Kosten van kapitaal
Wat zijn de kosten van kapitaal?
Kapitaalkosten zijn het vereiste rendement dat nodig is om een project voor kapitaalbudgettering, zoals het bouwen van een nieuwe fabriek, de moeite waard te maken. Wanneer analisten en investeerders de kapitaalkosten bespreken, bedoelen ze doorgaans het gewogen gemiddelde van de kosten van de schulden van een bedrijf en de kosten van het eigen vermogen samen.
De metriek van de kapitaalkosten wordt door bedrijven intern gebruikt om te beoordelen of een kapitaalproject de uitgaven van middelen waard is, en door investeerders die het gebruiken om te bepalen of een investering het risico waard is in vergelijking met het rendement. De kapitaalkosten zijn afhankelijk van de gebruikte financieringswijze. Het verwijst naar de kosten van eigen vermogen als het bedrijf uitsluitend met eigen vermogen wordt gefinancierd, of naar de kosten van schulden als het uitsluitend met schulden wordt gefinancierd.
Veel bedrijven gebruiken een combinatie van schulden en eigen vermogen om hun bedrijf te financieren, en voor dergelijke bedrijven worden de totale kapitaalkosten afgeleid van de gewogen gemiddelde kosten van alle kapitaalbronnen, algemeen bekend als de gewogen gemiddelde kapitaalkosten (WACC).
Belangrijkste leerpunten
- Kapitaalkosten vertegenwoordigen het rendement dat een bedrijf nodig heeft om een kapitaalproject op zich te nemen, zoals het kopen van nieuwe apparatuur of het bouwen van een nieuw gebouw.
- Kapitaalkosten omvatten doorgaans de kosten van zowel eigen vermogen als schulden, gewogen volgens de geprefereerde of bestaande kapitaalstructuur van het bedrijf, bekend als de gewogen gemiddelde kapitaalkosten (WACC).
- De investeringsbeslissingen van een bedrijf voor nieuwe projecten moeten altijd een rendement opleveren dat hoger is dan de kosten van het bedrijf voor het kapitaal dat wordt gebruikt om het project te financieren; anders genereert het project geen rendement voor investeerders.
Inzicht in de kosten van kapitaal
Kapitaalkosten vertegenwoordigen een hindernis die een bedrijf moet overwinnen voordat het waarde kan genereren, en het wordt uitgebreid gebruikt in het kapitaalbudgetteringsproces om te bepalen of een bedrijf door moet gaan met een project.
Het concept van kapitaalkosten wordt ook veel gebruikt in economie en boekhouding. Een andere manier om de kapitaalkosten te beschrijven, zijn de alternatieve kosten van een investering in een bedrijf. Een verstandig bedrijfsmanagement investeert alleen in initiatieven en projecten die meer opleveren dan de kosten van hun kapitaal.
Kapitaalkosten, vanuit het perspectief van een investeerder, zijn het rendement dat wordt verwacht door degene die het kapitaal voor een bedrijf levert. Met andere woorden, het is een inschatting van het risico van het eigen vermogen van een onderneming. Daarbij kan een belegger kijken naar de volatiliteit (bèta) van de financiële resultaten van een bedrijf om te bepalen of een bepaald aandeel te riskant is of een goede investering zou doen.
Gewogen gemiddelde kapitaalkosten (WACC)
De kapitaalkosten van een bedrijf worden doorgaans berekend met behulp van de gewogen gemiddelde kapitaalkostenformule die rekening houdt met de kosten van zowel vreemd vermogen als eigen vermogen. Elke categorie van het kapitaal van het bedrijf wordt proportioneel gewogen om tot een gemengd tarief te komen, en de formule houdt rekening met elk type schuld en eigen vermogen op de balans van het bedrijf, inclusief gewone en preferente aandelen, obligaties en andere vormen van schuld.
De kosten van schulden vinden
Elk bedrijf moet in een vroeg stadium zijn financieringsstrategie uitstippelen. De kapitaalkosten worden een cruciale factor bij het beslissen welk financieringspad moet worden gevolgd: schuld, eigen vermogen of een combinatie van beide.
Bedrijven in een vroeg stadium hebben zelden aanzienlijke activa om als onderpand voor schuldfinanciering te verpanden, dus financiering met eigen vermogen wordt voor de meeste van hen de standaard financieringswijze. Minder gevestigde bedrijven met een beperkte operationele geschiedenis zullen hogere kapitaalkosten betalen dan oudere bedrijven met een solide trackrecord, aangezien kredietverstrekkers en investeerders een hogere risicopremie zullen vragen voor de eerste.
De kosten van schulden zijn slechts de rentevoet die het bedrijf over zijn schuld betaalt. Aangezien rentelasten echter fiscaal aftrekbaar zijn, wordt de schuld na belastingen als volgt berekend:
De kosten van schulden kunnen ook worden geschat door een creditspread toe te voegen aan de risicovrije rente en het resultaat te vermenigvuldigen met (1 – T).
De kosten van eigen vermogen vinden
De kosten van eigen vermogen zijn ingewikkelder omdat het model voor de prijsstelling van kapitaalgoederen :
CEENP. M.(Cost of equity)=Rf+β(Rm-Rf)where:Rf=risk-free rate of returnRm=market rate of return\ begin {uitgelijnd} & CAPM (\ text {Cost of equity}) = R_f + \ beta (R_m – R_f) \\ & \ textbf {waarbij:} \\ & R_f = \ text {risicovrij rendement} \\ & R_m = \ text {marktrendement} \\ \ end {uitgelijnd}CAPM(Kosten eigen vermogen )=Rf+β(Rm-Rf)waar:Rf=risicovrij rendementRm=marktrendement
Beta wordt gebruikt in de CAPM-formule om het risico in te schatten, en de formule zou de eigen bèta van een beursgenoteerd bedrijf vereisen. Voor particuliere bedrijven wordt een bèta geschat op basis van de gemiddelde bèta van een groep vergelijkbare, openbare bedrijven. Analisten kunnen deze bèta verfijnen door deze te berekenen op een onuitputtelijke basis na belastingen. De aanname is dat de bèta van een particulier bedrijf hetzelfde zal worden als de gemiddelde bèta in de branche.
De totale kapitaalkosten van het bedrijf zijn gebaseerd op het gewogen gemiddelde van deze kosten. Beschouw bijvoorbeeld een onderneming met een kapitaalstructuur die voor 70% uit eigen vermogen en voor 30% uit schulden bestaat; de kosten van het eigen vermogen bedragen 10% en de kosten van schulden na belastingen 7%.
Daarom zou de WACC zijn:
Dit zijn de kapitaalkosten die zouden worden gebruikt om toekomstige kasstromen van potentiële projecten en andere mogelijkheden te verdisconteren om hun netto contante waarde (NCW) en het vermogen om waarde te genereren te schatten.
Bedrijven streven naar de optimale financieringsmix op basis van de kapitaalkosten voor verschillende financieringsbronnen. Schuldfinanciering heeft het voordeel dat het fiscaal efficiënter is dan financiering met eigen vermogen, aangezien rentelasten fiscaal aftrekbaar zijn en dividenden op gewone aandelen worden betaald met dollars na belastingen. Te veel schulden kunnen echter resulteren in een gevaarlijk hoge hefboomwerking, wat resulteert in hogere rentetarieven die kredietverstrekkers nastreven om het hogere wanbetalingsrisico te compenseren.
De kosten van kapitaal en belastingoverwegingen
Een element waarmee rekening moet worden gehouden bij de beslissing om kapitaalprojecten via eigen vermogen of schulden te financieren, is de mogelijkheid van eventuele belastingbesparingen door het aangaan van schulden, aangezien de rentelasten het belastbaar inkomen van een onderneming kunnen verlagen, en dus de verschuldigde inkomstenbelasting.
De stelling van Modigliani-Miller (M&M) stelt echter dat de marktwaarde van een bedrijf onafhankelijk is van de manier waarop het zichzelf financiert, en toont aan dat onder bepaalde aannames de waarde van bedrijven met hefboomwerking en bedrijven zonder hefboomwerking gelijk is, deels omdat andere kosten compenseren eventuele belastingbesparingen die voortkomen uit toegenomen schuldfinanciering.
Het verschil tussen kapitaalkosten en de disconteringsvoet
De kapitaalkosten en de disconteringsvoet zijn enigszins vergelijkbaar en worden vaak door elkaar gebruikt. De kapitaalkosten worden vaak berekend door de financiële afdeling van een bedrijf en door het management gebruikt om een disconteringsvoet (of hurdle rate) vast te stellen die moet worden overwonnen om een investering te rechtvaardigen.
Dat gezegd hebbende, zou het management van een bedrijf de intern gegenereerde kapitaalkosten moeten betwisten, aangezien het zo conservatief kan zijn dat het investeringen afschrikt. Kapitaalkosten kunnen ook verschillen op basis van het type project of initiatief; een zeer innovatief maar risicovol initiatief zou hogere kapitaalkosten moeten meebrengen dan een project om essentiële apparatuur of software met bewezen prestaties bij te werken.
Voorbeelden uit de echte wereld
Elke bedrijfstak heeft zijn eigen kapitaalkosten. Voor sommige bedrijven zijn de kapitaalkosten lager dan hun disconteringsvoet. Sommige financiële afdelingen kunnen hun discontovoeten verlagen om kapitaal aan te trekken of het stapsgewijs verhogen om een buffer op te bouwen, afhankelijk van het risico waarmee ze vertrouwd zijn.
Vanaf januari 2019 heeft vervoer via spoorwegen de hoogste kapitaalkosten met 11,17%. De laagste kapitaalkosten kunnen worden geclaimd door niet-bancaire en financiële verzekeringsmaatschappijen, namelijk 2,79%. De kapitaalkosten zijn ook hoog bij zowel biotechbedrijven als farmaceutische bedrijven, staalfabrikanten, internet (software) bedrijven en geïntegreerde olie- en gasbedrijven. Deze industrieën hebben doorgaans aanzienlijke kapitaalinvesteringen nodig in onderzoek, ontwikkeling, apparatuur en fabrieken.
Onder de industrieën met lagere kapitaalkosten zijn geldcentrumbanken, energiebedrijven, vastgoedbeleggingsfondsen (REIT’s), detailhandelsbedrijven in kruidenierswaren en voedingsmiddelen, en nutsbedrijven (zowel algemeen als water). Dergelijke bedrijven hebben mogelijk minder apparatuur nodig of profiteren van zeer stabiele cashflows.
Veelgestelde vragen over kapitaalkosten
Wat zijn de kosten van kapitaal?
De kapitaalkosten worden gebruikt om het noodzakelijke rendement te bepalen dat een bedrijf moet genereren voordat het verder gaat met een kapitaalproject. Meestal is een beslissing verstandig als een bedrijf investeert in een project dat meer waarde genereert dan de kapitaalkosten. Voor investeerders worden de kapitaalkosten berekend als de gewogen gemiddelde kosten van schulden en eigen vermogen van een bedrijf. In dit geval zijn de kapitaalkosten een methode om het risico-rendementsprofiel van een onderneming te analyseren.
Hoe berekent u de kapitaalkosten?
Om de gewogen gemiddelde kapitaalkosten te berekenen, worden alle vormen van schuld en eigen vermogen in aanmerking genomen. Als gevolg hiervan komen de gewogen gemiddelde kosten uit op een gemengd tarief. Om de kosten van schulden te berekenen, neemt u grofweg het bedrag aan rente dat door een bedrijf over zijn schuld wordt betaald en deelt u dat door zijn totale schuld. Om de kosten van het eigen vermogen te berekenen, gebruiken beleggers ondertussen een prijsmodel voor kapitaalgoederen, dat op een geschatte waarde uitkomt. Dit wordt berekend door het risicovrije rendement te nemen, dat vervolgens wordt toegevoegd aan de waarde van bèta vermenigvuldigd met het marktrendement minus het risicovrije rendement.
Wat is een voorbeeld van kapitaalkosten?
Overweeg een startup met een kapitaalstructuur van 90% eigen vermogen en 10% schulden. De kosten van eigen vermogen, of het rendement dat een bedrijf zijn aandeelhouders betaalt om in het bedrijf te investeren, is 5%. Ondertussen bedragen de kosten van schulden die het zijn schuldeisers betaalt 15%. De kapitaalkosten worden als volgt berekend: (0,9 x 5%) + (0,10 x 15%) = 6%.