CDO’s en de hypotheekmarkt

Door onderpand gedekte schuldverplichtingen (CDO’s) zijn een soort gestructureerd financieringsproduct voor investeringen dat verschillende activa en leningproducten bevat. CDO’s worden derivaten genoemd omdat ze hun waarde ontlenen aan de onderliggende activa binnen de investering. Investeringsbanken bundelen leningen en hypotheken in CDO’s – vergelijkbaar met fondsen – die institutionele beleggers kunnen kopen. CDO’s kunnen echter veel soorten activa of investeringen bevatten, waaronder hypotheekleningen.

Inzicht in CDO’s en de hypotheekmarkt

Het doel van het creëren van CDO’s is om de schuld te gebruiken terugbetalingen -dat doorgaans zou worden gedaan om de banken-als onderpand voor de investering. Met andere woorden, de beloofde aflossingen van de leningen en obligaties geven de CDO’s hun waarde.

Als gevolg hiervan zijn CDO’s kasstroomgenererende activa voor investeerders. Hoewel CDO’s doorgaans worden geassocieerd met de hypotheekmarkt, kunnen ze verschillende soorten investeringen en schulden omvatten, zoals hypotheken, bedrijfsobligaties, kredietlijnen, autoleningen en creditcardbetalingen. Al deze kredietproducten worden herverpakt en gegroepeerd in tranches op basis van de kredietrisicobereidheid van de investeerders die de CDO kopen.

Als de leningen binnen een CDO hypotheekleningen zijn, wordt het product vaak een door hypotheek gedekte zekerheid (MBS) genoemd. Als de hypotheekleningen in de CDO zijn verstrekt aan leners met minder dan geweldig krediet of geen kredietgeschiedenis, worden ze subprime-hypotheken genoemd. Hoewel de term ” subprime ” vaak betrekking heeft op hypotheken, hebben andere kredietproducten subprime-categorieën, waaronder autoleningen, kredietlijnen en creditcardvorderingen die een hoger risico vormen.

CDO-kredietstructuur

In eerste instantie worden alle kasstromen uit de verzameling activa van een CDO samengevoegd. Deze betalingspool is onderverdeeld in tranches met een rating. Elke tranche heeft ook een gepercipieerde (of vermelde) schuldgraad. Krediet- en schuldproducten krijgen een kredietbeoordeling, die de kans op wanbetaling meet. Standaard treedt op wanneer een partij de rente en hoofdsommen van een lening of financieel instrument niet kan terugbetalen.

Standard & Poor’s (S&P) is een van de bedrijven die investeerders AAA’ -rating. De middelste tranches worden over het algemeen mezzanine-tranches genoemd en hebben over het algemeen een rating van ‘AA’ tot ‘BB’, en de tranches met de laagste junk of zonder rating worden de aandelentranches genoemd. Elke specifieke rating bepaalt hoeveel hoofdsom en rente elke tranche ontvangt.

De senior tranche met een ‘AAA’-rating is over het algemeen de eerste die kasstromen absorbeert en de laatste die wanbetalingen op hypotheken of gemiste betalingen opvangt. Als zodanig heeft het de meest voorspelbare cashflow en wordt doorgaans geacht het laagste risico met zich mee te brengen. Aan de andere kant ontvangen tranches met de laagste rating gewoonlijk pas betalingen van hoofdsom en rente nadat alle andere tranches zijn betaald. Bovendien zijn ze ook de eerste in de rij om wanbetalingen en betalingsachterstanden op te vangen. Afhankelijk van hoe verspreid de volledige CDO-structuur is en afhankelijk van de samenstelling van de lening, kan de eigen vermogenstranche doorgaans het ” giftige afval ” -gedeelte van de uitgifte worden.

Investeren in CDO’s

Retailbeleggers kunnen doorgaans niet rechtstreeks een CDO kopen. In plaats daarvan worden ze gekocht door verzekeringsmaatschappijen, banken, pensioenfondsen, investeringsmanagers, investeringsbanken en hedgefondsen. Deze instellingen proberen beter te presteren dan de rente die wordt betaald uit obligaties, zoals de rente op staatsobligaties. Deze bedrijven nemen echter een extra risiconiveau op zich door CDO’s te kopen die gepaard gaan met het extra rendement.

De extra risiconiveaus die CDO’s vertonen, kunnen natuurlijk voldoende worden gecompenseerd door het hogere rendement in een stabiele economische omgeving. Als de economie echter in een recessie terechtkomt, kan het risico van wanbetaling op de hypotheekleningen die als onderpand dienen voor CDO’s dramatisch toenemen. Het resultaat kan leiden tot verliezen voor CDO-investeerders.

Complicaties van de samenstelling van activa

Om de zaken een beetje ingewikkelder te maken, kunnen CDO’s bestaan ​​uit een verzameling eersteklas leningen, near-prime-leningen ( Alt.-A leningen genoemd), risicovolle subprime-leningen of een combinatie van bovenstaande. Dit zijn termen die doorgaans betrekking hebben op de hypotheekconstructies.

Als een koper van een CDO gelooft dat de onderliggende kredietrisico van de leningen is investment grade, zou het bedrijf waarschijnlijk instemmen met een lager rendement dat is slechts iets hoger rendement dan een US Treasury. Schuldinstrumenten met een laag risico op wanbetaling betalen doorgaans een lagere rente, terwijl risicovollere schulden door beleggers een hoger tarief vragen om het extra risico van wanbetaling te compenseren.

De uitgever van de CDO kan echter onder druk komen te staan ​​als blijkt dat de onderliggende hypotheken veel risicovoller waren dan het rendement zou dicteren. Of de onderliggende CDO-leningen de juiste rating hebben, is een van de verborgen risico’s bij meer gecompliceerde CDO-structuren. Met andere woorden, het risico van investeren in CDO’s kan toenemen als de leningen aan de leners niet zo goed waren als de geldschieters aanvankelijk dachten.

Andere complicaties

Behalve de samenstelling van de activa, kunnen andere factoren ervoor zorgen dat CDO’s ingewikkelder zijn. Om te beginnen gebruiken sommige structuren hefboomwerking en kredietderivaten die zelfs de senior tranche kunnen misleiden om als veilig te worden beschouwd. Deze structuren kunnen synthetische CDO’s worden die louter worden gedekt door derivaten en kredietverzuimswaps tussen kredietverstrekkers en op de derivatenmarkten. Een kredietverzuimswap wordt in wezen gebruikt door kopers van CDO’s als  verzekering  tegen wanbetaling. De koper verschuift het risico van de niet-betaling van de CDO door de CDS te kopen via een verzekeringsmaatschappij of een andere CDS-verkoper in ruil voor een vergoeding.

Veel CDO’s worden zodanig gestructureerd dat het onderliggende onderpand kasstromen van andere CDO’s zijn, en deze worden hefboomstructuren. Dit verhoogt het risiconiveau omdat de analyse van het onderliggende onderpand (de leningen) mogelijk niets anders oplevert dan de basisinformatie uit het prospectus. Er moet voor worden gezorgd hoe deze CDO’s zijn gestructureerd, want als er voldoende wanbetalingen of schulden te snel worden afbetaald, zal de betalingsstructuur op de toekomstige kasstromen niet standhouden en zullen sommige tranchehouders niet hun aangewezen kasstromen ontvangen. Door een hefboomwerking aan de vergelijking toe te voegen, worden alle effecten vergroot als er een onjuiste aanname wordt gedaan.

De eenvoudigste CDO is een CDO met één structuur, die minder risico inhoudt omdat deze meestal uitsluitend is gebaseerd op één groep onderliggende leningen. Het maakt de analyse eenvoudig omdat het gemakkelijker is om de verwachte kasstromen en de kans op wanbetaling te bepalen.

Speciale overwegingen

De CDO-markt bestaat omdat er een markt is van beleggers die bereid zijn tranches – of cashflows – te kopen waarvan zij denken dat ze een hoger rendement zullen opleveren voor hun vastrentende portefeuilles met hetzelfde impliciete vervalschema.

Helaas kan er bij beleggen een enorme discrepantie zijn tussen gepercipieerde risico’s en daadwerkelijke risico’s. Hoewel CDO-kopers denken dat het product zal presteren zoals verwacht, kunnen er kredietproblemen optreden en is er vaak weinig verhaal. Het kan moeilijk worden om een ​​positie af te wikkelen om de verliezen te stoppen als de kredietmarkten verslechteren en de kredietverliezen toenemen. In een dergelijke omgeving kan de markt opdrogen, wat betekent dat er geen liquiditeit kan zijn. Het resultaat kan ertoe leiden dat beleggers proberen hun CDO-posities te verkopen, maar ontdekken dat er geen kopers zijn.

Zullen CDO’s ooit verdwijnen?

Ongeacht wat er in de economie gebeurt, is het waarschijnlijk dat CDO’s in een of andere vorm bestaan, omdat het alternatief problematisch kan zijn. Als leningen niet in tranches kunnen worden opgesplitst, zal het eindresultaat krappere kredietmarkten zijn met hogere rentetarieven.

Zolang er een pool van leners en geldschieters is, zul je financiële instellingen vinden die bereid zijn risico te nemen op een deel van de kasstromen. Elk nieuw decennium zal waarschijnlijk nieuwe gestructureerde producten op de markt brengen, met nieuwe uitdagingen voor investeerders en de markten.