Witte schoen firma
Wat is een witte schoenenfirma?
Een “witte schoenenfirma” is een ouderwetse term voor de meest prestigieuze, gevestigde bedrijven en bedrijven in elite beroepen. De term werd oorspronkelijk alleen gebruikt om te verwijzen naar juridische praktijken – ‘white shoe law firm’ was een veel voorkomende variatie – maar kan nu worden gebruikt om die op andere gebieden te beschrijven, zoals investment banking en managementadvies.
Witte schoenenfirma’s hebben doorgaans een eerbiedwaardige geschiedenis – bij voorkeur (maar niet noodzakelijk) een eeuw of zo – in de branche en een ‘blue chip’-klantenkring die generaties lang is verworven. Ze zijn meestal gebaseerd op de oostkust (ze bezetten aanzienlijke ruimtes op exclusieve adressen) en, hoewel ze leiders zijn in hun vakgebied, hebben ze vaak de reputatie traditioneel en conservatief te zijn.
Belangrijkste leerpunten
- Een “witte schoenenfirma” is een ouderwetse term voor de meest prestigieuze, gevestigde bedrijven en bedrijven.
- Witte schoenenfirma’s zijn geconcentreerd in bepaalde beroepen, vooral in de wet, het bankwezen en de financiën.
- Witte schoenenbedrijven zijn ook in verband gebracht met Ivy League / WASP-exclusiviteit en een conservatieve, voorzichtige manier van werken.
- De term ‘witte schoen’ die elitarisme betekent, is afgeleid van White Buck Oxfords, een herenschoen die in de jaren vijftig zeer populair was onder Ivy League-studenten. De term “witte schoenenfirma” ontstond in de jaren zeventig.
- In de loop der jaren is een aantal witte schoenenbedrijven overgenomen door grotere rivalen of zijn ze failliet gegaan.
Inzicht in een witte schoenenfirma
De term “witte schoenenfirma” wordt verondersteld te zijn ontstaan in verwijzing naar een preppy stijl van schoeisel: witte bokschoenen, met name oxfords. Geïntroduceerd rond 1910, werden lichtgekleurde buck-oxfords populair aan de Princeton University – algemeen beschouwd als het hoofdkantoor van de best geklede studenten van het land – en onder andere mannelijke fashionista’s van die periode. Versies met rubberen zolen werden ook door tennis- en golfspelers overgenomen.
De white buck (of suède) versie van de oxford werdin de jaren vijftigde ‘in’-schoen aan deYale University en andere Ivy League-hogescholen en sijpelde dankzij de kracht van reclame naar andere instellingen.’The Ivy Buck – voor comfort van de hogere klasse op de campus’, stond er in een advertentie uit de jaren vijftig. Tussen hun populariteit op prestigieuze scholen, hun associatie met aristocratische sporten en hun witte kleur – altijd moeilijk schoon te houden, vooral in suède – onderstreepte de witte schoen de wegwerpbare elegantie van de elite en uiteindelijk de elite zelf – oud-geldsoorten wier werk hun schoenen niet zou vertroebelen of beschadigen.
Dus een “witte schoenenfirma” is er een die vol zit met zulke “witte schoenmannen” (en in toenemende mate vrouwen).De columnist William Safire vande New York Times zou het ‘terug kunnen volgen in druk tot het midden van de jaren ’70, daarbij verwijzend naar artikelen die inForbes enBusiness Week waren gepubliceerd.
Hoewel de schoenen zelf al lang uit de mode zijn, wordt de term nog steeds gebruikt in verband met toonaangevende Amerikaanse bedrijven zoalsJPMorgan Chase & Co. of Goldman Sachs in het bankwezen;Cravath, Swaine & Moore LLP en Shearman & Sterling in de rechten;Ernst & Young in boekhouding en McKinsey & Company in managementadvies. Het is zelfs uitgebreid naar topbedrijven in andere landen.
Oorspronkelijk waren de meeste witte schoenen-advocatenkantoren gevestigd in New York City, hoewel andere historische noordoostelijke metropolen, zoals Boston of Philadelphia, ook acceptabele locaties waren, en zelfs een paar zuidelijke steden, zoals Washington DC of Charleston.
Negatieve connotaties van een witte schoenenfirma
Hoewel het een gerenommeerd, goed aangeschreven bedrijf betekende, had de term ‘witte schoenenfirma’ ooit ook een negatieve bijklank. Sommige mensen waren van mening dat witte schoenenbedrijven het exclusieve domein waren van de East Coast WASP-elite en dat niemand anders een aanvraag hoefde te doen. De werknemers van deze firma’s waren zo wit als de schoenen die ze in het weekend droegen in hun countryclubs – waarvan velen weigerden joden, katholieken of gekleurde mensen toe te laten.
Irwin M. Stelzer, de directeur van de economische beleidsstudiegroep van het Hudson Institute en columnist voorThe Sunday Times of London, herinnerde zich hoe hij en zijn partner in een jong economisch adviesbureau niet eens de moeite namen om zaken te doen bij de witte schoenenbedrijven toen ze begonnen in de jaren zestig. Omdat Stelzer en zijn partner joods waren, “waren de” witte schoenen “firma’s verboden terrein”, merkte hij op.”We hebben ze geïdentificeerd door de Romeinse cijfers achter de namen van partners op te tellen – I, II, III, enz. – en daarbij partners met voor- en achternaam die onderling verwisselbaar waren toe te voegen, en te delen door het totale aantal partners. Een hoog resultaat betekende dat we geen kans hadden. “
Afgezien van de vooroordelen, dient de term ‘witte schoenenfirma’ soms ook als ‘een hartstochtelijke afwijking van oud-fogeyisme’, zoals Safire schreef, waarmee hij duidt op een outfit waar voorzichtigheid en conservatisme de boventoon voeren – soms in negatieve mate. ZijnBusiness Week- referentie gebruikte de zin als volgt: ‘Eerst had Boston zijn witte schoenimago en grote klantenlijst naar zijn hoofd gestegen. Ze groeiden gewoon.’
Witte schoenenbedrijven vandaag
Tegenwoordig kan een witte schoenenfirma bijna elke zorg zijn die al heel lang actief is – en groots opdoemt, zowel in letterlijke grootte als als leider in zijn vakgebied. De term impliceert kwaliteit, stabiliteit en een lange levensduur – wat blue chip bedrijven zijn voor aandelen, zijn witte schoenenbedrijven voor zaken.
Voorbeelden van hedendaagse witte schoenenbedrijven
Enkele hedendaagse witte schoenenbedrijven, geïdentificeerd doorMarket Business News, zijn onder meer:
Boekhouding / advies
- Deloitte
- Ernst
- KPMG
- PricewaterhouseCoopers
Juridisch
- Cahill Gordon & Reindel
- Cleary, Gottlieb, Steen & Hamilton
- Fried, Frank, Harris, Shriver & Jacobson
- Greenberg Traurig
- Jones Day
- Kramer Levin Naftalis & Frankel
- O’Melveny & Myers
- Paul, Weiss, Rifkind, Wharton & Garrison
- Proskauer Rose
- Quinn Emanuel Urquhart & Sullivan
- Skadden, Arps, Slate, Meagher & Flom
- Wachtell, Lipton, Rosen & Katz
- Weil, Gotshal & Manges
Bankieren
- Goldman Sachs
- Lazard Frères & Co.
- UBS
- Duitse Bank
- William Blair & Company
Onrustige witte schoenenbedrijven
Maar zelfs blue chips zijn niet immuun voor economische neergang, bedrijfsonderbreking en interne druk.
Hoewel witte schoenen Amerikaanse firma’s in relatief stabiele beroepen, zoals rechten en managementadvies, erin geslaagd zijn te gedijen, hebben degenen in de financiële sector moeite om hun onafhankelijkheid te behouden ondanks ingrijpende veranderingen en uitdagingen.
De wereldwijde financiële crisis van 2008 eiste verschillende witte schoenenfirma’s in investeringsbankieren en financiële diensten. Een prominent slachtoffer was Lehman Brothers, opgericht in 1844, en de op drie na grootste investeringsbank in de VS op het moment dat het faillissement moest aanvragen vanwege het verlies van meer dan $ 600 miljard aan hypotheekgerelateerde instrumenten.
De problemen van Lehman werden gedeeltelijk veroorzaakt door zijn investeringen in fondsen van Bear Stearns. Hoewel het jonger was dan Lehman – het dateerde pas in 1923 – was het ook een van de leidende investeringsbanken in het land, totdat zijn hefboomtechnieken en grote betrokkenheid bij collateralized debt obligaties (CDO’s) tot enorme verliezen leidden. Bear Stearns werd opgebroken en verkocht aan JPMorgan Chase, zelf het product van een fusie tussen twee witte schoenenfirma’s: Chase Manhattan Corporation en JP Morgan & Co.
Nog een andere eerbiedwaardige makelaardij, Merrill Lynch, werd in de nasleep van de financiële crisis verkocht aan Bank of America.
In de loop der jaren is een aantal witte schoenenbedrijven overgenomen door grotere rivalen of zijn ze failliet gegaan. Het Amerikaanse accountantsberoep sprak bijvoorbeeld gedurende een groot deel van de 20e eeuw over de Big Eight-firma’s die de boeken van Fortune 500-bedrijven behandelden. Tegenwoordig verwijzen ze naar de Big Four. Sluitingen en fusies hebben de gelederen gekrompen, zoals de unie van Price Waterhouse (opgericht in 1894) met Coopers & Lybrand (waarvan de wortels teruggaan tot 1854) om in 1998 PricewaterhouseCoopers te vormen.
White Shoe Firm – Veelgestelde vragen
Wat is een advocatenkantoor in Silk Stocking?
Een advocatenkantoor met zijde kousen is vaak gevestigd in een grote stad en is zelf vrij groot, zoals een bedrijf met honderden advocaten. Als catering voor een welgestelde of “zijden kous” clientèle, worden vaak hoge kosten in rekening gebracht. Het betaalt hoge salarissen, maar verwacht ook veel factureerbare uren van stafmedewerkers, die vaak afgestudeerd zijn aan de beste rechtsscholen. Het is vergelijkbaar met een advocatenkantoor in witte schoenen, maar niet noodzakelijkerwijs zo oud of gevestigd.
Hoe kan ik bij een witte schoenenfirma komen?
Ooit zou het antwoord zijn geweest om een WASP (blanke Angelsaksische protestantse) man te zijn, bij voorkeur een die is opgegroeid in het noordoosten, met een Ivy League-opleiding. Witte schoenenbedrijven zijn tegenwoordig aanzienlijk diverser en blijven werken om dat te worden.
Maar als prestigieuze leiders in hun branche kunnen ze het beste van kandidaten eisen. Dus voor beginnende banen zijn goede cijfers van een prestigieuze onderwijsinstelling belangrijk. Voor functies op een hoger niveau is aanzienlijke gerelateerde ervaring vereist, vooral bij een bedrijf van vergelijkbare grootte.
En hoewel connecties alleen je niet binnenhalen zonder referenties en ervaring, doet het ook nooit pijn om iemand te kennen – of iemand die iemand kent en je kan aanbevelen.
Betalen witte schoenenbedrijven goed?
Hoewel sommigen van u verwachten dat u het prestige van het werken daar als onderdeel van uw compensatie beschouwt, betalen de meeste witte schoenenbedrijven goed. Topdollar, in feite. Maar ze vragen ook veel van medewerkers, ze verwachten lange dagen en krappe deadlines.