Rekening met gelaagde rente
Wat is een gelaagde account?
Een bankrekening met gedifferentieerde rente is een betaal of spaarrekening die verschillende rentetarieven betaalt, afhankelijk van het bedrag dat op de rekening wordt aangehouden.
In het algemeen zal bankrekeningen met gedifferentieerde tarief bieden een hogere tarieven van de belangstelling voor een grotere rekening maten, om de klanten aan te moedigen om op te slaan en te blijven loyaal aan de bank in kwestie.
Belangrijkste leerpunten
- Trapsgewijze rekeningen zijn bankrekeningen die oplopende of “trapsgewijze” rentetarieven bieden voor verschillende rekeninggroottes.
- Ze worden door banken gebruikt om klanten aan te trekken en te behouden.
- Samen met de rekeningkosten is het aanhouden van deposito’s essentieel voor de winstgevendheid van de meeste banken, omdat het hen in staat stelt geld van depositohouders uit te lenen en hogere rentetarieven op hun leningen te genereren.
Inzicht in gelaagde rekeningen
Tiered-rate-rekeningen zijn bedoeld om grotere spaarders aan te trekken en om bestaande spaarders aan te moedigen grotere bedragen op hun rekeningen te sparen. Ze bereiken dit door verschillende rentetarieven aan te bieden voor verschillende spaarniveaus op de rekening.
Een bank zou bijvoorbeeld rentetarieven van 0,25% kunnen aanbieden voor een saldo tussen $ 0 en $ 10.000, een tweede niveau van 0,50% rente voor saldi tussen $ 10.000 en $ 100.000 en een derde niveau van 0,75% rente voor saldi boven $ 100.000. Andere banken kunnen hun rentetarieven koppelen aan een referentie of benchmark, waardoor ze grotere spreads bieden voor de hogere rekeningsaldi.
Voor een rekening met een gedifferentieerde rente moet mogelijk een minimum saldo worden geopend, evenals een minimum dagelijks of maandelijks transactievolume. Een bank kan bijvoorbeeld een bijzonder hoge rente bieden voor rekeningen met frequente maandelijkse transacties. In deze situatie gokt de bank erop dat ze voldoende inkomsten uit vergoedingen zal genereren om de hogere rente op de rekening te compenseren.
Uiteindelijk is de belangrijkste bron van zaken voor commerciële banken echter het uitlenen van geld dat door rekeninghouders is gestort. Als het wanbetalingspercentage laag is en de bank een hogere rente op hun leningen kan verdienen dan aan hun klanten, dan is de bank winstgevend.
In deze context moeten banken een evenwicht vinden tussen enerzijds het aantrekken van klanten en anderzijds het behouden van hun eigen winstgevendheid. Om deze reden is het zeer onwaarschijnlijk dat de rentetarieven die door een bank worden aangeboden in de buurt zullen komen van de rentetarieven die op hun leningen in rekening worden gebracht – tenzij het vergoedingsschema dat bij die rekening hoort bijzonder duur is.
Winstgevendheid van het bankwezen
Het renteverschil tussen wat een bank aan haar spaarders betaalt en wat zij aan haar leners in rekening brengt, staat bekend als de nettorentemarge. Dit is een belangrijke maatstaf voor het beoordelen van de winstgevendheid van een bank. Als zodanig wordt het nauwlettend gevolgd door financiële analisten.
Voorbeeld uit de echte wereld van een rekening met een gedifferentieerde rente
Emma is een langdurige klant bij XYZ Financial, een nationale bank met verschillende vestigingen in haar thuisstad. Op een dag ontvangt ze een bericht van XYZ dat de bank een nieuwe bankrekening aanbiedt met een trapsgewijze rentestructuur.
Volgens de voorwaarden van deze gedifferentieerde rekening hebben spaarders recht op stijgende rentetarieven op hun deposito’s, afhankelijk van het geldbedrag dat op hun rekening staat. In plaats van vaste rentetarieven te bieden, biedt XYZ echter variabele rentetarieven die worden berekend op basis van een spread ten opzichte van de primaire rentevoet.
Voor stortingen tussen $ 10.000 en $ 50.000 biedt XYZ bijvoorbeeld een prime-tarief plus 0,50%; voor stortingen tussen $ 50.000 en $ 100.000 is het tarief primair plus 0,75%; voor stortingen tussen $ 100.000 en $ 500.000 is het tarief primair plus 1,00%; en ten slotte, voor deposito’s van meer dan $ 500.000, is het tarief het hoogste plus 1,25%.
Emma redeneert correct dat dit nieuwe stimuleringsprogramma waarschijnlijk een poging van XYZ is om klanten aan te trekken en te behouden, vooral die met relatief grote rekeningsaldi. Bovendien erkent ze dat de bank deze deposito’s waarschijnlijk tegen hogere rentetarieven kan uitlenen om een positieve nettorentemarge te behouden. Extra transactiekosten en maandelijkse kosten voegen een extra bron van inkomsten voor de bank toe.