Opties gebruiken als afdekkingsstrategie
Afdekkingsstrategieën worden door beleggers gebruikt om hun blootstelling aan risico’s te verminderen in het geval dat een actief in hun portefeuille onderhevig is aan een plotselinge prijsdaling. Indien correct uitgevoerd, verminderen afdekkingsstrategieën de onzekerheid en beperken ze verliezen zonder het potentiële rendement aanzienlijk te verlagen.
Gewoonlijk kopen beleggers effecten die omgekeerd evenredig zijn met een kwetsbaar actief in hun portefeuille. In het geval van een ongunstige koersbeweging van het kwetsbare activum, zou het omgekeerd gecorreleerde effect in de tegenovergestelde richting moeten bewegen, als een afdekking tegen eventuele verliezen. Sommige beleggers kopen ook financiële instrumenten die derivaten worden genoemd. Bij strategisch gebruik kunnen derivaten de verliezen van beleggers tot een vast bedrag beperken. Een putoptie op een aandeel of index is een klassiek afdekkingsinstrument.
Belangrijkste leerpunten
- Een hedge is een investering die uw portefeuille beschermt tegen ongunstige prijsbewegingen.
- Putopties geven beleggers het recht om een actief tegen een bepaalde prijs binnen een vooraf bepaald tijdsbestek te verkopen.
- De prijsstelling van opties wordt bepaald door hun neerwaartse risico, wat de waarschijnlijkheid is dat het aandeel of de index die ze afdekken, waarde verliest als de marktomstandigheden veranderen.
Hoe putopties werken
Met een putoptie kunt u een aandeel binnen een bepaald tijdsbestek tegen een bepaalde prijs verkopen. Een investeerder genaamd Sarah koopt bijvoorbeeld aandelen voor $ 14 per aandeel. Sarah gaat ervan uit dat de prijs zal stijgen, maar in het geval dat de aandelenwaarde keldert, kan Sarah een kleine vergoeding ($ 7) betalen om te garanderen dat ze haar putoptie kan uitoefenen en de aandelen binnen een jaar tijd voor $ 10 kan verkopen.
Als de waarde van de door haar gekochte aandelen binnen zes maanden is gestegen tot $ 16, zal Sarah haar putoptie niet uitoefenen en zal ze $ 7 hebben verloren. Als de waarde van de aandelen echter binnen zes maanden daalt tot $ 8, kan Sarah de aandelen die ze heeft gekocht (tegen $ 14 per aandeel) verkopen voor $ 10 per aandeel. Met de putoptie beperkte Sarah haar verliezen tot $ 4 per aandeel. Zonder de putoptie zou Sarah $ 6 per aandeel hebben verloren.
Optieprijzen bepaald door neerwaarts risico
De prijsstelling van derivaten is gerelateerd aan het neerwaartse risico in de onderliggende waarde. Neerwaarts risico is een schatting van de waarschijnlijkheid dat de waarde van een aandeel zal dalen als de marktomstandigheden veranderen. Een belegger zou deze maatstaf overwegen om te begrijpen hoeveel hij te verliezen heeft als gevolg van een daling en om te beslissen of hij een afdekkingsstrategie zoals een putoptie gaat gebruiken.
Door een putoptie te kopen, draagt een belegger het neerwaartse risico over aan de verkoper. In het algemeen geldt dat hoe meer neerwaarts risico de koper van de afdekking probeert over te dragen aan de verkoper, hoe duurder de afdekking zal zijn.
Het neerwaartse risico is gebaseerd op tijd en volatiliteit. Als een effect dagelijks aanzienlijke prijsbewegingen kan ondergaan, dan zou een optie op dat effect die weken, maanden of jaren in de toekomst vervalt als riskant worden beschouwd en dus duurder zijn. Omgekeerd, als een effect dagelijks relatief stabiel is, is er minder neerwaarts risico en zal de optie goedkoper zijn.
Call-opties geven beleggers het recht om de onderliggende waarde te kopen;putopties geven beleggers het recht om de onderliggende waarde te verkopen.
Overweeg de vervaldatum en uitoefenprijs
Zodra een belegger heeft bepaald op welke aandelen hij opties wil verhandelen, zijn er twee belangrijke overwegingen: het tijdsbestek totdat de optie vervalt en de uitoefenprijs. De uitoefenprijs is de prijs waartegen de optie kan worden uitgeoefend. Het wordt ook wel de uitoefenprijs genoemd.
Opties met hogere uitoefenprijzen zijn duurder omdat de verkoper meer risico neemt. Opties met hogere uitoefenprijzen bieden echter meer prijsbescherming voor de koper.
Idealiter zou de aankoopprijs van de putoptie exact gelijk zijn aan het verwachte neerwaartse risico van de onderliggende waarde. Dit zou een perfect geprijsde haag zijn. Als dit echter het geval zou zijn, zou er weinig reden zijn om niet elke investering af te dekken.
Waarom hebben de meeste opties negatieve gemiddelde uitbetalingen?
Natuurlijk is de markt lang niet zo efficiënt, precies of genereus. Voor de meeste effecten hebben putopties een negatieve gemiddelde uitbetaling. Hiervoor zijn drie redenen:
- Volatiliteitspremie : de impliciete volatiliteit is voor de meeste effecten doorgaans hoger dan de gerealiseerde volatiliteit. De reden hiervoor staat ter discussie, maar het resultaat is dat beleggers regelmatig te veel betalen voor neerwaartse bescherming.
- Indexdrift: aandelenindexen en bijbehorende aandelenkoersen hebben de neiging om in de loop van de tijd te stijgen. Wanneer de waarde van de onderliggende waarde geleidelijk toeneemt, neemt de waarde van de putoptie geleidelijk af.
- Tijdsverval : zoals alle lange optieposities, verliest elke dag dat een optie dichter bij de vervaldatum komt, een deel van zijn waarde. De snelheid van verval neemt toe naarmate de resterende tijd voor de optie afneemt.
Omdat de verwachte uitbetaling van een putoptie lager is dan de kosten, is de uitdaging voor beleggers om slechts zoveel bescherming te kopen als ze nodig hebben. Dit betekent over het algemeen het kopen van putopties tegen lagere uitoefenprijzen en dus meer neerwaartse risico’s van de beveiliging op zich nemen.
Putopties op lange termijn
Beleggers zijn vaak meer bezig met het indekken tegen gematigde prijsdalingen dan met ernstige prijsdalingen, aangezien dit soort prijsdalingen zowel zeer onvoorspelbaar als relatief vaak voorkomt. Voor deze investeerders kan een bear put spread een kosteneffectieve hedgingstrategie zijn.
Bij een bear put spread koopt de belegger een put met een hogere uitoefenprijs en verkoopt hij er ook een met een lagere uitoefenprijs met dezelfde vervaldatum. Dit biedt slechts een beperkte bescherming omdat de maximale uitbetaling het verschil is tussen de twee uitoefenprijzen. Dit is echter vaak voldoende bescherming om een milde of matige neergang het hoofd te bieden.
Een andere manier om de meeste waarde uit een hedge te halen, is door een putoptie op lange termijn te kopen, of de putoptie met de langste vervaldatum. Een putoptie van zes maanden is niet altijd tweemaal de prijs van een putoptie van drie maanden. Bij aankoop van een optie zijn de marginale kosten van elke extra maand lager dan de vorige.
Voorbeeld van een putoptie op lange termijn
- Beschikbare putopties op iShares Russell 2000 Index ETF (IWM)
- Handelen tegen $ 160,26
In bovenstaand voorbeeld biedt de duurste optie ook een belegger de minst dure bescherming per dag.
Dit betekent ook dat putopties zeer kosteneffectief kunnen worden uitgebreid. Als een belegger een putoptie van zes maanden heeft op een effect met een bepaalde uitoefenprijs, kan deze worden verkocht en vervangen door een putoptie van 12 maanden met dezelfde uitoefenprijs. Deze strategie kan herhaaldelijk worden uitgevoerd en wordt een putoptie naar voren rollen genoemd.
Door een putoptie naar voren te rollen, terwijl de uitoefenprijs onder (maar dicht bij) de marktprijs wordt gehouden, kan een belegger jarenlang een hedge aanhouden.
Kalender verspreidt zich
Het toevoegen van extra maanden aan een putoptie wordt goedkoper naarmate u de vervaldatum vaker verlengt. Deze afdekkingsstrategie biedt ook de mogelijkheid om gebruik te maken van zogenaamde agendaspreads. Kalenderspreads worden gecreëerd door een putoptie op lange termijn te kopen en een putoptie op korte termijn te verkopen tegen dezelfde uitoefenprijs.
Deze praktijk vermindert op dit moment het neerwaartse risico van de belegger echter niet. Als de aandelenkoers de komende maanden aanzienlijk daalt, kan de belegger voor moeilijke beslissingen staan. Ze moeten beslissen of ze de putoptie op lange termijn willen uitoefenen, waarbij ze de resterende tijdswaarde willen verliezen, of dat ze de kortere putoptie willen terugkopen en het risico lopen nog meer geld vast te leggen in een verliezende positie.
Onder gunstige omstandigheden resulteert een kalenderspread in een goedkope, lange termijn hedge die vervolgens voor onbepaalde tijd kan worden doorgerold. Zonder adequaat onderzoek kan de belegger echter onbedoeld nieuwe risico’s introduceren in zijn beleggingsportefeuilles met deze afdekkingsstrategie.
Putopties op lange termijn zijn kosteneffectief
Bij het nemen van de beslissing om een investering af te dekken met een putoptie, is het belangrijk om een tweestapsbenadering te volgen. Bepaal eerst welk risiconiveau acceptabel is. Bepaal vervolgens welke transacties dit risico kosteneffectief kunnen verminderen.
In de regel bieden putopties op lange termijn met een lage uitoefenprijs de beste afdekkingswaarde. Dit komt doordat hun kosten per marktdag erg laag kunnen zijn. Hoewel ze in eerste instantie duur zijn, zijn ze nuttig voor langetermijninvesteringen. Putopties op lange termijn kunnen worden doorgerold om de vervaldatum te verlengen, zodat er altijd een passende afdekking is.
Houd er rekening mee dat sommige investeringen gemakkelijker kunnen worden afgedekt dan andere. Putopties voor brede indexen zijn goedkoper dan individuele aandelen omdat ze een lagere volatiliteit hebben.
Het is belangrijk op te merken dat putopties alleen zijn bedoeld om risico’s te helpen elimineren in het geval van een plotselinge prijsdaling. Afdekkingsstrategieën moeten altijd worden gecombineerd met andere technieken voor portefeuillebeheer, zoals diversificatie, herbalancering en een rigoureus proces voor het analyseren en selecteren van effecten.