Tenor
Wat is tenor?
Tenor verwijst naar de resterende tijd voordat een financieel contract afloopt. Het wordt soms door elkaar gebruikt met de term volwassenheid, hoewel de termen verschillende betekenissen hebben. Tenor wordt gebruikt met betrekking tot bankleningen, verzekeringscontracten en afgeleide producten.
Belangrijkste leerpunten
- De term tenor beschrijft de resterende tijd in de looptijd van een financieel contract.
- Daarentegen verwijst volwassenheid naar de initiële duur van een contract bij het aangaan ervan.
- Contracten met een hogere looptijd worden soms als risicovoller beschouwd, en vice versa.
- De looptijd is vooral belangrijk bij een credit default swap omdat het de resterende looptijd van het contract coördineert met de looptijd van het onderliggende actief.
- Het begrijpen van de strekking van een financieel contract is cruciaal om de risico’s van het contract te analyseren en een stabiele cashflow te behouden.
Tenor begrijpen
Tenor wordt vaak gebruikt in relatie tot bankleningen en verzekeringscontracten, terwijl de term looptijd vaker wordt gebruikt bij het beschrijven van staatsobligaties en bedrijfsobligaties. In de volksmond hebben de twee termen een zeer vergelijkbare betekenis en kunnen ze door elkaar worden gebruikt voor verschillende soorten financiële instrumenten.
De term tenor wordt ook gebruikt in relatie tot niet-standaard financiële instrumenten, zoals derivatencontracten. In deze context wordt het vaak gebruikt bij het beschrijven van het risico van een bepaald effect.
Een futurescontract met een lange looptijd zou bijvoorbeeld als relatief riskant kunnen worden beschouwd omdat er nog een aanzienlijke tijd is waarin de waarde ervan kan dalen. Derivaten met een kortere looptijd worden eveneens als minder riskant beschouwd. Als compensatie voor dit vermeende risico zullen kopers van effecten met een hoge looptijd over het algemeen compensatie nodig hebben in de vorm van lagere prijzen of hogere risicopremies.
Afhankelijk van hun risicotolerantie en financiële doelstellingen, kunnen sommige beleggers zelfs systematisch effecten vermijden met een looptijd langer dan de gespecificeerde periode. Een bedrijf dat bijvoorbeeld zijn liquiditeitsbehoeften op korte en middellange termijn wil beheren, zou schuldinstrumenten kunnen kopen en verkopen met een looptijd van vijf jaar of minder. In deze context kunnen aanpassingen worden aangebracht op basis van de gepercipieerde kredietwaardigheid van de betrokken tegenpartijen. Een bedrijf kan bijvoorbeeld een looptijd van vijf jaar accepteren voor tegenpartijen met een hoge kredietwaardigheid, terwijl tegenpartijen met een lage rating worden beperkt tot een looptijd van drie jaar of minder.
Tenor versus volwassenheid
Vanuit technisch perspectief hebben tenor en volwassenheid verschillende betekenissen. Terwijl de looptijd verwijst naar de resterende tijd in een contract, verwijst de looptijd naar de initiële duur van de overeenkomst bij het aangaan ervan.
Als er bijvoorbeeld vijf jaar geleden een staatsobligatie met een looptijd van tien jaar werd uitgegeven, zou de looptijd ervan tien jaar zijn en de looptijd – de resterende tijd tot het einde van het contract – vijf jaar. Op deze manier neemt de looptijd van een financieel instrument in de loop van de tijd af, terwijl de looptijd constant blijft.
Voorbeeld van Tenor
Alex is de Chief Financial Officer (CFO) van een middelgrote beursgenoteerde onderneming. Als onderdeel van hun verantwoordelijkhedenportfolio moeten ze ervoor zorgen dat het bedrijf over voldoende werkkapitaal beschikt om zijn activiteiten uit te voeren.
Daartoe koopt en verkoopt Alex financiële instrumenten op korte en middellange termijn met een looptijd tussen één en vijf jaar. Ze doen dit zowel op de markt voor bedrijfsobligaties als via over-the-counter derivatentransacties met verschillende tegenpartijen.
Momenteel omvat de portefeuille van Alex verschillende instrumenten van zeer kredietwaardige tegenpartijen met een looptijd van vijf jaar. Omdat ze drie jaar geleden zijn gekocht, hebben deze effecten een looptijd van twee jaar. Hun portefeuille omvat ook instrumenten van tegenpartijen met een zwakkere kredietwaardigheid. Voor deze instrumenten beperken ze hun maximale looptijd tot drie jaar om hun tegenpartijrisico te beheersen.
Speciale overwegingen
De looptijd is met name belangrijk bij een credit default swap omdat het de resterende looptijd van het contract coördineert met de looptijd van het onderliggende actief. Een goed gestructureerde kredietverzuimswap moet overeenkomen met de looptijd tussen contract en activum. Als er een discrepantie is tussen de looptijd en de looptijd van het actief, is integratie niet waarschijnlijk. Bovendien is coördinatie tussen kasstromen (en nacalculatie van het rendement) alleen mogelijk wanneer looptijd en looptijd van activa aan elkaar zijn gekoppeld.
Tenor – Veelgestelde vragen
Wat betekent tenor?
Tenor verwijst naar de resterende tijd voordat een financieel contract afloopt. Het wordt vaak door elkaar gebruikt met de term “volwassenheid”.
Wat is tenor in het bankwezen?
Tenor, met betrekking tot bankieren, verwijst naar de tijd die de lener nodig heeft om de lening samen met de rente terug te betalen. Over het algemeen kan de ambtstermijn van een woningkrediet 5 tot 20 jaar bedragen, waarbij sommige banken tot 25 jaar toestaan
Wat is maximale tenor?
De looptijd van de lening is doorgaans tussen de 5 en 25 jaar, met een maximum van 30 jaar, afhankelijk van het type project en de mogelijkheid om de schulden af te lossen.
Wat is tenorbasisrisico?
Tenor basisrisico is het risico dat ontstaat wanneer een basisswap plaatsvindt. Ondanks dat de prijzen op dezelfde datum opnieuw worden geprijsd, in dezelfde valuta zijn en aan dezelfde benchmark zijn gekoppeld, kunnen er problemen ontstaan wanneer ze opnieuw prijzen als ze dit voor verschillende perioden of looptijden doen.
Het komt neer op
Inzicht in de looptijd van financiële instrumenten die een bedrijf kan aanhouden, zoals een kort- of langlopend derivaat, is cruciaal voor het handhaven van een stabiele cashflow en het analyseren van het risiconiveau van een contract.