Deadweight verlies van belastingen
Wat is een deadweight verlies van belasting?
De term deadweight loss of taxation verwijst naar de meting van het verlies veroorzaakt door het opleggen van een nieuwe de inkomsten als gevolg van de daling van de vraag naar de goederen of diensten worden belast. Een deadweight loss verstoort daarom het evenwicht tussen vraag en aanbod. De Engelse econoom Alfred Marshall wordt algemeen beschouwd als de grondlegger van de analyse van deadweight loss.
Belangrijkste leerpunten
- Het deadweight-verlies aan belastingen meet het totale economische verlies dat wordt veroorzaakt door een nieuwe belasting op een product of dienst.
- Het analyseert de afname van de productie en de afname van de vraag als gevolg van het opleggen van een belasting.
- Het zijn gemiste alternatieve kosten.
Inzicht in het deadweight-verlies van belastingen
Overheden heffen belastingen om inkomsten te innen. Deze fondsen worden gebruikt om openbare programma’s en projecten te ondersteunen, zoals infrastructuur, economische hulp en sociale diensten. Federale, staats- en lokale overheden besluiten vaak om belastingen te verhogen om inkomsten te genereren om tekorten op te vangen. Hoewel deze handeling misschien een goed idee lijkt, heeft deze vaak het tegenovergestelde effect. Dit wordt een deadweight-verlies van belastingen genoemd of, eenvoudigweg, een deadweight-verlies.
Dit is hoe het werkt. Wanneer de overheid belastingen heft op bepaalde goederen en diensten, int ze die belasting als extra inkomsten. Belastingen leiden echter tot hogere productiekosten en een hogere aanschafprijs voor de consument. Dit op zijn beurt, zorgt ervoor dat de productie van volumes (en dus ook voeding) te laten vallen, wat leidt tot een daling van de vraag naar deze goederen en diensten. Deze kloof tussen de belaste en belastingvrije productievolumes is het deadweight loss.
Deze theorie is ontwikkeld door Alfred Marshall, een econoom die gespecialiseerd is in micro-economie. Volgens Marshall zijn vraag en aanbod direct gerelateerd aan productie en kosten. Deze punten kruisen elkaar in het midden. Dus als iemand verandert, wordt de balans verstoord.
Hoewel er onder experts geen consensus bestaat over de vraag of het deadweight-verlies nauwkeurig kan worden gemeten, zijn veel economen het erover eens dat belastingheffing vaak contraproductief kan zijn. Dit maakt een verlies aan belastingheffing tot een gemiste alternatieve kostenpost.
Het deadweight-verlies van belastingen kan worden gezien als de algehele vermindering van de vraag en de daaropvolgende daling van het productieniveau dat volgt op de heffing van een belasting, die meestal grafisch wordt weergegeven.
Speciale overwegingen
Belastingheffing verlaagt het rendement van investeringen, lonen, huren en ondernemerschap. Dit vermindert op zijn beurt de prikkel om te investeren, te werken, onroerend goed in te zetten en risico’s te nemen. Maar het moedigt belastingbetalers ook aan om tijd en geld te besteden aan het vermijden van hun belastingdruk, door waardevolle middelen te onttrekken aan ander productief gebruik.
De meeste regeringen heffen onevenredig veel belastingen op verschillende mensen, goederen, diensten en activiteiten. Dit verstoort de natuurlijke marktverdeling van hulpbronnen. De beperkte middelen zullen verschuiven van hun anders optimale gebruik, weg van zwaar belaste activiteiten naar licht belaste activiteiten, die misschien niet voor iedereen voordelig zijn.
Deadweight Verlies van tekortuitgaven en inflatie
De economie van de belasting ook van toepassing op andere vormen van de overheid financiering. Als een overheid activiteiten financiert door middel van obligaties in plaats van belasting, wordt het deadweight-verlies alleen uitgesteld. Er moeten hogere toekomstige belastingen worden geheven om de obligatieschuld af te betalen.
Het deadweight-verlies van inflatie is genuanceerd. Inflatie vermindert het productievolume van de economie op drie manieren:
- Individuen gebruiken middelen om de inflatie tegen te gaan.
- Overheden besteden meer en financiering van tekorten wordt een verborgen belasting.
- Verwachtingen van toekomstige inflatie verminderen de huidige particuliere uitgaven.
Uitgaven met een tekort betekent lenen, waardoor het buitenkanseffect van de belasting alleen wordt uitgesteld tot een datum in de toekomst waarop de schuld moet worden afgelost.
Voorbeeld van verlies van belastingheffing over het buitenkanseffect
Hier is een hypothetisch voorbeeld om te laten zien hoe het deadweight-verlies van belastingen werkt. Laten we zeggen dat de mythische stadstaat Braavos al zijn inwoners een vaste inkomstenbelasting van 40% oplegt. De regering zal via deze nieuwe belasting nog eens 1,2 biljoen dollar per jaar innen.
Dat grote stuk geld, dat nu naar de regering van Braavos gaat, is niet langer beschikbaar voor bestedingen aan consumptiegoederen en -diensten, of voor consumentenbesparingen en investeringen.
Stel dat de consumentenuitgaven en -investeringen met minstens 1,2 biljoen dollar dalen, en de totale economische output met 2 biljoen dollar afneemt. In dit geval is het deadweight loss $ 800 miljard – de $ 2 biljoen totale output minus $ 1,2 biljoen consumentenuitgaven of -investeringen staat gelijk aan een deadweight loss van $ 800 miljard.