Z-Bond

Wat is Z-Bond?

Een Z-obligatie, ook wel bekend als een opbouw-obligatie, is vaak de laatste obligatie die vervalt. Het ontvangt betaling, wat de opbouw van rente is die aan de hoofdsom wordt toegevoegd, na alle andere obligatieklassen.

Z-Bond begrijpen

Een Z-obligatie is de laatste tranche van een door onderpand gedekte hypotheekverplichting (CMO). Als laatste deel van de schuldwaarborg ontvangt deze als laatste de betaling. In tegenstelling tot andere tranches van een CMO, keert een Z-obligatie geen betalingen uit aan de houder totdat alle afzonderlijke tranches zijn betaald. De rente loopt echter door gedurende de looptijd van de hypotheek. Dus als de Z-bond eindelijk zijn vruchten afwerpt, kan de houder ervan een flink bedrag verwachten. De obligatie betaalt zowel de hoofdsom als de rente.

Z-obligaties worden gecategoriseerd als speculatieve beleggingen en kunnen riskant zijn voor beleggers. Een Z-obligatie is een soort door hypotheek gedekt effect (MBS). Een MBS bestaat uit een pool van onderliggende waardepapieren die meestal hypotheken zijn. Een MBS is alleen verzekerd door het vertrouwen van de kredietgever in het vermogen van de kredietnemer om zijn hypotheekbetalingen te doen. 

Als een pool van kredietnemers allemaal hun hypotheekbetalingen niet nakomt, en die hypotheken worden samen verpakt in één enkele CMO, kan de belegger die een Z-obligatie voor die CMO heeft, geld verliezen. Zonder de inkomende hypotheekbetalingen kunnen de obligaties niet worden afgelost. Mensen die in andere tranches van de CMO hebben geïnvesteerd, kunnen hun initiële investering toch terugverdienen. Omdat Z-obligaties echter uitbetalen na alle andere delen, dreigt de Z-obligatiehouder het meeste te verliezen. Omgekeerd vergroot de opname van Z-obligaties het vertrouwen in de andere tranches van de GMO, aangezien de Z-obligatiebetalingen kunnen worden aangewend om te voldoen aan de betalingsverplichtingen van de andere tranches vóór de Z-obligatieverplichtingen.

Minimaliseren van Z-Bond-risico

De meeste door hypotheek gedekte effecten worden uitgegeven door een federale instantie of door een door de overheid gesponsorde entiteit (GSE) zoals volledige vertrouwen en de kredietwaardigheid van de Amerikaanse regering. Op deze manier kunnen ze een extreem laag risico hebben, omdat ze worden gegarandeerd door de Amerikaanse schatkist. 

Een door de overheid gesponsorde entiteit (GSE) heeft echter geen steun van de Amerikaanse schatkist. Deze entiteiten kunnen rechtstreeks geld lenen van de Schatkist, maar de overheid is niet verplicht geld te verstrekken om deze instellingen te redden als ze niet in staat zijn om hun schulden te betalen. Hoewel deze effecten enig risico met zich meebrengen, wordt dat risico over het algemeen als laag beschouwd. Tijdens de te groot geacht om failliet te gaan, en de Amerikaanse schatkist kwam tussenbeide om hun schulden te betalen. 

Een kleiner deel van de door hypotheek gedekte effecten (MBS) is afkomstig van particuliere bedrijven, zoals investeringsbanken en andere financiële instellingen. Deze effecten zouden als significant risicovoller moeten worden beschouwd, aangezien de Amerikaanse overheid ze niet ondersteunt. De emittenten kunnen niet rechtstreeks lenen van de Amerikaanse schatkist, mochten de hypotheken in gebreke blijven.