Stimuleringspakket
Wat is een stimuleringspakket?
Een stimuleringspakket is een pakket economische maatregelen dat een regering inroept om een spartelende economie te stimuleren. Het doel van een stimuleringspakket is om de economie nieuw leven in te blazen en een recessie te voorkomen of om te buigen door werkgelegenheid en bestedingen te stimuleren.
De theorie achter het nut van een stimuleringspakket is geworteld in de keynesiaanse economie, die stelt dat recessies niet zelfcorrigerend zijn; daarom kan overheidsingrijpen de impact van een recessie verminderen. Een stimulans of verhoogde overheidsuitgaven kunnen bijvoorbeeld de verminderde particuliere uitgaven compenseren, waardoor de totale vraag wordt gestimuleerd en de output gap in de economie wordt gedicht.
Belangrijkste leerpunten
- Een stimuleringspakket is een gecoördineerde inspanning om de overheidsuitgaven te verhogen – en de belastingen en rentetarieven te verlagen – om een economie te stimuleren en uit een recessie of depressie te halen.
- Gebaseerd op keynesiaanse economische principes, is het doel om de totale vraag te vergroten door meer werkgelegenheid, consumentenuitgaven en investeringen.
- De Amerikaanse Senaat keurde verschillende stimuleringspakketten goed om de effecten van de COVID-19-epidemie in 2020 en 2021 te helpen verzachten.
Inzicht in stimuleringspakketten
Op 27 maart 2020 ondertekende de voormalige president Trump de wetCoronavirus Aid, Relief and Economic Security (CARES), een stimuleringswet van in totaal ongeveer $ 2,2 biljoen, om hulp te bieden aan individuen, gezinnen, kleine bedrijven en industrieën die getroffen zijn door de economische vertraging veroorzaakt door de pandemie van het coronavirus.1
De vijfde ronde van de COVID-19-stimulans werd uitgegeven in december 2020. Vervolgens, in januari 2021, stelde president Joe Biden een noodhulpplan op ter waarde van $ 1,9 biljoen. Het plan omvatte cheques van $ 2.000 voor individuen, belastingverminderingen voor kinderen en werknemers met een laag inkomen, en nieuwe initiatieven, waaronder betaald ziekteverlof en medisch verlof voor gezinnen voor miljoenen werknemers, subsidies aan kleine bedrijven en $ 35 miljard voor toegang tot beschikbare leningen met een lage rente. met name voor investeringen in schone energie.
Deze stimuleringspakketten waren allemaal bedoeld om de economische strijd van veel Amerikanen, vooral die met een laag inkomen, te verlichten en om bedrijven te helpen het hoofd boven water te houden tijdens de pandemie. De pandemie van COVID-19 veroorzaakte een wereldwijde recessie en er waren extreme maatregelen nodig om economieën op gang te brengen.
Hoe stimuleringspakketten werken
In tijden van economische recessie die minder verwoestend is dan de COVID-19-pandemie, omvat een stimuleringspakket doorgaans een aantal prikkels en belastingverlagingen die door een overheid worden aangeboden om de uitgaven te verhogen in een poging een land uit een recessie te halen of een economische vertraging. Een stimuleringspakket kan de vorm hebben van een monetaire stimulus of een fiscale stimulans, of kwantitatieve versoepeling.
Monetaire stimulans
Monetaire stimulering omvat het verlagen van de rentetarieven om de economie te stimuleren. Wanneer de rentetarieven worden verlaagd, is er meer prikkel voor mensen om te lenen, omdat de kosten van lenen worden verlaagd. Wanneer particulieren en bedrijven meer lenen, is er meer geld in omloop, minder prikkel om te sparen en meer prikkel om uit te geven. Een verlaging van de rentetarieven kan ook de wisselkoers van een land verzwakken, waardoor de export wordt gestimuleerd. Wanneer de export toeneemt, komt er meer geld in de economie, wat de uitgaven aanmoedigt en de economie stimuleert.
Fiscale stimulans
Wanneer een regering kiest voor fiscale stimuleringsmaatregelen, verlaagt ze de belastingen of verhoogt ze haar uitgaven om de economie nieuw leven in te blazen. Als de belastingen worden verlaagd, hebben mensen meer inkomen tot hun beschikking. Een toename van het beschikbare inkomen betekent dat mensen meer geld te besteden hebben, wat de vraag, de productie en de economische groei stimuleert. Wanneer de regering haar uitgaven verhoogt, injecteert ze meer geld in de economie, waardoor de werkloosheid daalt, de uitgaven toenemen en uiteindelijk de gevolgen van een recessie worden opgevangen.
De keerzijde van fiscale stimuleringsmaatregelen is een hogere schuldquote en het risico dat consumenten hun geld oppotten in plaats van het uit te geven. Als het laatste gebeurt, kan het stimuleringspakket ineffectief zijn.
Kwantitatieve versoepeling
Kwantitatieve versoepeling is een soort expansief monetair beleid Kwantitatieve versoepeling vindt plaats wanneer de centrale bank van een land een groot aantal financiële activa, zoals obligaties, koopt van commerciële banken en andere financiële instellingen. De aankoop van deze activa in grote hoeveelheden verhoogt de overtollige reserves die door de financiële instellingen worden aangehouden, vergemakkelijkt de kredietverlening, vergroot de geldhoeveelheid in omloop, drijft de prijs van obligaties op, verlaagt het rendement en verlaagt de rentetarieven. Een overheid zal doorgaans kiezen voor kwantitatieve versoepeling wanneer een conventionele monetaire stimulans niet langer effectief is.
Voorbeelden van stimuleringspakketten
In maart 2020 probeerden verschillende landen, waaronder de Verenigde Staten (zoals hierboven vermeld), stimuleringspakketten te coördineren als reactie op de wereldwijde pandemie van het coronavirus. Dit omvatte onder meer het verlagen van de rentetarieven tot bijna nul en het verstrekken van stabilisatiemechanismen aan de financiële markten in combinatie met belastingvoordelen, sectorale reddingsoperaties en noodhulp voor werkloosheid voor ontheemde werknemers.
Na de stemming om de Europese Unie te verlaten,ontwierpde Bank of England (BoE)in augustus 2016een stimuleringspakket om te voorkomen dat het land in een recessie terechtkomt. Een deel van het stimuleringspakket omvatte aanvullende kwantitatieve versoepeling om de financieringskosten te drukken. Monetary Policy Committee van de bank gestemd naar een ander £ 70 miljard aan schuld (£ 60 miljard aan te kopen gelten en £ 10 miljard aan schuldpapier van bedrijven), waardoor het totale programma van kwantitatieve versoepeling tot £ 445.000.000.000. De rentetarieven werden ook verlaagd van 0,50% naar 0,25%.
$ 832 miljard
Het bedrag van het stimuleringspakket van de regering van 2009 dat bedoeld was om de klap van de Grote Recessie in de Verenigde Staten op te vangen en de economie nieuw leven in te blazen.
De financiële crisis van 2008 tot 2009
De wereldwijde recessie van 2008 tot 2009 heeft geleid tot ongekende stimuleringspakketten die door regeringen wereldwijd zijn ingesteld. In de Verenigde Statenbevatteeen stimuleringspakket dat bekend staat als de American Recovery and Reinvestment Act (ARRA) van 2009 een enorm scala aan belastingvoordelen en bestedingsprojecten gericht op het creëren van krachtige banen en een snelle heropleving van de Amerikaanse economie. De initiële kostenraming van $ 787 miljard omvatte $ 212 miljard aan belastingverlagingen;$ 296 miljard voor Medicaid, werkloosheidsuitkeringen en andere programma’s;en nog eens $ 279 miljard aan discretionaire uitgaven om de economie draaiende te houden. Met ingang van 2014 werd de oorspronkelijke kostenraming herzien naar $ 832 miljard.
Veel Gestelde Vragen
Wat is een stimuleringspakket?
Een stimuleringspakket is een soort economische interventie waarbij de regering van een land en de centrale bank monetair beleid en fiscaal beleid gebruiken om meer economische activiteit uit te lokken. Stimuleringspakketten worden vaak gebruikt in tijden waarin de economie het risico loopt een recessie in te gaan of wanneer er al een recessie gaande is. In die zin zijn stimuleringspakketten een voorbeeld van keynesiaans economisch beleid. De doeltreffendheid van dit beleid is een onderwerp van voortdurend economisch en politiek debat.
Wat is het verschil tussen monetaire en fiscale stimuleringsmaatregelen?
Monetair beleid verwijst naar acties die door de centrale bank van een land worden ondernomen, zoals het verlagen van de rentetarieven om de kosten van het lenen te verlagen. Door de rentetarieven te verlagen, hopen centrale banken de schuldenlast voor bedrijven en huishoudens te verlichten en tegelijkertijd meer op schulden gebaseerde uitgaven aan te moedigen. Fiscale stimulering daarentegen verwijst naar acties die door de overheid worden ondernomen. Voorbeelden van fiscale stimuleringsmaatregelen zijn het vergroten van de werkgelegenheid in de publieke sector, het investeren in nieuwe infrastructuur en het verstrekken van overheidssubsidies aan industrieën en individuen.
Leveren stimuleringspakketten inflatie op?
Economen zijn het er niet over eens of en onder welke omstandigheden stimuleringsmaatregelen inflatie veroorzaken. Enerzijds beweren sommigen dat stimuleringspakketten inherent inflatoir zijn omdat ze de hoeveelheid geld in omloop vergroten zonder de productiecapaciteit van de economie te vergroten. Volgens deze logica is inflatie het onvermijdelijke resultaat van meer geld dat op dezelfde hoeveelheid goederen en diensten jaagt. Aan de andere kant hebben ontwikkelde economieën zoals de Verenigde Staten, Canada en Japan de afgelopen jaren herhaaldelijk grootschalige stimuleringspakketten gebruikt en tot dusverre geen wezenlijke stijgingen van de inflatie gezien. Het valt nog te bezien welk effect deze stimuleringspakketten in de toekomst zullen hebben op de inflatie.