Sherman Antitrust Act
Wat is de Sherman Antitrust Act?
De Sherman Antitrust Act (de Act) is een historische Amerikaanse wet, aangenomen in 1890, die trusts verbood – groepen bedrijven die samenspannen of fuseren om een monopolie te vormen om de prijzen in een bepaalde markt te dicteren. Het doel van de wet was om economische rechtvaardigheid en concurrentievermogen te bevorderen en om de handel tussen staten te reguleren. De Sherman Antitrust Act was de eerste poging van het Amerikaanse Congres om het gebruik van trusts aan te pakken als een instrument dat een beperkt aantal individuen in staat stelt om bepaalde belangrijke industrieën te controleren.
De betekenis van antitrust
Antitrustwetten verwijzen in grote lijnen naar de groep nationale en federale wetten die zijn ontworpen om ervoor te zorgen dat bedrijven eerlijk concurreren. Er zijn antitrustwetten om concurrentie tussen verkopers te bevorderen, monopolies te beperken en consumenten keuzemogelijkheden te bieden.
Voorstanders zeggen dat antitrustwetten nodig zijn om een open markt te laten bestaan en bloeien. Concurrentie tussen verkopers geeft consumenten lagere prijzen, producten en diensten van hogere kwaliteit, meer keuze en meer innovatie. Tegenstanders beweren dat als bedrijven kunnen concurreren zoals zij dat nodig achten, de consument uiteindelijk de beste prijzen krijgt.
Een mijlpaalwet
De Sherman Antitrust Act – in 1890 voorgesteld door senator John Sherman uit Ohio – was de eerste maatregel die door het Amerikaanse Congres werd aangenomen om trusts, monopolies en kartels te verbieden. De Sherman Act verbood ook contracten, samenzweringen en andere zakelijke praktijken die de handel aan banden legden en monopolies creëerden binnen industrieën. De Sherman Act zegt bijvoorbeeld dat concurrerende individuen of bedrijven geen prijzen kunnen bepalen, markten niet kunnen verdelen of biedingen kunnen manipuleren. De wet bevatte ook specifieke straffen en boetes voor het overtreden van de regels.
De wet was niet bedoeld om gezonde concurrentie of monopolies die op eerlijke of organische wijze werden bereikt te voorkomen, maar om die monopolies aan te pakken die het resultaat waren van een opzettelijke poging om de markt te domineren.
De Sherman Antitrust Act werd in 1914 gewijzigd door de Clayton Antitrust Act, die betrekking had op specifieke praktijken die de Sherman Act niet verbood. De Clayton Act verbiedt bijvoorbeeld om dezelfde persoon aan te stellen om zakelijke beslissingen te nemen voor concurrerende bedrijven.
Belangrijkste leerpunten
- De Sherman Antitrust Act is de eerste maatregel die door het Amerikaanse Congres is aangenomen om trusts, monopolies en kartels te verbieden.
- Het doel van de wet was om economische rechtvaardigheid en concurrentievermogen te bevorderen en om de handel tussen staten te reguleren.
- Het werd in 1890 voorgesteld en aangenomen door senator John Sherman uit Ohio.
- De Sherman Antitrust was behoorlijk populair en signaleerde een belangrijke verschuiving in de Amerikaanse regelgevingsstrategie naar het bedrijfsleven en de markten.
Historische achtergrond
De Interstate Commerce Commission (ICC)
De Sherman Antitrust Act werd geboren tegen een achtergrond van toenemende monopolies en misbruik van machtsposities door grote bedrijven en spoorweg conglomeraten. In 1887, als reactie op de toenemende publieke verontwaardiging over machtsmisbruik en wanpraktijken door spoorwegmaatschappijen, keurde het Congres de Interstate Commerce Act goed, die de Interstate Commerce Commission (ICC) voortbracht – waarvan het doel was om interstatelijke transportentiteiten te reguleren . In het bijzonder had het ICC jurisdictie over de Amerikaanse spoorwegen en alle gangbare vervoerders, waardoor zij jaarverslagen moesten indienen en oneerlijke praktijken zoals discriminerende tarieven werden verboden.
Tijdens de eerste helft van de 20e eeuw breidde het Congres echter consequent de macht van het ICC uit, zodat sommigen, ondanks het beoogde doel, geloofden dat het ICC zich vaak schuldig maakte aan het helpen van juist de bedrijven die het moest reguleren – door fusies te begunstigen die tot oneerlijke monopolies bijvoorbeeld.
Het vergulde tijdperk
Het congres keurde de Sherman Antitrust-wet goed op het hoogtepunt van wat Mark Twain het ‘vergulde tijdperk’ in de Amerikaanse geschiedenis noemde. Het vergulde tijdperk, dat plaatsvond van de jaren 1870 tot ongeveer 1900, was een periode die werd gedomineerd door politiek schandaal en de roofbaronnen, de groei van spoorwegen, de economisering van olie en elektriciteit en de ontwikkeling van Amerika’s eerste gigantische – nationale en internationale – bedrijven.
Het vergulde tijdperk was een tijdperk van snelle economische groei. Bedrijven vertrokken in deze periode, in het deel, omdat ze gemakkelijk te registreren waren en, in tegenstelling tot vandaag, geen oprichtingskosten hadden.
Het begrip “trusts” in de 19e eeuw
De opvatting van wetgevers in de late 19e eeuw over “trusts” verschilt van ons concept van de term. Tegenwoordig verwijst vertrouwen naar een financiële relatie waarin de ene partij de andere het recht geeft om eigendommen of activa voor een derde partij te houden. In de 19e eeuw werd een trust echter een overkoepelende term voor elke vorm van heimelijk of samenzweerderig gedrag dat concurrentie oneerlijk maakte. De Sherman Antitrust Act was niet bedoeld om gezonde monopolistische concurrentie te voorkomen, maar om die monopolies aan te pakken die het resultaat waren van een opzettelijke poging om de markt te domineren.
De impact van de Sherman Antitrust Act
De wet werd aangenomen in een tijd van extreme publieke vijandigheid jegens grote bedrijven zoals Standard Oil en de American Railway Union, waarvan werd aangenomen dat ze op oneerlijke wijze bepaalde industrieën monopoliseerden. Deze verontwaardiging kwam zowel van consumenten, die werden beschadigd door exorbitant hoge prijzen voor essentiële goederen, als van concurrenten in de productie, die werden uitgesloten van industrieën vanwege opzettelijke pogingen van bepaalde bedrijven om andere bedrijven van de markt te weren.
De VS versus Google
Op 20 oktober 2020 heeft het Amerikaanse ministerie van Justitie een antitrustzaak aangespannen tegen Google, waarin wordt beweerd dat de onlinegigant zich bezighoudt met concurrentieverstorend gedrag om monopolies in zoek- en zoekadvertenties te behouden. De plaatsvervangend procureur-generaal Jeffrey Rosen vergeleek de klacht met het gebruik in het verleden van de Sherman Act om monopolistische praktijken door bedrijven te stoppen.”Net als bij zijn historische antitrustacties tegen AT&T in 1974 en Microsoft in 1998, handhaaft de afdeling opnieuw de Sherman Act om de rol van concurrentie te herstellen en de deur te openen naar de volgende innovatiegolf – dit keer in vitale digitale markten”, zegt Rosen. zei in een persbericht .
De wet kreeg onmiddellijke publieke goedkeuring, maar omdat de definitie van begrippen als trusts, monopolies en collusie in de wetgeving niet duidelijk was gedefinieerd, werden er maar weinig bedrijfsentiteiten daadwerkelijk vervolgd onder de maatregelen ervan.
De populaire vraag naar de wet duidde echter op een belangrijke verschuiving in de Amerikaanse regelgevingsstrategie naar het bedrijfsleven en de markten. Na de opkomst van het grote bedrijfsleven in de 19e eeuw reageerden Amerikaanse wetgevers met een gedrevenheid om zakelijke praktijken strenger te reguleren. De Sherman Antitrust Act maakte de weg vrij voor meer specifieke wetten, zoals de Clayton Act. Maatregelen als deze hadden brede steun onder de bevolking, maar wetgevers werden ook gemotiveerd door een oprechte wens om de Amerikaanse markteconomie breed concurrerend te houden in het licht van veranderende zakelijke praktijken.
Secties van de Sherman Antitrust Act
De Sherman Antitrust Act is onderverdeeld in drie secties. Deel 1 definieert en verbiedt specifieke vormen van concurrentieverstorend gedrag. Hoofdstuk 2 behandelt de eindresultaten die door hun aard concurrentiebeperkend zijn. Als zodanig treden de artikelen 1 en 2 op om schending van de geest van de wet te voorkomen, terwijl ze toch binnen de grenzen blijven. Sectie 3 breidt de richtlijnen en bepalingen in Sectie 1 uit naar het District of Columbia en de Amerikaanse territoria.