Snelle verhouding
Wat is de snelle ratio?
De quick ratio is een indicator van de liquiditeitspositie van een bedrijf op korte termijn en meet het vermogen van een bedrijf om aan zijn kortetermijnverplichtingen te voldoen met zijn meest liquide activa.
Omdat het aangeeft dat het bedrijf in staat is om zijn bijna-contante activa (activa die snel in contanten kunnen worden omgezet) onmiddellijk te gebruiken om zijn huidige verplichtingen af te betalen, wordt het ook wel de zuur-testratio genoemd. Een “zuurtest” is een slangterm voor een snelle test die is ontworpen om onmiddellijke resultaten te produceren.
Belangrijkste leerpunten
- De quick ratio meet het vermogen van een bedrijf om zijn kortlopende verplichtingen te betalen zonder dat het zijn voorraad hoeft te verkopen of aanvullende financiering hoeft te verkrijgen.
- De quick ratio wordt beschouwd als een meer conservatieve maatstaf dan de huidige ratio, die alle vlottende activa omvat als dekking voor kortlopende verplichtingen.
- Hoe hoger het ratio-resultaat, hoe beter de liquiditeit en financiële gezondheid van een bedrijf; hoe lager de ratio, hoe groter de kans dat het bedrijf worstelt met het betalen van schulden.
Inzicht in de Quick Ratio
De quick ratio meet het dollarbedrag aan beschikbare liquide middelen ten opzichte van het dollarbedrag aan kortlopende verplichtingen van een bedrijf. Liquide middelen zijn die vlottende activa die snel in contanten kunnen worden omgezet met minimale impact op de prijs die op de open markt wordt ontvangen, terwijl kortlopende verplichtingen de schulden of verplichtingen van een bedrijf zijn die binnen een jaar aan crediteuren moeten worden betaald.
Een resultaat van 1 wordt beschouwd als de normale snelle verhouding. Het geeft aan dat het bedrijf volledig is uitgerust met precies genoeg activa om onmiddellijk te worden geliquideerd om zijn kortlopende schulden af te betalen. Een bedrijf met een quick ratio van minder dan 1 is mogelijk niet in staat om zijn kortlopende verplichtingen op korte termijn volledig af te betalen, terwijl een bedrijf met een quick ratio van meer dan 1 onmiddellijk van zijn kortlopende verplichtingen af kan komen. Een quick ratio van 1,5 geeft bijvoorbeeld aan dat een bedrijf $ 1,50 aan liquide middelen beschikbaar heeft om elke $ 1 van zijn kortlopende verplichtingen te dekken.
Hoewel dergelijke op cijfers gebaseerde ratio’s inzicht bieden in de levensvatbaarheid en bepaalde aspecten van een bedrijf, geven ze mogelijk geen volledig beeld van de algehele gezondheid van het bedrijf. Het is belangrijk om naar andere bijbehorende maatregelen te kijken om het ware beeld van de financiële gezondheid van een bedrijf te beoordelen.
De Quick Ratio-berekening
De formule om de quick ratio te berekenen is:
Om de quick ratio te berekenen, zoekt u elk van de formulecomponenten op de balans van een bedrijf in de secties vlottende activa en kortlopende verplichtingen. Steek de bijbehorende balans in de vergelijking en voer de berekening uit.
Controleer tijdens het berekenen van de snelle verhouding de bestanddelen die u in de formule gebruikt. De teller van liquide activa moet de activa omvatten die gemakkelijk op korte termijn (binnen ongeveer 90 dagen) in contanten kunnen worden omgezet zonder afbreuk te doen aan hun prijs. Voorraad is niet inbegrepen in de quick ratio omdat veel bedrijven, om via hun voorraad binnen 90 dagen of minder te verkopen, hoge kortingen zouden moeten toepassen om klanten te stimuleren om snel te kopen. Voorraad omvat grondstoffen, componenten en afgewerkte producten.
Evenzo mogen alleen debiteuren worden overwogen die binnen ongeveer 90 dagen kunnen worden geïnd. Debiteuren verwijst naar het geld dat door zijn klanten aan een bedrijf verschuldigd is voor reeds geleverde goederen of diensten.
Impact van klantbetalingen op de Quick Ratio
Een bedrijf kan een grote hoeveelheid geld als debiteuren hebben, waardoor de snelle verhouding kan oplopen. Als de betaling van de klant echter vertraging oploopt als gevolg van onvermijdelijke omstandigheden, of als de betaling een lange termijn heeft, zoals 120 dagen op basis van de verkoopvoorwaarden, is het mogelijk dat het bedrijf zijn tekort niet kan nakomen. -term verplichtingen. Dit kunnen essentiële zakelijke uitgaven en crediteuren zijn die onmiddellijk moeten worden betaald. Ondanks een gezond debiteurensaldo, kan de quick ratio zelfs te laag zijn en kan het bedrijf het risico lopen zonder contanten te komen.
Aan de andere kant zou een bedrijf kunnen onderhandelen over snelle ontvangst van betalingen van zijn klanten en langere betalingstermijnen van zijn leveranciers kunnen krijgen, waardoor de verplichtingen langer in de boeken zouden blijven. Door debiteuren sneller om te zetten in contanten, kan het een gezondere snelle ratio hebben en volledig uitgerust zijn om zijn kortlopende verplichtingen af te betalen.
Of debiteuren een bron zijn van snel, klaar contant geld blijft een discutabel onderwerp en hangt af van de kredietvoorwaarden die het bedrijf aan zijn klanten stelt. Een bedrijf dat vooruitbetalingen nodig heeft of slechts 30 dagen aan de klanten geeft om te betalen, verkeert in een betere liquiditeitspositie dan een bedrijf dat 90 dagen geeft. Bovendien hebben de kredietvoorwaarden van een bedrijf met zijn leveranciers ook invloed op zijn liquiditeitspositie. Als een bedrijf zijn klanten 60 dagen de tijd geeft om te betalen, maar 120 dagen om zijn leveranciers te betalen, zal zijn liquiditeitspositie gezond zijn zolang zijn vorderingen overeenkomen met of groter zijn dan zijn schulden.
De andere twee componenten, geldmiddelen en kasequivalenten en verhandelbare effecten, zijn doorgaans vrij van dergelijke tijdgebonden afhankelijkheden. Om de berekening echter nauwkeurig te houden, dient men alleen rekening te houden met het bedrag dat onder normale voorwaarden daadwerkelijk binnen 90 dagen of minder wordt ontvangen. Vroegtijdige liquidatie of voortijdige terugtrekking van activa, zoals rentedragende waardepapieren, kan leiden tot boetes of een verlaagde boekwaarde.
Voorbeeld van Quick Ratio
Beursgenoteerde bedrijven rapporteren over het algemeen het quick ratio-cijfer onder het kopje ‘Liquiditeit / financiële gezondheid’ in het gedeelte ‘Sleutelratio’s’ van hun kwartaalrapporten.
Hieronder vindt u de berekening van de quick ratio op basis van de cijfers die verschijnen op de respectievelijke balansen van twee vooraanstaande concurrenten die actief zijn in de industriële sector voor persoonlijke verzorging voor het boekjaar dat eindigde in 2019:
Met een snelle ratio van 0,94 lijkt Johnson & Johnson zich in een behoorlijke positie te bevinden om zijn kortlopende verplichtingen te dekken, hoewel zijn liquide middelen niet helemaal in staat zijn om aan elke dollar aan kortetermijnverplichtingen te voldoen. Aan de andere kant is Procter & Gamble mogelijk niet in staat om zijn huidige verplichtingen af te betalen met alleen snelle activa, aangezien de snelle ratio ver onder de 1 ligt, namelijk 0,51.
Snelle verhouding versus huidige verhouding
De snelle ratio is conservatiever dan de huidige ratio omdat deze geen voorraad en andere vlottende activa uitsluit, die over het algemeen moeilijker in contanten kunnen worden omgezet. De quick ratio houdt alleen rekening met activa die in korte tijd in contanten kunnen worden omgezet. De huidige ratio houdt daarentegen rekening met inventaris en vooruitbetaalde uitgaven. Bij de meeste bedrijven kost voorraad tijd om te liquideren, hoewel een paar zeldzame bedrijven hun voorraad snel genoeg kunnen omzetten om het als een snelle aanwinst te beschouwen. Vooruitbetaalde kosten, hoewel een actief, kunnen niet worden gebruikt om kortlopende verplichtingen te betalen, dus worden ze weggelaten uit de quick ratio.
Veel Gestelde Vragen
Waarom wordt het de “snelle” ratio genoemd?
De quick ratio kijkt alleen naar de meest liquide activa waarover een bedrijf beschikt om kortlopende schulden en verplichtingen af te lossen. Liquide middelen zijn activa die snel en gemakkelijk in contanten kunnen worden omgezet om die rekeningen te betalen.
Welke activa worden als het “snelst” beschouwd?
De snelste of meest liquide activa waarover een bedrijf beschikt, zijn geldmiddelen en kasequivalenten (zoals geldmarktinvesteringen), gevolgd door verhandelbare effecten die in een oogwenk op de markt kunnen worden verkocht via de makelaar van het bedrijf. Debiteuren worden ook opgenomen, aangezien dit de betalingen zijn die op korte termijn aan de onderneming verschuldigd zijn uit hoofde van verkochte goederen of verleende diensten die opeisbaar zijn.
Wat is het verschil tussen de Quick Ratio en andere liquiditeitsratio’s?
De quick ratio kijkt alleen naar de meest liquide activa op de balans van een bedrijf en geeft zo het meest directe beeld van de beschikbare liquiditeit indien nodig, waardoor het de meest conservatieve maatstaf voor liquiditeit is. De huidige ratio omvat ook minder liquide middelen zoals voorraden en andere vlottende activa zoals vooruitbetaalde kosten.
Wat gebeurt er als de snelle verhouding aangeeft dat een bedrijf niet vloeibaar is?
In dat geval kan zelfs bij gezonde bedrijven een liquiditeitscrisis ontstaan - als er zich omstandigheden voordoen die het moeilijk maken om kortetermijnverplichtingen na te komen, zoals het terugbetalen van hun leningen en het betalen van hun werknemers of leveranciers. Een voorbeeld van een verreikende liquiditeitscrisis uit de recente geschiedenis is de wereldwijde kredietcrisis van 2007-2009, waarbij veel bedrijven niet in staat waren om kortetermijnfinanciering te krijgen om aan hun onmiddellijke verplichtingen te voldoen. Als er geen nieuwe financiering kan worden gevonden, kan het bedrijf worden gedwongen om activa te liquideren bij een brandverkoop of om faillissementsbescherming te zoeken.