Truth in Lending Act (TILA)
Wat is de waarheid in de Lending Act (TILA)?
De Truth in Lending Act (TILA) is een federale wet die in 1968 van kracht is geworden om consumenten te helpen beschermen in hun omgang met geldschieters en schuldeisers. De TILA werd geïmplementeerd door de Federal Reserve Board via een reeks voorschriften. Enkele van de belangrijkste aspecten van de wet hebben betrekking op de informatie die aan een lener moet worden bekendgemaakt voordat krediet wordt verstrekt, zoals het jaarlijkse rentepercentage (JKP), de looptijd van de lening en de totale kosten voor de lener. Deze informatie moet opvallen op documenten die vóór ondertekening aan de lener worden overhandigd en in sommige gevallen op de periodieke factureringsoverzichten van de lener.
Belangrijkste leerpunten
- De Truth in Lending Act (TILA) beschermt consumenten in hun omgang met geldschieters en schuldeisers.
- De TILA is van toepassing op de meeste soorten consumptief krediet, waaronder zowel gesloten krediet als open krediet.
- In de TILA is geregeld welke informatieverstrekkers over hun producten en diensten aan consumenten bekend moeten maken.
- Verordening Z verbiedt schuldeisers om kredietverstrekkers te vergoeden voor iets anders dan het verstrekte krediet en om klanten naar ongunstige opties te sturen met het oog op een hogere compensatie.
- TILA helpt consumenten om weloverwogen beslissingen te nemen en, binnen bepaalde grenzen, ongunstige overeenkomsten te beëindigen.
Hoe de Truth in Lending Act (TILA) werkt
Zoals de naam duidelijk aangeeft, gaat het bij TILA helemaal om de waarheid bij het verstrekken van leningen. Het werd geïmplementeerd door Regulation Z van de Federal Reserve Board (12 CFR Part 226) en is in de afgelopen decennia vele malen gewijzigd en uitgebreid. De bepalingen van de wet zijn van toepassing op de meeste soorten consumentenkrediet, met inbegrip van gesloten kredieten, zoals autoleningen open kredieten, zoals een kredietkaart of kredietlijn voor eigen vermogen.
De regels zijn bedoeld om het voor consumenten gemakkelijker te maken om een winkel te vergelijken wanneer ze geld willen lenen of een creditcard willen afsluiten, en om hen te beschermen tegen misleidende of oneerlijke praktijken van kredietverstrekkers. Sommige staten hebben hun eigen varianten van een TILA, maar het belangrijkste kenmerk blijft de juiste openbaarmaking van belangrijke informatie om de consument en de kredietverstrekker bij krediettransacties te beschermen.
De Truth in Lending Act (TILA) geeft leners het recht om binnen drie dagen terug te komen op bepaalde soorten leningen.
Voorbeelden van de bepalingen van TILA
De TILA schrijft voor welke informatie kredietverstrekkers moeten verstrekken over hun leningen of andere diensten. Wanneer potentiële leners bijvoorbeeld een aanvraag voor een hypotheek met variabele rente (ARM) aanvragen, moeten ze informatie krijgen over hoe hun leningbetalingen in de toekomst kunnen stijgen onder verschillende rentescenario’s.
De wet verbiedt ook tal van praktijken. Het is bijvoorbeeld kredietbeambten en hypotheekmakelaars verboden om consumenten naar een lening te sturen die meer compensatie voor hen betekent, tenzij de lening daadwerkelijk in het belang van de consument is. Het is uitgevers van kredietkaarten verboden onredelijke boetes in rekening te brengen wanneer consumenten te laat betalen.
Daarnaast geeft de TILA kredietnemers een herroepingsrecht voor bepaalde soorten leningen. Dat geeft hen een bedenktijd van drie dagen waarin ze hun beslissing kunnen heroverwegen en de lening kunnen stopzetten zonder geld te verliezen. Het recht op ontbinding beschermt niet alleen leners die misschien gewoon van gedachten zijn veranderd, maar ook degenen die door de geldschieter werden onderworpen aan verkooptactieken onder hoge druk.
Voor civiele TILA-overtredingen is de verjaringstermijn één jaar, voor strafrechtelijke overtredingen drie jaar.
In de meeste gevallen regelt de TILA niet de rentetarieven die een kredietverstrekker mag aanrekenen, noch vertelt het kredietverstrekkers aan wie ze wel of geen krediet kunnen verstrekken, zolang ze de wetten tegen discriminatie niet overtreden. De Dodd-Frank Wall Street Reform and Consumer Protection Act van 2010 heeft de regelgevende bevoegdheid onder de TILA overgedragen van de Federal Reserve Board naar het nieuw opgerichte Consumer Financial Protection Bureau (CFPB), met ingang van juli 2011.
Regeling Z en hypotheken
Voor gesloten consumentenleningen verbiedt Verordening Z schuldeisers om compensatie te verstrekken aan kredietverstrekkers of hypotheekhouders wanneer een dergelijke compensatie is gebaseerd op een andere termijn dan het kredietbedrag. Daarom kunnen schuldeisers de vergoeding niet baseren op het feit of een voorwaarde of voorwaarde aanwezig, verhoogd, verlaagd of geëlimineerd is.
Verordening Z verbiedt ook kredietverstrekkers en hypotheekhouders om een klant naar een bepaalde lening te sturen wanneer die lening een grotere compensatie biedt aan de opdrachtgever of hypotheekhouder, maar geen extra voordeel voor de klant biedt. Als een hypotheekbemiddelaar bijvoorbeeld suggereert dat een klant een inferieure lening kiest omdat deze een betere vergoeding biedt, wordt dat als sturend beschouwd en is het verboden.
In gevallen waarin de consument de kredietverstrekker rechtstreeks compenseert, mag geen enkele andere partij die deze compensatie kent of zou moeten weten, de kredietverstrekker compenseren voor dezelfde transactie. De verordening vereist ook dat schuldeisers die kredietverstrekkers vergoeden, hun administratie ten minste twee jaar bewaren.
Voorschrift Z biedt een veilige haven wanneer de kredietverstrekker, die te goeder trouw handelt, kredietopties biedt voor elk type lening waarin de consument geïnteresseerd is. De opties moeten echter aan bepaalde criteria voldoen. De aangeboden opties moeten een lening met de laagste rente, een lening met de laagste opstartkosten en een lening met de laagste rente voor leningen met bepaalde voorzieningen omvatten, zoals leningen zonder negatieve afschrijving of boetes voor vervroegde aflossing. Bovendien moet de kredietverstrekker aanbiedingen krijgen van kredietverstrekkers met wie zij regelmatig samenwerken.
Voordelen van de waarheid in leningen Act (TILA)
De Truth in Lending Act (TILA) helpt consumenten bij het kopen en nemen van weloverwogen beslissingen over krediet, zoals autoleningen, hypotheken en creditcards. TILA vereist dat kredietverstrekkers de kosten van het lenen op een duidelijke en voor de hand liggende manier verstrekken. Zonder deze vereiste kunnen sommige geldschieters de voorwaarden en tarieven verbergen of niet bekendmaken, of ze presenteren het op een manier die moeilijk te begrijpen is.
Vóór TILA gebruikten sommige geldschieters bedrieglijke en roofzuchtige tactieken om klanten tot eenzijdige overeenkomsten te lokken. Nadat de Truth in Lending Act was vastgesteld, werd het kredietverstrekkers verboden om bepaalde wijzigingen aan te brengen in de voorwaarden van een eenmaal uitgevoerde kredietovereenkomst en om te azen op kwetsbare bevolkingsgroepen.
TILA geeft consumenten ook het recht om een overeenkomst binnen drie dagen te ontbinden volgens de regels van TILA. Als de voorwaarden van de overeenkomst niet bevredigend zijn of in het beste belang van de consument, kunnen ze annuleren en een volledige terugbetaling ontvangen.
Truth in Lending Act – Veelgestelde vragen
Wat doet de Truth in Lending Act?
De Truth in Lending Act (TILA) helpt consumenten te beschermen tegen oneerlijke kredietpraktijken door schuldeisers en kredietverstrekkers te verplichten vooraf bepaalde voorwaarden, beperkingen en bepalingen aan kredietnemers bekend te maken, zoals het APR, de looptijd van de lening en de totale kosten van een kredietovereenkomst of lening.
Op wie is de wet op de waarheid inzake kredietverlening van toepassing?
De Truth in Lending Act is van toepassing op de meeste soorten consumentenkrediet, zoals autoleningen, hypotheken en creditcards. Het is echter niet van toepassing op alle krediettransacties. TILA is bijvoorbeeld niet van toepassing op kredieten die zijn verstrekt aan bedrijven (inclusief landbouwbedrijven), entiteiten en voor specifieke studieleningprogramma’s.
Wat is een realistisch voorbeeld van de wet op de waarheid in leningen?
Een realistisch voorbeeld van de Truth in Lending Act omvat creditcardaanbiedingen van banken, zoals Chase. Chase biedt leners de mogelijkheid om op haar website de United Gateway Credit Card van de luchtvaartmaatschappij aan te vragen. Gepresenteerd zijn de prijzen en voorwaarden, APR (16,49% -23,49% op basis van kredietwaardigheid) en een jaarlijkse vergoeding ($ 0 +/-). De openbaarmaking van prijzen en voorwaarden beschrijft de APR voor verschillende soorten transacties, zoals saldooverdrachten en contante voorschotten. Het bevat ook vergoedingen die van belang zijn voor consumenten en vereist zijn door TILA.
Wat is een waarheid in een leningsovereenkomst?
Een Truth in Lending-overeenkomst is een schriftelijke openbaarmaking of een reeks openbaarmakingen die aan de lener worden verstrekt voordat een krediet of een lening wordt verstrekt. Het schetst de algemene voorwaarden van het krediet, het jaarlijkse percentage (JKP) en financieringsdetails.
Wat is een TILA-overtreding?
Enkele voorbeelden van TILA-overtredingen zijn onder meer een schuldeiser die de APR en financieringskosten niet nauwkeurig bekendmaakt, de verkeerde toepassing van de dagelijkse rentefactor en de toepassing van boete die de TILA-limieten overschrijden. Een schuldeiser is ook in overtreding als hij de kredietnemer niet toestaat het contract binnen de voorgeschreven limiet te ontbinden.
Het komt neer op
De Truth in Lending Act (TILA) werd in 1968 in de wet ondertekend als een middel om consumenten te beschermen tegen oneerlijke en roofzuchtige leningen. Het vereist kredietverstrekkers en crediteuren om leners duidelijke en zichtbare essentiële informatie over het verstrekte krediet te verstrekken. TILA verbiedt schuldeisers en kredietverstrekkers om op een zelfzuchtige manier te handelen, vooral wanneer dit ten koste gaat van de cliënt. Om de consumenten te beschermen tegen oneerlijke kredietpraktijken, krijgen consumenten de mogelijkheid om hun overeenkomst binnen een bepaalde tijd te herroepen voor bepaalde leningstransacties. De Truth in Lending Act dient niet alleen om consumenten te beschermen, maar ook kredietverstrekkers en schuldeisers die te goeder trouw handelen.