Een bedrijf waarderen met behulp van de methode van resterend inkomen

Er zijn veel verschillende methoden om een ​​bedrijf of zijn aandelen te waarderen. Men zou ervoor kunnen kiezen om een ​​relatieve waarderingsbenadering te gebruiken, waarbij veelvouden en statistieken van een bedrijf worden vergeleken met andere bedrijven binnen zijn branche of sector. Een ander alternatief is het waarderen van een bedrijf op basis van een absolute schatting, zoals het implementeren van discounted cash flow modellering of de dividendkortingsmethode, in een poging om een intrinsieke waarde aan dat bedrijf toe te kennen.

Een absolute waarderingsmethode die voor de meesten misschien niet zo bekend is, maar veel wordt gebruikt door analisten, is de residuele-inkomstenmethode. In dit artikel laten we u kennismaken met de basisprincipes achter de residuale inkomensmethode en hoe deze kan worden gebruikt om een absolute waarde aan een onderneming te hechten.

Een inleiding tot restinkomen

Wanneer de meesten de term residueel inkomen horen, denken ze aan overtollig geld of besteedbaar inkomen. Hoewel die definitie correct is in het kader van persoonlijke financiën, is het residuele inkomen in termen van waardering van het eigen vermogen het inkomen dat door een onderneming wordt gegenereerd nadat de werkelijke kosten van haar kapitaal in aanmerking zijn genomen.

U vraagt ​​zich misschien af, “maar verantwoorden bedrijven hun kapitaalkosten niet al in hun rentelasten?” Ja en nee. Rentelasten op de winst-en-verliesrekening vertegenwoordigen alleen de kosten van een bedrijf van zijn schulden, waarbij de kosten van het eigen vermogen, zoals dividenduitkeringen en andere eigenvermogenskosten, buiten beschouwing worden gelaten.

Als u de kosten van eigen vermogen op een andere manier bekijkt, kunt u het beschouwen als de alternatieve kosten van de aandeelhouders, of het vereiste rendement. Het residuele-inkomensmodel probeert de toekomstige winstramingen van een bedrijf aan te passen om de vermogenskosten te compenseren en een nauwkeuriger waarde toe te kennen aan een bedrijf. Hoewel het rendement voor houders van eigenvermogensinstrumenten geen wettelijke vereiste is, zoals het rendement voor obligatiehouders, om investeerders aan te trekken, moeten bedrijven hen compenseren voor de blootstelling aan beleggingsrisico’s.

Bij het berekenen van het residuele inkomen van een bedrijf is de belangrijkste berekening het bepalen van het eigen vermogen. Het eigen vermogen is eenvoudigweg het totale eigen vermogen van een bedrijf vermenigvuldigd met het vereiste rendement van dat eigen vermogen, en kan worden geschat met behulp van het model voor de prijsstelling van kapitaalgoederen. De onderstaande formule toont de vergelijking van het eigen vermogen:

Eigen vermogen = eigen vermogen x kosten van eigen vermogen

Zodra we de vermogenskostenvergoeding hebben berekend, hoeven we deze alleen maar af te trekken van het nettoresultaat van het bedrijf om het resterende inkomen te berekenen. Als bedrijf X bijvoorbeeld vorig jaar een winst van $ 100.000 rapporteerde en zijn kapitaalstructuur financierde met $ 950.000 aan eigen vermogen tegen een vereist rendement van 11%, zou het resterende inkomen zijn:

Eigen vermogen – $ 950.000 x 0,11 = $ 104.500

Zoals u kunt zien aan de hand van het bovenstaande voorbeeld, met behulp van het concept van residueel inkomen, hoewel bedrijf X een winst rapporteert over zijn winst-en-verliesrekening, is het, zodra zijn kosten van eigen vermogen zijn opgenomen in relatie tot het rendement aan aandeelhouders, feitelijk economisch op het gegeven risiconiveau. Deze bevinding is de belangrijkste motor achter het gebruik van de methode van residueel inkomen. Een scenario waarin een bedrijf boekhoudkundig winstgevend is, kan vanuit het perspectief van een aandeelhouder nog steeds geen winstgevende onderneming zijn als het geen residueel inkomen kan genereren.

1:39

Intrinsieke waarde met restinkomen

Nu we hebben ontdekt hoe we het residuele inkomen kunnen berekenen, moeten we deze informatie gebruiken om een ​​echte waarde-inschatting voor een bedrijf te formuleren. Net als andere benaderingen van absolute waardering, wordt het concept van het verdisconteren van toekomstige inkomsten ook gebruikt bij het modelleren van residueel inkomen. De intrinsieke of reële waarde van de aandelen van een bedrijf met behulp van de residuele-inkomstenbenadering kan worden opgesplitst in de boekwaarde en de contante waarde van de verwachte toekomstige resterende inkomsten, zoals geïllustreerd in de onderstaande formule.

Zoals u wellicht heeft opgemerkt, lijkt de waarderingsformule van het residuele inkomen sterk op een meerfasig dividendkortingsmodel, dat toekomstige dividendbetalingen vervangt door toekomstige residuele inkomsten. Door dezelfde basisprincipes te gebruiken als een dividendkortingsmodel om toekomstige resterende winsten te berekenen, kunnen we een intrinsieke waarde afleiden voor de aandelen van een bedrijf. In tegenstelling tot de DCF-benadering die de gewogen gemiddelde vermogenskostenvoet gebruikt voor de disconteringsvoet, is het gepaste percentage voor de strategie voor residuele inkomsten de kosten van eigen vermogen.

Het komt neer op

De benadering van residueel inkomen biedt zowel positieve als negatieve punten in vergelijking met de vaker gebruikte dividendkorting- en DCF-methoden. Aan de positieve kant maken modellen voor residuele inkomsten gebruik van gegevens die direct beschikbaar zijn uit de financiële overzichten van een bedrijf en kunnen ze goed worden gebruikt bij bedrijven die geen dividend uitkeren of geen positieve vrije kasstroom genereren.

Het belangrijkste is dat, zoals we eerder hebben besproken, modellen voor residuele inkomsten kijken naar de economische winstgevendheid van een bedrijf in plaats van alleen naar de boekhoudkundige winstgevendheid. Het grootste nadeel van de residuele-inkomstenmethode is het feit dat deze zo sterk afhankelijk is van toekomstgerichte schattingen van de financiële overzichten van een bedrijf, waardoor prognoses kwetsbaar zijn voor psychologische vooroordelen of een historische verkeerde voorstelling van zaken van de financiële overzichten van een bedrijf.

De benadering van de waardering van het residuele inkomen is een levensvatbare en steeds populairder wordende waarderingsmethode en kan vrij gemakkelijk worden geïmplementeerd door zelfs beginnende beleggers. Indien gebruikt naast de andere populaire taxatiebenaderingen, kan de waardering van residueel inkomen u een duidelijkere schatting geven van de werkelijke intrinsieke waarde van een bedrijf misschien.