Zilver Certificaat

Wat is een zilveren certificaat?

Een zilveren certificaat is een soort wettig betaalmiddel in de vorm van papiergeld dat werd uitgegeven door de Amerikaanse overheid vanaf 1878. Deze certificaten werden uiteindelijk afgebouwd in 1964 en kunnen tegenwoordig alleen contant worden ingewisseld voor hun nominale waarde, in plaats van in contanten. echt zilver.

Inzicht in Silver-certificaten

Zilvercertificaten werden gecreëerd om een ​​belegger in staat te stellen zilver te kopen zonder de grondstof fysiek in bezit te hoeven nemen. Ze vertegenwoordigden een bepaald bedrag aan ongemunt zilver  gekocht of gehouden door een investeerder en werden geacht op verzoek aan de toonder te betalen.

De eerste uitgaves van de zilveren certificaatbiljetten waren groter dan hun latere tegenhangers, die qua afmetingen vergelijkbaar waren met de moderne Amerikaanse papieren valuta die tegenwoordig in omloop is. De grotere certificaten hadden coupures variërend van $ 1 tot $ 1.000, terwijl de kleinere certificaten voornamelijk in lagere coupures verkrijgbaar waren. Deze certificaten bevatten portretten van opmerkelijke Amerikanen, waaronder George Washington, Abraham Lincoln en Ulysses Grant.

In maart 1964 kondigde de Amerikaanse minister van Financiën aan dat zilvercertificaten niet langer inwisselbaar waren voor zilveren dollars, en de regering stopte kort daarna met het drukken ervan.

Geschiedenis van het zilveren certificaat

Hoewel de VS in 1806 stopte met het slaan van zilveren munten, waren zowel gouden als zilveren munten bruikbaar als wettig betaalmiddel tot 1861. Voordat de zilveren certificaten werden uitgegeven, hanteerden de Verenigde Staten een bimetaalnorm. Inwoners van de VS verzamelden vaak rijkdom in de vorm van zilver, dat ze vrij konden veranderen in munten die als wettig betaalmiddel werden beschouwd. Bewoners konden ook munten van goud in hun bezit hebben. 

De Coinage Act van 1873 schafte het recht van individuen af ​​om zilver in zilveren munten te laten veranderen. Westerse mijnbouwbedrijven en bankiers wilden de terugkeer van het twee-metaalsysteem. Tegen het einde van de jaren tachtig waren er veel Amerikanen die tegen een vaste voorraad papiergeld waren, uit angst dat de geldvoorraad op zou raken.

De westerse belangstelling wakkerde de vlammen van het publieke wantrouwen aan. Deze critici wisten dat een onbeperkte hoeveelheid valuta in omloop zou leiden tot hogere prijzen, wat ze als een voordeel zagen en niet als inflatoir. Ernstige depressie en deflatie in 1863 hadden de scheidslijn getrokken tussen Noordoost-industriëlen, die de voorkeur gaven aan de beperkingen van de valuta, en de boeren in het Middenwesten en Zuiden, die zagen dat de beperking hun vermogen om meer te vragen voor hun gewassen, schaadde.

Voorstanders voerden aan dat hogere prijzen boeren in staat zouden stellen hun schulden af ​​te betalen. De belangrijkste kwestie van het debat werd voorbij het gebruik van goud of zilver om de Amerikaanse valuta te ondersteunen. Uiteindelijk wonnen de goudschieters het witte huis en de discussie, en de USD ging op de goudstandaard door, maakte een einde aan het bimetallisme, demonetiseerde zilver en luidde de uitgifte van zilvercertificaten in.