25 juni 2021 2:15
Grote geldmanagers zijn de rocksterren van de financiële wereld. Hoewel Graham, John Templeton en Peter Lynch reden voor uitgebreide discoursen over beleggingsfilosofieën en prestaties.
De beste beheerders van beleggingsfondsen hebben op de lange termijn een marktconform rendement behaald en talloze individuele beleggers geholpen aanzienlijke nesteieren te bouwen.
Criteria
Voordat we bij onze lijst met de beste van het beste komen, kijken we eerst naar de criteria die zijn gebruikt om de top vijf te kiezen:
- Langdurige artiesten. We beschouwen alleen die managers met een lange geschiedenis van marktprestaties.
- Alleen gepensioneerde managers. We nemen alleen managers op die hun carrière hebben beëindigd.
- Geen teambeheerde fondsen. Deze werden niet geëvalueerd omdat de teams halverwege de prestatieperiode zouden kunnen veranderen. Bovendien, zoals John Templeton het uitdrukte: “Ik ben niet op de hoogte van enig beleggingsfonds dat werd beheerd door een commissie die ooit een superieure staat van dienst had, behalve per ongeluk.”
- Bijdragen. De topmanagers moeten bijdragen hebben geleverd aan de beleggingssector als geheel, niet alleen aan hun eigen bedrijven.
Benjamin Graham
Hij staat bekend als de vader van de veiligheidsanalyse, hoewel weinigen Benjamin Graham als fondsbeheerder zouden beschouwen. Hij komt echter nog steeds in aanmerking voor onze lijst – van 1936 tot 1956 beheerde hij het moderne equivalent van een gesloten beleggingsfonds met partner Jerome Newman.
Beleggingsstijl: beleggen met diepe waarde.
Beste investering: GEICO (NYSE: aandeelhouders van Graham-Newman voor $ 27 per aandeel en steeg tot het equivalent van $ 54.000 per aandeel. Hoewel niet voor de hand liggend in Grahams strategie voor diepe kortingen, zou de aankoop van GEICO zijn meest succesvolle investering worden. De meeste posities van Graham werden in minder dan twee jaar verkocht, maar hij bezat decennia lang GEICO-aandelen. Zijn belangrijkste investeringen waren talrijke arbitrageposities met een laag risico.
Belangrijke bijdragen: Graham schreef Security Analysis met collega-professor aan Columbia, David Dodd (1934), The Interpretation of Financial Statements (1937) en The Intelligent Investor (1949), die Warren Buffett inspireerde om Graham op te zoeken en vervolgens onder hem te studeren aan Columbia University, en later om voor hem te werken bij de Graham-Newman Corporation.
Graham hielp ook bij het opzetten van wat uiteindelijk het CFA Institute zou worden. Beginnend op Wall Street in 1914, lang voordat de effectenmarkten werden gereguleerd door de Securities and Exchange Commission (SEC), zag hij de noodzaak in om beveiligingsanalisten te certificeren – dus het CFA examen.
Naast het begeleiden van Buffett, had Graham talloze studenten die zelf een fantastische investeringscarrière hadden, hoewel ze nooit de cultstatus van hun leraar of beroemdste medeleerling hebben bereikt.
Geschat rendement: Rapporten variëren in overeenstemming met de tijdsperiode in kwestie en de gebruikte berekeningsmethoden, maar John Train rapporteerde in The Money Masters (2000) dat het fonds van Graham, de Graham-Newman Corporation, in 20 jaar tijd 21% per jaar verdiende. “Als iemand in 1936 $ 10.000 investeerde, ontving hij gedurende de volgende 20 jaar gemiddeld $ 2.100 per jaar, en kreeg hij aan het eind zijn oorspronkelijke $ 10.000 terug.”
Sir John Templeton
Door het tijdschrift Forbes ‘de decaan van het wereldwijde beleggen’ genoemd , werd Templeton door koningin Elizabeth II geridderd vanwege zijn filantropische inspanningen. Templeton was niet alleen filantroop, maar ook Rhodes Scholar, CFA-charterholder, weldoener van Oxford University en een pionier op het gebied van wereldwijd beleggen die uitblonk in het vinden van de beste kansen in crisissituaties.
Beleggingsstijl: wereldwijde tegendraadse en waardebelegger. Zijn strategie was om investeringsvehikels te kopen wanneer ze, in zijn woorden, “het punt van het maximale pessimisme” bereikten. Als voorbeeld van deze strategie kocht Templeton aandelen van elk openbaar Europees bedrijf dat aan het begin van de Tweede Wereldoorlog voor minder dan $ 1 per aandeel handelde, waaronder vele die failliet waren gegaan. Hij deed dit met $ 10.000 aan geleend geld. Na vier jaar verkocht hij ze voor $ 40.000. Deze winst financierde zijn uitstapje naar de investeringsbranche. Templeton ging ook op zoek naar ondergewaardeerde fundamentele succesverhalen over de hele wereld. Hij wilde weten welk land klaar was voor een ommekeer voordat alle anderen het verhaal kenden.
Beste investeringen:
- Europa, aan het begin van de Tweede Wereldoorlog
- Japan, 1962
- Ford Motors (NYSE: F ), 1978 (het was bijna failliet)
- Peru, jaren 80
- Kortgesloten technologieaandelen in 2000
Belangrijke bijdragen: een groot deel van de huidige Franklin Resources (Franklin Templeton Investments) opgebouwd. Templeton College aan de Saïd Business School van Oxford University is naar hem vernoemd.
Geschat rendement: hij beheerde het Templeton Growth Fund van 1954 tot 1987. Elke $ 10.000 die in 1954 in de Klasse A-aandelen werd geïnvesteerd, zou in 1992 (toen hij het bedrijf verkocht) zijn gegroeid tot meer dan $ 2 miljoen met herbelegde dividenden, wat zich vertaalt in een rendement op jaarbasis van ~ 14,5%.
Rowe Price, Jr.
T. Rowe Price betrad Wall Street in de jaren 1920 en richtte in 1937 een investeringsmaatschappij op, maar begon pas veel later met zijn eerste fonds. Price verkocht het bedrijf in 1971 aan zijn werknemers en het werd uiteindelijk halverwege de jaren tachtig openbaar. Hij wordt vaak geciteerd: “Wat goed is voor de klant, is ook goed voor het bedrijf.”
Investeringsstijl: waarde en groei op lange termijn.
Prijs geïnvesteerd in bedrijven die volgens hem goed management hadden, zich in “vruchtbare velden” (aantrekkelijke bedrijfstakken voor de lange termijn) bevonden en gepositioneerd waren als marktleiders. Omdat hij er de voorkeur aan gaf om gedurende vele jaren investeringen aan te houden, wilde Price bedrijven die jarenlang een duurzame groei konden laten zien.
Beste investeringen: Merck (NYSE: MRK ) in 1940; hij zou naar verluidt meer dan 200 keer zijn oorspronkelijke investering hebben gedaan. Coca-Cola (Nasdaq: COKE ), 3M (NYSE: MMM ), Avon Products (NYSE: AVP ) en IBM (NYSE: IBM ) waren andere opmerkelijke investeringen.
Belangrijkste bijdragen: Price was een van de eersten die een vergoeding in rekening bracht op basis van het beheerd vermogen in plaats van een commissie voor het beheer van geld. Tegenwoordig is dit een gangbare praktijk. Price was ook een pionier in de groeistrategie van beleggen door te streven naar kopen en vasthouden voor de lange termijn, in combinatie met een brede diversificatie. Hij richtte in 1937 de beursgenoteerde investeringsmanager T. Rowe Price (Nasdaq: TROW ) op.
Resultaten: Individuele fondsresultaten voor Price zijn niet erg nuttig, aangezien hij een aantal fondsen beheerde, maar er werden er twee genoemd in Nikki Ross ‘boek Lessons from the Legends of Wall Street (2000). Zijn eerste fonds werd opgericht in 1950 en had de beste tienjarige prestatie van het decennium – ongeveer 500%. Emerging Growth Fund werd opgericht in 1960 en was ook een opvallende performer, met namen als Xerox (NYSE: XRX ), H&R Block (NYSE: HRB ) en Texas Instruments (NYSE: TXN ).
John Neff
De in Ohio geboren Neff trad in 1964 in dienst bij Wellington Management Co. en bleef meer dan 30 jaar bij het bedrijf en beheerde drie van zijn fondsen. Een van de beleggingstactieken van John Neff was om via indirecte paden in populaire industrieën te investeren. In een hete huizenbouwmarkt heeft hij bijvoorbeeld gezocht naar bedrijven die materialen aan huizenbouwers leverden.
Beleggingsstijl: waarde, of lage P / E, hoogrentende beleggingen.
Neff concentreerde zich op bedrijven met lage koers-winstverhoudingen (P / E-ratio’s) en sterke dividendrendementen. Hij verkocht toen de beleggingsfundamentals verslechterden of de prijs zijn doel bereikte. De psychologie van beleggen was een belangrijk onderdeel van zijn strategie.
Hij hield er ook van om het dividendrendement toe te voegen aan de winstgroei en dit te delen door de P / E-ratio voor een “u krijgt waar u voor betaalt” -ratio. Als het dividendrendement bijvoorbeeld 5% was en de winstgroei 10%, zou hij deze twee bij elkaar optellen en delen door de P / E-ratio. Als dit 10 was, nam hij 15 (het “wat je krijgt” -getal) en deelde dit door 10 (het “waar je voor betaalt” -getal). In dit voorbeeld is de verhouding 15/10 = 1,5. Alles boven de 1,0 werd als aantrekkelijk beschouwd.
Beste investering: in 1984-1985 begon Neff een groot belang in Ford Motor Company te verwerven; drie jaar later was het in waarde gestegen tot bijna vier keer wat hij oorspronkelijk had betaald.
Belangrijkste bijdragen: Neff schreef een boek over beleggen dat zijn hele carrière jaar na jaar beslaat, getiteld John Neff over beleggen (1999).
Resultaten: John Neff leidde het Windsor Fund gedurende 31 jaar, eindigend in 1995, met een rendement van 13,7%, tegenover 10,6% voor de S&P 500 over dezelfde periode. Dit komt neer op een winst van meer dan 55 keer op een initiële investering in 1964.
Peter Lynch
Lynch, afgestudeerd aan Penn’s Wharton School of Business, beoefende wat hij ‘meedogenloze achtervolging’ noemde. Hij bezocht bedrijf na bedrijf om erachter te komen of er een kleine verandering ten goede was die de markt nog niet had opgepikt. Als hij het leuk vond, zou hij een beetje kopen, en als het verhaal beter werd, zou hij meer kopen en uiteindelijk duizenden aandelen bezitten in wat het grootste actief beheerde beleggingsfonds ter wereld werd: het Fidelity Magellan Fund.
Beleggingsstijl: groei en cyclisch herstel.
Lynch wordt algemeen beschouwd als een investeerder in langetermijngroei, maar het gerucht gaat dat hij het grootste deel van zijn winsten heeft behaald door traditioneel cyclisch herstel en waardespelingen.
Beste investeringen: Pep Boys (NYSE: tenbaggers.”
Grote bijdragen: Lynch heeft van Fidelity Investments een begrip gemaakt. Hij schreef ook verschillende boeken, met name One up on Wall Street (1989) en Beating the Street (1993). Hij gaf hoop aan doe-het-zelvers door te zeggen: “Gebruik wat je weet en koopt om Wall Street-goeroes te verslaan in hun eigen spel.”
Resultaten: Lynch wordt algemeen aangehaald als zijnde dat een $ 1.000 die op 31 mei 1977 in Magellan werd geïnvesteerd, in 1990 $ 28.000 waard zou zijn geweest.
Het komt neer op
Deze top-geldbeheerders vergaarden niet alleen grote fortuinen voor zichzelf, maar ook voor degenen die in hun fondsen investeerden. Een ding hebben ze allemaal gemeen: ze gingen vaak op een onconventionele manier om met investeren en gingen tegen de kudde in. Zoals elke ervaren belegger weet, is het geen gemakkelijke taak om uw eigen pad te banen en op de lange termijn marktconforme rendementen te behalen. Gezien dit alles is het gemakkelijk in te zien hoe deze vijf investeerders een plaats voor zichzelf hebben veroverd in de financiële geschiedenis.