degenen die meer gericht zijn op het verkrijgen van een inkomstenstroom die het tempo van de inflatie in de loop van de tijd kan bijhouden, willen wellicht ook naar deze instrumenten kijken. De hoeveelheid risico die ze aan de groeikant willen nemen, zal bepalen of ze een product met een variabel of geïndexeerd segment moeten gebruiken.

Sommige adviseurs zeggen dat ze deze producten niet voor jongere klanten zouden gebruiken, omdat degenen die nog tientallen jaren te gaan hebben voordat ze met pensioen gaan, waarschijnlijk vooruit zullen komen door voor de lange termijn rechtstreeks in aandelen te beleggen.

Cliënten die ver in hun pensioenjaren zijn, zijn wellicht ook geen goede kandidaten voor deze producten, aangezien zij wellicht niet de kans krijgen om voldoende te profiteren van het groeigedeelte. Voor hen kan een eenvoudig lijfrentecontract met onmiddellijke ingang een betere uitbetaling opleveren zonder risico voor de hoofdsom. Maar cliënten die geavanceerder zijn en grondig begrijpen hoe annuïteiten werken, kunnen ongeacht hun leeftijd een goede match zijn, hoewel dezelfde beperkingen ook voor hen kunnen gelden.

Voors en tegens

Hybride lijfrentes bieden klanten naast de standaardfuncties van andere soorten lijfrentes een aantal belangrijke voordelen. Hun tweeledige aard kan klanten een gegarandeerd stijgend inkomen opleveren, omdat het groeigedeelte hen een indekking biedt tegen inflatie. Contracten die een vaste en een variabele lijfrente combineren, kunnen klanten ook een lager neerwaarts risico bieden dan een alleenstaande variabele lijfrente, omdat het vaste deel blijft uitbetalen, ongeacht de prestaties van de variabele subrekeningen.