Grondstoffen: de portefeuille-afdekking

De meeste mensen stellen zich een handelsvloer op een futures-beurs voor als een scène van totale chaos, met felle schreeuwwedstrijden, verwoede handsignalen en gespannen handelaars die jockeyen om hun orders te laten uitvoeren, wat niet ver van de waarheid is. Op deze markten komen kopers en verkopers samen om een ​​steeds groter wordende lijst van grondstoffen te verhandelen. Die lijst bevat tegenwoordig landbouwgoederen, metalen en aardolie, en producten zoals financiële instrumenten, vreemde valuta en aandelenindexen die worden verhandeld op een grondstoffenbeurs.

In het centrum van deze vermeende aandoening zijn producten die een oase van soorten-a bieden hedge tegen inflatie. Omdat grondstoffenprijzen doorgaans stijgen wanneer de inflatie toeneemt, bieden ze bescherming tegen de effecten van inflatie. Er zijn maar weinig activa die profiteren van stijgende inflatie, met name onverwachte inflatie, maar grondstoffen doen dat meestal wel. Naarmate de vraag naar goederen en diensten toeneemt, stijgt de prijs van goederen en diensten, evenals de prijs van de waren die worden gebruikt om die goederen en diensten te produceren. Futuresmarkten worden dus gebruikt als doorlopende veilingmarkten en als verrekenkantoren voor de laatste informatie over vraag en aanbod.

Wat zijn grondstoffen?

Grondstoffen zijn goederen die min of meer uniform zijn in kwaliteit en bruikbaarheid, ongeacht hun herkomst. Wanneer klanten bijvoorbeeld een korenaar of een zak tarwemeel in een supermarkt kopen, letten de meesten niet veel op waar ze zijn verbouwd of gemalen. Commodity-goederen zijn uitwisselbaar, en volgens die brede definitie zou een hele reeks producten waarbij mensen niet echt om het merk geven, mogelijk als handelswaar kunnen worden aangemerkt. Beleggers hebben de neiging om een ​​meer specifieke mening te hebben, meestal verwijzend naar een selecte groep basisgoederen waar over de hele wereld vraag naar is. Veel grondstoffen waarop beleggers zich concentreren, zijn grondstoffen voor vervaardigde eindproducten.

Beleggers verdelen grondstoffen in twee categorieën: hard en zacht. Harde grondstoffen vereisen mijnbouw of boren om te vinden, zoals metalen zoals goud, koper en aluminium, en energieproducten zoals ruwe olie, aardgas en loodvrije benzine. Zachte grondstoffen verwijzen naar dingen die worden verbouwd of gefokt, zoals maïs, tarwe, sojabonen en vee.

Benchmarks voor breed beleggen in grondstoffen

Het benchmarken van de prestaties van uw portefeuille is cruciaal omdat u hiermee uw risicotolerantie en rendementsverwachtingen kunt meten. Wat nog belangrijker is, benchmarking biedt een basis voor een vergelijking van uw portfolioprestaties met de rest van de markt.

Voor grondstoffen wordt de S&P GSCI Total Return Index beschouwd als een brede grondstoffenindex en een goede benchmark. Het bevat alle futures-contracten voor grondstoffen zoals olie, tarwe, maïs, aluminium, levend vee en goud.  De S&P GSCI is een productiegewogen index op basis van het belang van elk product in de wereldeconomie, of de goederen die in grotere hoeveelheden worden geproduceerd, dus het is een betere maatstaf voor hun waarde op de markt, vergelijkbaar met de markt -cap-gewogen indices voor aandelen. De index wordt als meer representatief beschouwd voor de grondstoffenmarkt in vergelijking met vergelijkbare indices.

Waarom grondstoffen waarde toevoegen

Grondstoffen hebben doorgaans een lage tot negatieve correlatie met traditionele activaklassen zoals aandelen en obligaties. Een correlatiecoëfficiënt is een getal tussen -1 en 1 dat de mate meet waarin twee variabelen lineair gerelateerd zijn. Als er een perfect lineair verband is, is de correlatiecoëfficiënt 1. Een positieve correlatie betekent dat wanneer de ene variabele een hoge (lage) waarde heeft, de andere dat ook doet. Als er een perfect negatief verband is tussen de twee variabelen, is de correlatiecoëfficiënt -1. Een negatieve correlatie betekent dat wanneer de ene variabele een lage (hoge) waarde heeft, de andere een hoge (lage) waarde heeft. Een correlatiecoëfficiënt van 0 betekent dat er geen lineair verband is tussen de variabelen.

Doorgaans zijn Amerikaanse aandelen, of ze nu in de vorm van aandelen of beleggingsfondsen zijn, nauw met elkaar verbonden en hebben ze doorgaans een positieve correlatie met elkaar. Grondstoffen daarentegen zijn een gok op onverwachte inflatie en hebben een lage tot negatieve correlatie met andere activaklassen.

Volgens Nicholas Reynolds, assistent-vicepresident en portefeuillemanager voor Wealth Management & Advisory Services van de Washington Trust Bank, zijn de jaarlijkseprestaties van grondstoffen sinds 2011 negatief (met uitzondering van 2016).  Veel beleggers twijfelen aan de waarde van grondstoffen in portefeuilles en of grondstoffen in de toekomst zullen blijven dalen.

Grondstoffen kunnen en hebben superieure rendementen geboden, maar ze zijn nog steeds een van de meer volatiele activaklassen die beschikbaar zijn. Ze hebben een hogere standaarddeviatie (of een hoger risico) dan de meeste andere aandelenbeleggingen. Door echter grondstoffen toe te voegen aan een portefeuille van activa die minder volatiel zijn, neemt het algehele portefeuillerisico af als gevolg van de negatieve correlatie.

Hoe vluchtig zijn verschillende grondstoffen

De dynamiek van vraag en aanbod is de belangrijkste reden waarom de grondstofprijzen veranderen. Wanneer er een grote oogst van een bepaald gewas is, gaat de prijs ervan meestal omlaag, terwijl door droogte de prijzen kunnen stijgen uit de vrees dat toekomstige voorraden kleiner zullen zijn dan verwacht. Evenzo zorgt de vraag naar aardgas voor verwarmingsdoeleinden bij koud weer vaak voor prijsstijgingen, terwijl een warme periode tijdens de wintermaanden de prijzen kan drukken.

Omdat de kenmerken van vraag en aanbod vaak veranderen, is de volatiliteit van grondstoffen doorgaans hoger dan voor aandelen, obligaties en andere soorten activa. Sommige grondstoffen vertonen meer stabiliteit dan andere, zoals goud, dat ook dient als reserve voor centrale banken om te bufferen tegen volatiliteit. Maar zelfs goud wordt soms volatiel, en andere grondstoffen hebben de neiging om te schakelen tussen stabiele en volatiele omstandigheden, afhankelijk van de marktdynamiek.

De geschiedenis van de handel in grondstoffen

Mensen hebben millennia lang verschillende handelsgoederen verhandeld. De vroegste formele goederenbeurzen zijn die in Amsterdam in de 16e eeuw en Osaka, Japan, in de 17e eeuw.4  Pas halverwege de 19e eeuw begon de handel in grondstoffenfutures bij de Chicago Board of Trade en de voorloper van wat uiteindelijk bekend werd als de New York Mercantile Exchange.

Veel vroege handelsmarkten voor grondstoffen waren het resultaat van de samenkomst van producenten met een gemeenschappelijk belang. Door middelen te bundelen, kunnen producenten zorgen voor ordelijke markten en moordende concurrentie vermijden. In het begin waren veel handelsplatforms voor grondstoffen gericht op afzonderlijke goederen, maar na verloop van tijd werden deze markten samengevoegd tot bredere handelsmarkten voor grondstoffen met een verscheidenheid aan goederen op dezelfde plaats.

Hoe investeert u in grondstoffen?

Er zijn vier manieren om in grondstoffen te beleggen:

1. Direct investeren in de grondstof.
2. Gebruik van commodity-futures-contracten om te beleggen
3. Aandelen kopen van exchange-traded funds (ETF’s) die gespecialiseerd zijn in grondstoffen.
4. Aandelen kopen in bedrijven die grondstoffen produceren.

Direct in een grondstof beleggen, vereist het verwerven en opslaan ervan. Een grondstof verkopen betekent een koper vinden en de leveringslogistiek afhandelen. Dit kan mogelijk zijn in het geval van metalen goederen en baren of munten, maar bushels maïs of vaten ruwe olie zijn gecompliceerder.

Grondstoffuturescontracten bieden directe blootstelling aan veranderingen in grondstofprijzen. Bepaalde ETF’s bieden ook blootstelling aan grondstoffen. Als u liever op de aandelenmarkt investeert, kunt u aandelen verhandelen in bedrijven die een bepaald product produceren.

Grondstoffuturescontracten vereisen dat de belegger een bepaald bedrag van een bepaalde grondstof op een bepaald tijdstip in de toekomst tegen een bepaalde prijs koopt of verkoopt. Om in futures te handelen, hebben beleggers een effectenrekening nodig van of een effectenmakelaar die de handel in futures aanbiedt.

Wanneer de prijzen van een grondstof stijgen, stijgt de waarde van het contract van een koper terwijl de verkoper verlies lijdt. Omgekeerd, wanneer de prijs van een grondstof daalt, contracteert de verkoper van de futures winst ten koste van de koper.

Futurescontracten zijn ontworpen voor de grote bedrijven in de respectieve grondstoffenindustrie. Voor één goudcontract kan het nodig zijn om 100 ounces goud te kopen, wat een toezegging van $ 150.000 kan zijn, wat meer exposure is dan de gemiddelde belegger in zijn portefeuilles wil hebben.

De meeste individuele beleggers kiezen voor ETF’s met blootstelling aan grondstoffen. Sommige grondstoffen-ETF’s kopen de fysieke grondstoffen en bieden vervolgens aandelen aan aan beleggers die een bepaald bedrag van een bepaald goed vertegenwoordigen.

Sommige grondstoffen-ETF’s maken gebruik van futurescontracten. Bij futures-prijzen wordt echter rekening gehouden met de opslagkosten van een bepaald product. Daarom is het mogelijk dat een grondstof die veel kost om op te slaan, geen winst laat zien, zelfs niet als de spotprijs van de grondstof zelf stijgt.

Beleggers kunnen ook aandelen kopen van de bedrijven die grondstoffen produceren. Bijvoorbeeld bedrijven die ruwe olie en aardgas winnen of bedrijven die gewassen verbouwen en verkopen aan voedselproducenten. Beleggers in grondstoffenaandelen weten dat de waarde van een bedrijf niet noodzakelijk de prijs weerspiegelt van de grondstof die het produceert; het belangrijkste is hoeveel van de grondstof het bedrijf in de loop van de tijd produceert. De prijs van een aandeel kan sterk dalen als een bedrijf niet produceert wat de investeerders hadden verwacht.

Het komt neer op

Tijdens inflatoire tijden kijken veel beleggers naar activaklassen zoals obligaties en grondstoffen met een reëel rendement (en mogelijk buitenlandse obligaties en onroerend goed) om de koopkracht van hun kapitaal te beschermen. Door deze diverse activaklassen aan hun portefeuilles toe te voegen, proberen beleggers meerdere graden van neerwaartse bescherming en opwaarts potentieel te bieden. Wat belangrijk is, is dat de belegger de grens trekt van de maximale correlatie van het rendement dat hij zal accepteren tussen zijn activaklassen en dat hij zijn activaklassen verstandig kiest.