Hier leest u hoe relatieve waardering een valstrik kan zijn

Geen wonder dat relatieve waardering zo wijdverbreid is. Kerngegevens – inclusief branchecijfers en multiples – zijn direct beschikbaar via beleggersdiensten zoals Reuters en Bloomberg. Bovendien kunnen de berekeningen worden uitgevoerd met minder aannames en minder moeite dan dure waarderingsmodellen zoals discounted cashflow-analyse (DCF).

Pas op voor de relatieve waarderingsval

Relatieve waardering is misschien snel en gemakkelijk. Maar omdat het is gebaseerd op niets anders dan losse observaties van veelvouden, kan het gemakkelijk misgaan.

Overweeg een bekend bedrijf dat de markt verrast met buitengewoon sterke inkomsten. De koers van het aandeel maakt terecht een grote sprong. In feite gaat de waardering van het bedrijf zo sterk omhoog dat zijn aandelen binnenkort worden verhandeld tegen K / W-veelvouden die aanzienlijk hoger zijn dan die van andere spelers in de sector. Al snel vragen investeerders zich af of de veelvouden van andere spelers in de industrie er goedkoop uitzien in vergelijking met die van het eerste bedrijf. Deze bedrijven zitten tenslotte in dezelfde branche, nietwaar?

Als het eerste bedrijf nu zoveel keer meer verkoopt dan zijn inkomsten, dan zouden andere bedrijven ook op vergelijkbare niveaus moeten handelen, toch? Niet noodzakelijk. Bedrijven kunnen om allerlei redenen handelen op veelvouden lager dan die van hun concurrenten. Natuurlijk komt het soms doordat de markt de werkelijke waarde van het bedrijf nog niet heeft ingezien, wat betekent dat het bedrijf een koopmogelijkheid vertegenwoordigt. Andere keren kunnen investeerders echter beter wegblijven. Hoe vaak identificeert een investeerder een bedrijf dat echt goedkoop lijkt om te ontdekken dat het bedrijf en zijn bedrijf op instorten staan?

In 1998, toen de aandelenkoers van Kmart onderdrukt werd, werd het een favoriet van sommige investeerders. Ze konden het niet helpen, maar bedachten hoe ronduit goedkoop de aandelen van de retailgigant eruit zagen in vergelijking met die van hoger gewaardeerde collega’s Walmart en Target. Die Kmart-investeerders zagen niet in dat het bedrijfsmodel fundamenteel gebrekkig was. De inkomsten van het bedrijf bleven dalen en ze waren overbelast met schulden, waardoor Kmartin 2002 het faillissement moest aanvragen.

Beleggers moeten voorzichtig zijn met aandelen waarvan wordt beweerd dat ze “goedkoop” zijn. Vaker wel dan niet, is het argument voor het kopen van een zogenaamd ondergewaardeerd aandeel niet dat het bedrijf een sterke balans, uitstekende producten of een concurrentievoordeel heeft. Het probleem is dat het bedrijf er misschien ondergewaardeerd uitziet omdat het handelt in een overgewaardeerde sector. Of, net als Kmart, kan het bedrijf intrinsieke tekortkomingen hebben die een lager veelvoud rechtvaardigen.

Veelvouden zijn gebaseerd op de mogelijkheid dat de markt momenteel een vergelijkende analysefout maakt, of het nu gaat om overwaardering of onderwaardering. Een relatieve waardeval is een bedrijf dat eruitziet als een koopje in vergelijking met zijn collega’s, maar dat is het niet. Beleggers kunnen zo verstrikt raken in veelvouden dat ze fundamentele problemen met de balans, historische waarderingen en vooral het businessplan niet opmerken.

Doe je huiswerk om de valstrikken te vermijden

De sleutel om vrij te blijven van relatieve waardevallen is extra huiswerk. De uitdaging voor investeerders is om het verschil tussen bedrijven te zien en erachter te komen of een bedrijf een hoger of lager veelvoud verdient dan zijn branchegenoten.

Om te beginnen moeten investeerders extra voorzichtig zijn bij het kiezen van vergelijkbare bedrijven. Het is niet voldoende om simpelweg bedrijven in dezelfde branche of hetzelfde bedrijf te kiezen. Beleggers moeten ook bedrijven identificeren met vergelijkbare onderliggende fundamentals.

Aswath Damodaran, auteur van The Dark Side Of Valuation (2001), stelt dat fundamentele verschillen tussen vergelijkbare bedrijven die de multiples van de bedrijven kunnen beïnvloeden, grondig moeten worden geanalyseerd in relatieve waardering. Alle bedrijven, zelfs die in dezelfde branche, bevatten unieke variabelen – zoals groei, risico- en cashflowpatronen – die het veelvoud bepalen. Kmart-investeerders zouden bijvoorbeeld hebben geprofiteerd van het onderzoek naar hoe fundamentele factoren zoals winstgroei en faillissementsrisico’s zich vertaalden in meerdere handelskortingen.

Vervolgens doen investeerders er goed aan om te onderzoeken hoe de multiple is geformuleerd. Het is absoluut noodzakelijk dat het veelvoud consistent wordt gedefinieerd over de bedrijven die worden vergeleken. Onthoud dat zelfs bekende veelvouden kunnen variëren in hun betekenis en gebruik.

Laten we bijvoorbeeld zeggen dat een bedrijf er duur uitziet in vergelijking met vergelijkbare bedrijven op basis van het veelgebruikte P / E-veelvoud. De teller (aandelenkoers) is losjes gedefinieerd. Hoewel de huidige aandelenkoers doorgaans in de teller wordt gebruikt, zijn er investeerders en analisten die de gemiddelde prijs van het voorgaande jaar gebruiken.

Er zijn ook tal van varianten op de noemer. Inkomsten kunnen die zijn van het meest recente jaaroverzicht, het laatst gerapporteerde kwartaal of de verwachte inkomsten voor het komende jaar. De winst kan worden berekend met uitstaande aandelen of kan volledig worden verwaterd. Het kan ook buitengewone items bevatten of uitsluiten. We hebben in het verleden gezien dat gerapporteerde inkomsten bedrijven veel ruimte laten voor creatieve boekhouding en manipulatie. Beleggers moeten per bedrijf onderscheiden wat het meervoud betekent.

Het komt neer op

Investeerders hebben alle tools nodig die ze in handen kunnen krijgen om een ​​redelijke inschatting te kunnen maken van de bedrijfswaarde. Vol valstrikken en valkuilen, moet relatieve waardering worden gebruikt in combinatie met andere tools zoals DCF voor een nauwkeurigere meting van hoeveel de aandelen van een bedrijf werkelijk waard zijn.