24 juni 2021 6:12
Wanneer u overweegt te beleggen in obligaties, of het nu gaat om bedrijven of overheden, moet u volledig begrijpen hoe ze werken, inclusief hun risico’s en mogelijkheden om het rendement te creëren dat u als belegger nastreeft. Hier zijn zeven essentiële vragen die u moet stellen voordat u in obligaties belegt, of u nu een ervaren belegger bent of een beginner.
belangrijkste leerpunten
- Voordat u in een obligatie belegt, moet u twee dingen over risico weten: uw eigen mate van tolerantie ervoor en de mate die inherent is aan het instrument (via de rating).
- Overweeg de vervaldatum van een obligatie en of de emittent deze kan terugbellen voordat deze vervalt.
- Is het rentetarief van de obligatie vast of variabel?
- Lijkt de uitgevende instelling in staat om de rentebetalingen af te handelen? In geval van wanbetaling, waar staat deze obligatie in de pikorde van de aflossende hoofdsom?
Wat is mijn risicotolerantie?
Alvorens te beleggen, is het voor beleggers absoluut essentieel om een zelfbeoordeling van de risico’s uit te voeren. Het doel is om te bepalen hoeveel risico ze kunnen of willen nemen bij het beleggen in obligaties. Zonder te weten hoeveel risico u wilt nemen of vermijden, kan er geen algemene strategie komen. Daarom moeten er verschillende factoren in overweging worden genomen in termen van het risicoprofiel van de belegger, waaronder:
- welke negatieve effecten kunnen het gevolg zijn van mislukte investeringen
- mogelijke kosten voor elk risico
- algemeen beoogd rendement voor de investering
Het is duidelijk dat elke belegger het concept van de afweging tussen risico en rendement volledig moet begrijpen bij het nemen van een beslissing om te beleggen in hoger renderende obligaties, obligaties van beleggingskwaliteit of een combinatie van beide.
Hoe riskant is deze band?
Er zijn tal van risico’s verbonden aan obligaties, met name bedrijfsobligaties. Enkele specifieke soorten risico van primaire zorg zijn inflatierisico, renterisico, liquiditeitsrisico en kredietrisico. Gelukkig bestaan er verschillende managementtools om deze risico’s te beoordelen, analyseren en uiteindelijk te helpen bij het beheren van deze risico’s. Een van de belangrijkste is de obligatierating, een letterclassificatie die door een onafhankelijk kredietbeoordelingsbedrijf aan de schuld wordt toegekend en die de kredietkwaliteit aangeeft .Hoe beter de rating, hoe kleiner de kans dat de emittent de obligatie in gebreke blijft.
Hoe werkt de obligatie samen met mijn investeringshorizon?
Beleggers dienen zowel een duidelijk omschreven rendementsdoelstelling als een beleggingshorizon te hebben in overeenstemming met de looptijd van hun gekozen obligatie. De vervaldatum is de datum waarop de obligatie vervalt. De belegger lost – dat wil zeggen, ontvangt – zijn hoofdsom terug (het geld dat ze in de obligatie hebben geïnvesteerd) – en verkoopt de obligatie in zekere zin terug aan de emittent. Het exacte bedrag dat beleggers kunnen verwachten, is de nominale waarde plus eventuele opgebouwde rente die niet is uitbetaald in een coupon.
Kan ik de obligatie behouden tot de vervaldatum?
Beleggers moeten rekening houden met een andere belangrijke risicofactor bij een obligatie: de kans dat deze wordt afgeroepen – dat wil zeggen: teruggekocht vóór de vervaldatum. Dit wordt gewoonlijk het call-risico van de obligatie genoemd en verwijst naar de kans dat de emittent de obligatie vroegtijdig kan terugbetalen als reactie op stijgende marktprijzen of dalende rentetarieven. Het is daarom van vitaal belang om te bepalen of een obligatie een call-datum heeft vóór de vervaldatum en hoe waarschijnlijk het is dat een emittent die call nakomt.
Zijn de rentebetalingen vast of variabel?
Het is ook belangrijk voor een belegger om te bepalen of de coupon van een obligatie een vaste of een variabele rente heeft. Vaste coupons bieden een vast percentage van de nominale waarde aan rentebetalingen. Obligaties met variabele rente betalen daarentegen een variabele couponrente die is gekoppeld aan een bepaalde referentierente. Amerikaanse emittenten gebruiken vaak een van deze drie benchmarks: de Amerikaanse schatkistrente, de London Interbank Offered Rate (LIBOR) of de fed funds rate. De meeste obligaties met variabele rente worden uitgegeven met een looptijd van twee tot vijf jaar. Het prospectus van een obligatie moet kopers volledig informeren over de variabele rente, ook wanneer de rente wordt berekend.
Kan de emittent van de obligatie zijn schulden dekken?
Houd er rekening mee dat bedrijven obligaties uitgeven om leningen aan te trekken, dus kopers van obligaties lenen hun geld uit aan de emittent. Daarom moeten beleggers, net zoals ze zouden doen bij het beoordelen van iedereen aan wie ze een lening aanbieden, ervoor zorgen dat de uitgevende instelling bereid is om de beloofde betalingen en hoofdsom op de eindvervaldag na te komen. Dit is niet eenvoudig, want het vereist constante monitoring en een grondige analyse door gekwalificeerde professionals.
Kan ik in geval van wanbetaling mijn geld terugkrijgen?
Voordat u belegt, dient u te bepalen of u uw geld (of een deel van uw geld) waarschijnlijk zult terugkrijgen in het geval een uitgevende instelling in gebreke blijft of insolvent wordt. Doorgaans zullen beleggers dit beide doen door middel van de bepaling van twee cijfers: verlies bij wanbetaling (LGD) en het herstelpercentage. Bovendien is het niet alleen belangrijk om te weten of een obligatie al dan niet gedekt is, maar ook om te weten waar deze scoort in de rangorde van andere gedekte obligaties in termen van uitbetaling – als de emittent insolvent wordt wanneer ze tijdens insolventie sluiten.
Het komt neer op
Investeren in obligaties vereist aandacht, zowel vóór de daadwerkelijke belegging als zolang de obligaties worden aangehouden.