Variabel vergoedingsplan

Wat is een plan met variabele vergoedingen?

Een plan met variabele beloning is een soort pensioenplan waarbij de uitbetaling verandert afhankelijk van hoe goed de beleggingen van het plan presteren.

Een plan met variabele vergoedingen begrijpen

Variabele-pensioenregelingen, ook wel toegezegde-bijdrageregelingen genoemd, stellen de planhouder in staat zijn of haar eigen rekening te beheren. Een toegezegd-pensioenregeling daarentegen biedt de planhouder vooraf bepaalde uitkeringen bij pensionering die niet veranderen en die zijn gebaseerd op een toelatingsformule in plaats van op beleggingsrendementen.

Variabele beloningsregelingen verleggen het investeringsrisico van de werkgever naar de werknemer. Het is mogelijk dat de werknemer minder geld uit een variabele pensioenregeling krijgt als hij slechte investeringskeuzes maakt. Hij heeft echter ook de macht om superieure investeringskeuzes te maken en uiteindelijk betere voordelen te behalen. Daarom is het vermogen van de werknemer om slimme investeringsbeslissingen te nemen van cruciaal belang bij regelingen met variabele vergoedingen.

Geschiedenis van variabele vergoedingsregelingen

Al zo lang als de geschiedenis van het kapitalisme zelf, hebben mensen op de financiële markten geïnvesteerd om in hun pensioen te kunnen voorzien. De American Express Company bood zijn werknemers voor het eerst een pensioenplan aan in 1875, waarmee het eerste particuliere pensioenplan in de Verenigde Staten werd opgezet.

Toen de levensverwachting van Amerikanen in de late negentiende en vroege twintigste eeuw steeg, werd het probleem van de pensionering van leden van de groeiende middenklasse steeds belangrijker. Het congres probeerde in de jaren twintig de groei van particuliere pensioenen aan te moedigen door bijdragen aan dergelijke rekeningen aftrekbaar te maken voor de belasting. In 1929 waren er 397 plannen voor de particuliere sector in de Verenigde Staten en Canada.

De groei van de pensioenregelingen explodeerde na de Tweede Wereldoorlog, toen de vakbonden in grote aantallen begonnen te staken en de verstrekking van pensioenen eisten. Vanaf het einde van de Tweede Wereldoorlog tot ongeveer 1980 waren toegezegd-pensioenregelingen, of een pensioen waarbij een werknemer verzekerd is van een vooraf bepaalde reeks uitkeringen tot aan zijn overlijden, een belangrijke vorm van pensioenzekerheid voor Amerikaanse werknemers.