Echte optie
Wat is een reële optie?
Een reële optie is een economisch waardevol recht om een keuze te maken of te laten vallen die beschikbaar is voor de managers van een bedrijf, vaak met betrekking tot zakelijke projecten of investeringsmogelijkheden. Het wordt ‘echt’ genoemd omdat het doorgaans verwijst naar projecten met materiële activa (zoals machines, grond en gebouwen, evenals inventaris), in plaats van naar een financieel instrument.
Reële opties verschillen dus van financiële optiecontracten omdat ze echte (dwz fysieke) ” onderliggende ” activa betreffen en niet als effecten kunnen worden omgewisseld.
Belangrijkste leerpunten
- Een reële optie geeft het management van een bedrijf het recht, maar niet de verplichting om bepaalde zakelijke kansen of investeringen te ondernemen.
- Reële optie verwijst naar projecten met materiële activa versus financiële instrumenten.
- Echte opties kunnen de beslissing zijn om uit te breiden, uit te stellen of te wachten, of een project helemaal te verlaten.
- Echte opties hebben economische waarde, die financiële analisten en bedrijfsmanagers gebruiken om hun beslissingen te informeren.
Inzicht in echte opties
Echte opties zijn keuzes die het management van een bedrijf zichzelf geeft om projecten uit te breiden, te veranderen of in te perken op basis van veranderende economische, technologische of marktomstandigheden. Het in rekening brengen van reële opties heeft invloed op de waardering van potentiële investeringen, hoewel bij veelgebruikte waarderingen geen rekening wordt gehouden met mogelijke voordelen van reële opties.
Met behulp van Real Options Value Analysis (ROV) kunnen managers de alternatieve kosten van het voortzetten of verlaten van een project inschatten en dienovereenkomstig betere beslissingen nemen.
Het is belangrijk op te merken dat reële opties niet verwijzen naar een afgeleid financieel instrument, zoals call- en putoptiecontracten, die de houder het recht geven om respectievelijk een onderliggend actief te kopen of te verkopen. In plaats daarvan zijn echte opties kansen waarvan een bedrijf al dan niet profiteert of die ze realiseert.
Investeren in een nieuwe productiefaciliteit kan een bedrijf bijvoorbeeld reële opties bieden om nieuwe producten te introduceren, activiteiten te consolideren of andere aanpassingen aan te brengen in reactie op veranderende marktomstandigheden. Bij de beslissing om al dan niet in de nieuwe faciliteit te investeren, dient het bedrijf rekening te houden met de werkelijke optiewaarde die de faciliteit biedt. Andere voorbeelden van reële opties zijn mogelijkheden voor fusies en overnames ( M&A ) of joint ventures.
Waardebepaling van reële opties
De precieze waarde van reële opties kan moeilijk vast te stellen of in te schatten zijn. Echte optiewaarde kan bijvoorbeeld worden gerealiseerd door een bedrijf dat maatschappelijk verantwoorde projecten uitvoert, zoals het bouwen van een buurthuis. Door dit te doen, kan het bedrijf een voordeel realiseren dat het gemakkelijker maakt om de nodige vergunningen of goedkeuring te krijgen voor andere projecten. Het is echter moeilijk om een exacte financiële waarde aan dergelijke voordelen vast te stellen.
Bij het omgaan met dergelijke reële opties houdt het managementteam van een bedrijf rekening met het potentieel van reële optiewaarde in het besluitvormingsproces, ook al is de waarde noodzakelijkerwijs enigszins vaag en onzeker. Het belangrijkste verschil tussen reële opties en derivatencontracten is natuurlijk dat deze laatste vaak op een beurs worden verhandeld en een numerieke waarde hebben in termen van prijs of premie. Echte opties zijn daarentegen veel subjectiever. Maar door een combinatie van ervaring en financiële waarderingen te gebruiken, moet het management een idee krijgen van de waarde van het project dat wordt overwogen en of het het risico waard is.
Toch lijken waarderingstechnieken voor reële opties vaak op de prijsstelling van financiële optiecontracten, waarbij de spotprijs of de huidige marktprijs verwijst naar de huidige netto contante waarde ( NCW ) van een project. De netto contante waarde is de cashflow die wordt verwacht als gevolg van het nieuwe project, maar die stromen worden verdisconteerd met een tarief dat anders zou kunnen worden verdiend door niets te doen. De alternatieve rente of disconteringsvoet kan bijvoorbeeld de rente zijn van een Amerikaanse staatsobligatie. Als Treasuries 3% betalen, moet het project of de cashflows een rendement van meer dan 3% opleveren; anders zou het niet de moeite waard zijn om na te streven.
Sommige waarderingsmodellen gebruiken terminologie uit derivatenmarkten waarin de uitoefenprijs overeenkomt met de niet-recupereerbare kosten van het project. In de derivatenwereld zou de strike de prijs zijn waartegen het optiecontract wordt omgezet in de onderliggende waarde waarop is gebaseerd. Evenzo zou de vervaldatum van een optiecontract kunnen worden vervangen door het tijdsbestek waarbinnen de zakelijke beslissing moet worden genomen. Optiecontracten hebben ook een volatiliteitscomponent, die het risiconiveau van een belegging meet. Hoe hoger het risico, hoe duurder de optie. Reële opties moeten ook rekening houden met het risico dat ermee gepaard gaat, en ook hieraan zou een waarde kunnen worden toegekend die vergelijkbaar is met volatiliteit.
Andere methoden voor het waarderen van reële opties zijn onder meer Monte Carlo-simulaties, die wiskundige berekeningen gebruiken om waarschijnlijkheden toe te wijzen aan verschillende uitkomsten, gegeven bepaalde variabelen en risico’s.
Speciale overwegingen
Heuristisch redeneren
Analyse van reële opties wordt nog steeds vaak beschouwd als een heuristiek – een vuistregel die flexibiliteit en snelle besluitvorming mogelijk maakt in een complexe, steeds veranderende omgeving – op basis van solide financiële criteria. De echte heuristiek van opties is simpelweg de erkenning van de waarde die belichaamd is in de flexibiliteit om tussen alternatieven te kiezen, ondanks het feit dat hun objectieve waarden niet met enige mate van zekerheid wiskundig kunnen worden bepaald.
Zelfs als een kwantitatief model wordt gebruikt om een reële optie te waarderen, is de keuze van het model zelf gebaseerd op oordeelsvorming en vaak een trial-and-error-benadering, aangezien de beschikbare keuzes kunnen variëren tussen bedrijven en projectmanagers.
Het hebben van opties geeft de vrijheid om optimale keuzes te maken bij beslissingen, zoals wanneer en waar een specifieke investeringsuitgaven moeten worden gedaan. Diverse managementkeuzes om investeringen te doen, kunnen bedrijven reële opties bieden om in de toekomst aanvullende acties te ondernemen, op basis van de bestaande marktomstandigheden.
Kort gezegd, echte opties gaan over bedrijven die beslissingen nemen en keuzes maken die hen de meeste flexibiliteit en potentiële voordelen bieden met betrekking tot mogelijke toekomstige beslissingen of keuzes.
Keuzes die onder echte opties vallen
De keuzes waarmee bedrijfsmanagers worden geconfronteerd en die doorgaans onder de analyse van reële opties vallen, vallen onder drie categorieën van projectmanagement.
- De eerste groep zijn opties die betrekking hebben op de grootte van een project. Afhankelijk van de ROV-analyse kunnen er opties zijn om het project in de loop van de tijd uit te breiden, samen te trekken of uit te breiden, gezien de verschillende omstandigheden.
- De tweede groep heeft betrekking op de levensduur van een project: het starten van een project, het uitstellen van het starten van een project, het verlaten van een bestaand project of het plannen van de volgorde van de projectstappen.
- De derde groep van reële opties betreft de activiteiten van het project: onder meer de procesflexibiliteit, de productmix en de operationele schaal.
Reële opties zijn het meest geschikt wanneer de economische omgeving en de marktomstandigheden met betrekking tot een bepaald project beide zeer volatiel maar toch flexibel zijn. Stabiele of rigide omgevingen zullen niet veel profiteren van ROV en zouden in plaats daarvan meer traditionele technieken voor bedrijfsfinanciering moeten gebruiken. Evenzo is ROV alleen van toepassing wanneer de bedrijfsstrategie van een bedrijf zich leent voor flexibiliteit, voldoende informatiestroom heeft en voldoende middelen heeft om mogelijke neerwaartse risico’s in verband met reële opties te dekken.
Realistisch voorbeeld van echte opties
De McDonald’s Corporation (MCD) heeft restaurants in meer dan 100 landen. Laten we zeggen dat de leidinggevenden van het bedrijf nadenken over de beslissing om extra restaurants in Rusland te openen. De uitbreiding zou vallen onder de categorie van een reële optie tot uitbreiding. De investering of kapitaaluitgaven zouden moeten worden berekend, inclusief de kosten van de fysieke gebouwen, grond, personeel en uitrusting.
De leidinggevenden van McDonald’s zouden echter moeten beslissen of de inkomsten uit de nieuwe restaurants voldoende zullen zijn om mogelijke landenrisico’s en politieke risico’s, die moeilijk te waarderen zijn, tegen te gaan.
Hetzelfde scenario zou ook een reële optie kunnen opleveren om te wachten of het openen van restaurants uit te stellen totdat een bepaalde politieke situatie vanzelf is opgelost. Misschien zijn er verkiezingen aanstaande en kan het resultaat van invloed zijn op de stabiliteit van het land of de regelgeving.