Hurdle Rate (MARR) versus interne rentabiliteit (IRR): wat is het verschil?
Hurdle Rate vs. intern rendement (IRR): wat is het verschil?
Wanneer een bedrijf beslist of een project de kosten waard is die gemaakt zullen worden om het uit te voeren, kan het het evalueren door het interne rendement (IRR) van het project te vergelijken met het hurdle rate, of het minimaal aanvaardbare rendement (MARR ).
Als de IRR bij deze benadering gelijk is aan of groter is dan de drempelwaarde, wordt het project waarschijnlijk goedgekeurd. Is dit niet het geval, dan wordt het project afgewezen.
Hindernissnelheid
De hurdle rate, ook wel minimaal aanvaardbaar rendement genoemd, is het laagste rendement dat het project moet behalen om de kosten van de investering te compenseren.
Projecten worden ook geëvalueerd door toekomstige kasstromen naar het heden te verdisconteren met de hurdle rate om de netto contante waarde (NPV) te berekenen, die het verschil vertegenwoordigt tussen de contante waarde van de kasinstroom en de contante waarde van de kasuitstroom.
Belangrijkste leerpunten
- De hurdle rate is het minimumrendement op een investering dat de kosten ervan zal compenseren.
- Het interne rendement is het bedrag boven het break-evenpunt dat een investering kan opleveren.
- Een gunstige beslissing over een project is alleen te verwachten als het interne rendement gelijk is aan of hoger is dan de hurdle rate.
Over het algemeen is de drempelwaarde gelijk aan de kapitaalkosten van het bedrijf, wat een combinatie is van de kosten van eigen vermogen en de kosten van schulden. Managers verhogen doorgaans de drempel voor risicovollere projecten of wanneer het bedrijf meerdere investeringsmogelijkheden vergelijkt.
Intern rendement (IRR)
Het interne rendement is het verwachte jaarlijkse geldbedrag, uitgedrukt als een percentage, dat de investering naar verwachting voor het bedrijf zal opleveren bovenop de drempelwaarde.
Het woord “intern” betekent dat het cijfer geen rekening houdt met mogelijke externe risico’s en factoren zoals inflatie.
IRR wordt ook gebruikt door financiële professionals om het verwachte rendement op aandelen of andere beleggingen te berekenen, zoals het rendement op de vervaldag van obligaties.
Het rendement sluit potentiële externe factoren uit en is daarom een ”intern” tarief.
Hoewel het relatief eenvoudig is om projecten te evalueren door de IRR te vergelijken met de hurdle rate, of MARR, heeft deze benadering bepaalde beperkingen als investeringsstrategie. Er wordt bijvoorbeeld alleen gekeken naar het rendement, in tegenstelling tot de omvang van het rendement. Een investering van $ 2 die $ 20 oplevert, heeft een veel hoger rendement dan een investering van $ 2 miljoen die $ 4 miljoen oplevert.
IRR kan alleen worden gebruikt bij het bekijken van projecten en investeringen met een initiële uitgaande kasstroom, gevolgd door een of meer instromen. Ook houdt deze methode geen rekening met de mogelijkheid dat verschillende projecten verschillende looptijden kunnen hebben.