De rol van fondsen met stabiele waarde in uw 401 (k)
Tijdens periodes van marktturbulentie en lage rentetarieven worstelen veel beleggers om investeringsalternatieven te vinden die niet worden gehamerd. Maar mensen die voor hun pensioen sparen, kunnen aangenaam verrast zijn als ze een uniek soort beleggingsfonds ontdekken dat bekend staat als fondsen met stabiele waarde.
Deze fondsen, die doorgaans worden aangeboden in 401 (k) -plannen, lijken enigszins op geldmarktfondsen, behalve dat ze hogere opbrengsten behalen met relatief weinig risico. Als u een fonds met stabiele waarde overweegt, ziet u hier hoe ze werken, zodat u hun voor- en nadelen kunt afwegen voordat u beslist of ze een goede keuze zijn voor uw pensioenportefeuille.
Belangrijkste leerpunten
- Fondsen met een stabiele waarde worden doorgaans alleen aangeboden in toegezegde bijdrageregelingen, zoals een 401 (k).
- Het zijn conservatieve beleggingen die een vast inkomen opleveren met relatief weinig risico, aangezien uw hoofdsom gegarandeerd is.
- Minder risico betekent echter ook een lager rendement.
- Fondsen met een stabiele waarde zijn een goede keuze voor conservatieve beleggers, werknemers die met pensioen gaan en iedereen die zijn portefeuille wil stabiliseren in tijden van marktvolatiliteit.
Stabiele waardefondsen uitgelegd
Zoals de naam al aangeeft, zijn fondsen met een stabiele waarde een soort contant fonds dat lijkt op een geldmarktfonds door de hoofdsom te beschermen en tegelijkertijd stabiele rentetarieven te betalen. Net als hun neven op de geldmarkt handhaven deze fondsen een constante aandelenkoers van $ 1.
Fondsen met een stabiele waarde hebben doorgaans tweemaal de rente betaald van geldmarktfondsen. Zelfs obligatiefondsen met een middellange looptijd hebben de neiging om minder op te leveren bij aanzienlijk meer volatiliteit. Fondsen met stabiele waarde die werden gebruikt om bijna uitsluitend te beleggen in gegarandeerde beleggingscontracten (GIC’s), dit zijn overeenkomsten tussen verzekeringsmaatschappijen en 401 (k) -planaanbieders die een bepaald rendement beloven.
Een aantal verzekeringsmaatschappijen die in de jaren tachtig zwaar in rommelobligaties investeerden, leden echter zware verliezen en kwamen sommige van hun overeenkomsten niet na. Deelnemers aan het pensioenplan van andere aanbieders, zoals de inmiddels ter ziele gegane Lehman Brothers (die tijdens de financiële crisis van 2008 insolventie van bedrijven. Vervolgens raakten GIC’s grotendeels uit de gratie als financieringsvehikels voor fondsen met een stabiele waarde.
Deze fondsen beleggen nu voornamelijk in staats en bedrijfsobligaties met korte tot middellange looptijden, variërend van circa twee tot vier jaar. Fondsen met een stabiele waarde kunnen hogere rente betalen dan geldmarktfondsen, die doorgaans beleggen in vastrentende waarden met een looptijd van 90 dagen of minder.
Hoe risico’s worden beheerd
De posities in fondsen met een stabiele waarde zijn gevoeliger voor renteschommelingen dan op de geldmarkt vanwege de langere looptijden van de obligaties waarin ze beleggen.
De aandelenkoers van fondsen met een stabiele waarde heeft niet het potentieel om in de loop van de tijd te groeien, maar deze fondsen zullen ook geen waarde verliezen, wat niet het geval is bij typische beleggingsfondsen.
Dit risico wordt beperkt door de aankoop van verzekeringsgaranties door het fonds die een eventueel verlies van de hoofdsom compenseren; deze garanties zijn verkrijgbaar bij banken en verzekeringsmaatschappijen. De meeste fondsen met een stabiele waarde kopen deze contracten van drie tot vijf maatschappijen om hun wanbetalingsrisico te verkleinen.
Gewoonlijk zullen de vervoerders overeenkomen om alle contracten te dekken die in gebreke blijven in het geval dat een van de vervoerders insolvent wordt.
Nadelen om te overwegen
Zoals eerder vermeld, betalen fondsen met een stabiele waarde een rentetarief dat een paar procentpunten hoger ligt dan geldmarktfondsen. Ze doen dit ook met aanzienlijk minder volatiliteit dan obligatiefondsen.
Deze fondsen brengen echter ook jaarlijkse vergoedingen in rekening die de kosten van de verzekeringsverpakkingen dekken, die in sommige gevallen oplopen tot 1% per jaar. Bovendien voorkomen de meeste fondsen met een stabiele waarde dat beleggers hun geld rechtstreeks naar een vergelijkbare belegging verplaatsen, zoals een geldmarkt of een obligatiefonds. Deelnemers moeten in plaats daarvan hun geld gedurende 90 dagen overbrengen naar een ander voertuig, zoals een aandelen- of sectorfonds, voordat ze het opnieuw kunnen toewijzen aan een contant alternatief.
$ 810 miljard
Activa in fondsen met een stabiele waarde in toegezegde bijdrageregelingen, volgens de Stable Value Investment Association.
Misschien wel de grootste beperking van fondsen met een stabiele waarde is hun beperkte beschikbaarheid. Ze zijn over het algemeen alleen beschikbaar voor deelnemers aan het 401 (k) -plan van werkgevers die deze fondsen binnen hun plannen aanbieden.
Een ander belangrijk punt om te onthouden is dat deze fondsen stabiel van aard zijn, maar niet gegarandeerd. Hoewel de kans om geld te verliezen in een van de fondsen relatief klein is, mogen ze niet worden gecategoriseerd met cd’s, vaste annuïteiten of andere beleggingen die gepaard gaan met een absolute garantie van de hoofdsom.
Wanneer fondsen met een stabiele waarde een goede match zijn
Fondsen met een stabiele waarde zijn een uitstekende keuze voor conservatieve beleggers en beleggers met een relatief korte tijdshorizon, zoals werknemers die bijna met pensioen gaan. Deze fondsen zullen inkomsten genereren met een minimaal risico en kunnen dienen om de rest van de portefeuille van de belegger tot op zekere hoogte te stabiliseren.
Ze mogen echter niet worden beschouwd als instrumenten voor groei op de lange termijn, en ze zullen na verloop van tijd niet hetzelfde rendement opleveren als aandelenfondsen. De meeste adviseurs raden aan om niet meer dan 15% tot 20% van iemands vermogen aan deze fondsen toe te wijzen.
Het komt neer op
Fondsen met een stabiele waarde dienen als een gelukkig medium tussen contanten- en geldmarktfondsen, die een lage rente hebben, en obligatiefondsen, die een hoger risico en een grotere volatiliteit hebben. Deze fondsen bieden hogere rentetarieven met weinig of geen prijsfluctuaties.
Maar deze stabiliteit heeft een prijs in de vorm van jaarlijkse vergoedingen en lagere rendementen dan aandelenfondsen. Bovendien kunnen overboekingen naar andere contante instrumenten alleen onder bepaalde voorwaarden plaatsvinden.