Wat betekent een lage federale fondsenrente?

De Federal Funds-rente is de korte rente waartegen banken geld van elkaar kunnen lenen.  Een lage federale fondsenrente impliceert een expansief monetair beleid van een regering. Dit creëert een klimaat van lage rente voor bedrijven en consumenten en een relatief hoge inflatie. Omgevingen met een lage rente stimuleren de totale vraag en werkgelegenheid.2

In de VS bijvoorbeeld,verplichten de regelgeving van de Federal Reserve financiële instellingen om elke dag een bepaald bedrag aan reservefondsen op hun Federal Reserve-rekening aan te houden. Als een bankaan het einde van een werkdageen tekort verwacht om aan deze reserveverplichtingen te voldoen, kan een andere instelling die voor die dag een overschot heeft, tussenbeide komen en geld lenen. Het rentetarief dat de uitlenende bank voor het geld in rekening brengt, wordt de daggeldrente van de federale fondsen genoemd, of kortweg kortweg ‘overnight rate’.7

Impact van de Federal Funds Rate

Het Federal Funds-tarief is zeer invloedrijk en heeft vaak een direct effect op de Amerikaanse economie omdat het dient als basis voor rentetarieven die door verschillende financiële en kredietinstellingen aan bedrijven en consumenten worden aangeboden.  Schommelingen in de prime rate – de rente die banken hun meest kredietwaardige klanten in rekening brengen voor leningen, kredietlijnen en hypotheken – volgen die van de Federal Fund-rente, die doorgaans een paar punten hoger ligt.

De klanten van een creditcardbedrijf met de hoogste kredietwaardigheid kunnen bijvoorbeeld het hoofdrentetarief ontvangen. Als het Federal Funds-tarief 2% is, zou het primair tarief ongeveer 5% zijn, aangezien het gewoonlijk ongeveer drie punten boven het Federal Funds-tarief ligt.  Als het Federal Funds-tarief wordt verlaagd van 2% naar 1,5%, kan de bank het rentetarief op de creditcard dienovereenkomstig verlagen.

Wat bepaalt het tarief van de federale fondsen?

De federal funds rate wordt bepaald door de geldhoeveelheid, die wordt gecontroleerd door de Fed. De Fed streeft naar macro-economische stabiliteit door middel van monetair beleid, handelend in overeenstemming met het mandaat van het Amerikaanse Congres om maximale werkgelegenheid, stabiele prijzen en gematigde lange rentetarieven mogelijk te maken.

Een lage federale fondsenrente duidt op een expansief monetair beleid en vindt plaats in een periode van relatief hoge inflatie.  Om monetair beleid te voeren, voert de Fed doorgaans open-markttransacties uit, stelt de federale discontovoet vast en stelt de reserveverplichting vast. Openmarkttransacties, de aan- en verkoop van staatsobligaties en andere effecten, is het meest gebruikte instrument van de Fed. Het Federal Open Market Committee (FOMC) voert deze transacties uit om een ​​gerichte geldhoeveelheid te realiseren.10

In het kader van een expansief beleid koopt het FOMC overheidspapier, waardoor het aanbod van geld in de economie toeneemt en het bankwezen functioneert.119 Een  hogere geldhoeveelheid leidt tot hogere inflatie, waardoor de federale fondsenrente omlaag gaat.  Een lage federal funds rate kan ook worden bereikt als de Fed een lagere discontovoet vaststelt. Als banken tegen een lagere rente geld kunnen lenen van de centrale overheid, is het tarief waartegen banken reserves van elkaar kunnen lenen ook lager.6

De Fed kan ook de reserveverplichtingen van banken wijzigen, wat van invloed is op de hoeveelheid contant geld die banken legaal moeten aanhouden. Door de reserveverplichting te verlagen, kunnen banken een groter deel van hun geld uitlenen.  Dit verhoogt de geldhoeveelheid, wat leidt tot hogere inflatie en een lagere federale fondsenrente.

Voorbeeld van expansief monetair beleid

Een voorbeeld van expansief Fed-beleid zijn de drie rondes van kwantitatieve versoepeling die respectievelijk in november 2008, november 2010 en september 2012 werden aangekondigd.  Volgens de economische gegevens van de St. Louis Federal Reserve bedroeg het effectieve federale fondsentarief 4,76% in oktober 2007, en daalde tot 0,18% in juli 2009.  Dit was te wijten aan het besluit van het FOMC om deel te nemen aan een grootaankoopprogramma van de overheid op het gebied van veiligheid., het voeren van expansief monetair beleid.

In een omgeving met hoge inflatie en lage rentetarieven wordt het relatief duurder om te sparen en relatief goedkoper om te consumeren. Banken die geld lenen tegen een lage rente, kunnen de lagere kosten van schulden doorberekenenaan consumenten die hypotheken, autoleningen of creditcards hebben.  In een klimaat met lagere rentetarieven zullen bedrijven eerder kapitaalinvesteringen doen, zoals de uitbreiding van faciliteiten of machines, die beide de werkgelegenheid stimuleren.  De lagere schuldenlast voor bedrijven stimuleert ook expansie en weerhoudt hen ervan zich te conservatief te gedragen in tijden van zwakke totale vraag.