Aankooprechten voor aandelen versus opties: wat is het verschil?

Aankooprechten voor aandelen versus opties: een overzicht

Aankooprechten voor aandelen en optiecontracten hebben vergelijkbare kenmerken, maar er zijn duidelijke verschillen tussen deze twee financiële aanbiedingen. Houders van aandelenkooprechten kunnen al dan niet een overeengekomen aantal aandelen in aandelen kopen tegen een vooraf bepaalde prijs, maar alleen als ze een bestaande aandeelhouder zijn.

Opties daarentegen zijn het recht om aandelen te kopen of verkopen tegen een vooraf vastgestelde prijs, de uitoefenprijs. Tenzij anders vermeld, is de koper hiertoe niet verplicht, maar de koper zou de vergoeding of premie hebben verbeurd die bij het kopen van een optie wordt betaald. Kopers van opties hoeven niet per se bestaande aandeelhouders te zijn.

In feite koopt een buitenstaander het recht om aandelen te kopen via een optie; met aankooprechten voor aandelen, is dat recht al inherent aan bestaande aandeelhouders. In beide gevallen is er een overeengekomen tijdsbestek om de deal te voltooien.

Het onderscheid tussen rechten op het kopen van aandelen en opties geldt ook buiten de financiële markten, ook voor items met een groot ticket, zoals onroerend goed, jachten en vliegtuigen.

Aankooprechten

Aankooprechten zijn aanbiedingen aan bestaande aandeelhouders om extra aandelen te kopen in verhouding tot het aantal reeds in bezit zijnde aandelen. Soms is het recht om te kopen mogelijk onder de marktprijs voor de aandelen. Investeerders met kooprechten kunnen de rechten laten vervallen of verhandelen aan een andere aandeelhouder als ze hun investering in het bedrijf niet willen vergroten.

Hoewel het veel lijkt, kunnen kooprechten ook leiden tot een lagere aandelenkoers voor een bedrijf, aangezien de claimemissie de uitstaande aandelen kan verwateren. Het uitoefenen van kooprechten kan ook de winst per aandeel ( EPS ) van een bedrijf verlagen. De winst per aandeel is de winst van een bedrijf gedeeld door de uitstaande aandelen.

Als een bedrijf bijvoorbeeld een winst per aandeel van $ 1 heeft geboekt met tien uitstaande aandelen en nog eens tien aandelen uitgeeft, daalt de winst per aandeel tot 50 cent per aandeel. Als gevolg van een lagere WPA kunnen beleggers de aandelen verkopen.

Bedrijven kunnen aandelenaankooprechten uitgeven als ze een aanzienlijk bedrag aan schulden hebben en extra kapitaal moeten aantrekken. Een bedrijf kan het geld van de claimemissie gebruiken om schulden af ​​te betalen.

Startende bedrijven geven ook kooprechten uit, omdat het vaak moeilijk is om financiering van banken te krijgen als een bedrijf nog geen winst moet maken. Een bedrijf kondigt bijvoorbeeld de ontwikkeling aan van een consumentenproduct dat naar verwachting de wereld stormenderhand zal veroveren, zoals een virtual reality-headset die niet groter is dan een zonnebril. De eerste schattingen zijn dat het product een enorm succes zal worden, en de verwachting is dat de aandelenkoers zal stijgen. Het management van het bedrijf biedt mogelijk bestaande aandeelhouders aankooprechten aan, en degenen die hun rechten op de extra aandelen uitoefenen, zullen profiteren als het product succesvol is en de aandelenkoers stijgt. Omgekeerd, als de productlancering een mislukking is, kan de belegger verliezen van de investering op zich nemen.

Investeerders die kooprechten hebben gekregen, moeten de voor- en nadelen afwegen en beslissen of het bedrijf het geld op de juiste manier gebruikt en of het de extra investering waard is.

Opties

Optiecontracten worden verhandeld op beurzen en geven houders het recht, maar niet de verplichting, om een ​​effect te kopen of verkopen. Optiecontracten zijn doorgaans beschikbaar voor alle beleggers. Bedrijven kunnen echter intern aandelenopties voor werknemers (ESO’s) uitgeven als stimulans en werknemers in staat stellen deel te nemen aan het eigendom van het bedrijf. ESO’s stemmen de doelstellingen van werknemers en aandeelhouders van een bedrijf af, aangezien aandeelhouders, inclusief werknemers, de aandelenkoers van het bedrijf willen zien stijgen.

Bij aandelenopties voor werknemers kan het zijn dat een persoon een bepaalde periode moet wachten voordat hij het recht uitoefent om de aandelen te kopen. De wachtperiode moedigt werknemers aan om bij het bedrijf te blijven en bedraagt ​​gewoonlijk ergens tussen de één en drie jaar.

Met aandelenopties voor werknemers hoeven werknemers geen vergoeding te betalen voor de optie en is er geen contante uitgave. Aan de andere kant brengt het optiecontract een vergoeding of premie met zich mee en indien uitgeoefend, zal het de uitwisseling van contanten voor de onderliggende aandelen inhouden.

Aankooprechten zijn vergelijkbaar met traditionele optiecontracten in die zin dat de belegger contant geld moet inwisselen voor de aandelen, indien deze worden uitgeoefend. Een aandelenoptie voor een werknemer heeft echter geen contante uitgaven aangezien het bedrijf aandelen weggeeft.

Een van de belangrijkste voordelen van het kopen van rechten, ondanks de uitgave in contanten, is dat de rechten doorgaans worden aangeboden tegen een prijs onder de marktwaarde, waardoor de belegger het potentieel heeft om winst te maken als beloning voor zijn loyale aandeelhouder. Of een belegger nu optiecontracten of kooprechten gebruikt om in een bedrijf te investeren, er is altijd een risico op verlies en beleggers moeten de risico’s en beloningen zorgvuldig afwegen.