Spreiding
Wat is verstrooiing?
Dispersie is een statistische term die de grootte beschrijft van de verdeling van waarden die voor een bepaalde variabele worden verwacht en die kan worden gemeten met verschillende statistieken, zoals bereik, variantie en standaarddeviatie. Bij financiën en beleggen verwijst spreiding meestal naar het bereik van mogelijke rendementen op een investering. Het kan ook worden gebruikt om het risico te meten dat inherent is aan een bepaald effect of beleggingsportefeuille.
Belangrijkste leerpunten
- Verspreiding verwijst naar het bereik van mogelijke uitkomsten van beleggingen op basis van historische volatiliteit of rendementen.
- Verspreiding kan worden gemeten met behulp van alfa en bèta, die respectievelijk voor risico gecorrigeerde rendementen en rendementen meten ten opzichte van een referentie-index.
- Over het algemeen geldt: hoe hoger de spreiding, hoe riskanter een belegging is, en vice versa.
Dispersie begrijpen
Dispersie wordt vaak geïnterpreteerd als een maatstaf voor de mate van onzekerheid, en dus het risico, in verband met een bepaald effect of investering portfolio.
Beleggers hebben duizenden potentiële effecten om in te beleggen en er zijn veel factoren waarmee rekening moet worden gehouden bij het kiezen van waar ze willen beleggen. Een factor die hoog op hun lijst van overwegingen staat, is het risicoprofiel van de investering. Verspreiding is een van de vele statistische maatregelen om perspectief te geven.
De meeste fondsen zullen hun risicoprofiel vermelden in hun factsheets of prospectussen, die gemakkelijk te vinden zijn op internet. Informatie over individuele aandelen is te vinden op Morningstar en vergelijkbare beursgenoteerde bedrijven.
De spreiding van het rendement op een actief toont de volatiliteit en het risico van het aanhouden van dat actief. Hoe variabeler het rendement van een actief, hoe riskanter of volatieler het is.
Een actief waarvan het historische rendement in een bepaald jaar varieert van + 10% tot -10%, kan bijvoorbeeld als volatieler worden beschouwd dan een actief waarvan het historische rendement varieert van + 3% tot -3%, omdat het rendement breder verspreid is.
Verspreiding meten
Bèta
De primaire statistiek voor risicometing, bèta, meet de spreiding van het rendement van een effect ten opzichte van een bepaalde benchmark of marktindex, meestal de Amerikaanse S&P 500-index. Een bètamaatstaf van 1,0 geeft aan dat de investering zich beweegt in overeenstemming met de benchmark.
Een bèta groter dan 1,0 geeft aan dat de beveiliging waarschijnlijk bewegingen zal ondergaan die groter zijn dan de markt als geheel. Van een aandeel met een bèta van 1,3 kan worden verwacht dat het bewegingen ervaart die 1,3x de markt bedragen, wat betekent dat als de markt 10% stijgt, de bètavoorraad van 1,3 stijgt 13%. De keerzijde is dat als de markt daalt, die beveiliging waarschijnlijk meer zal dalen dan de markt, hoewel er geen garanties zijn voor de omvang van de bewegingen.
Een bèta van minder dan 1,0 betekent een minder verspreid rendement ten opzichte van de totale markt. Een beveiliging met een bèta van 0,87 zal bijvoorbeeld waarschijnlijk achterblijven bij de algemene markt – als de markt 10% stijgt, wordt verwacht dat de investering met de lagere bèta slechts 8,7% zal stijgen.
Alpha
Alfa is een statistiek die het risicogecorrigeerde rendement van een portefeuille meet – dat wil zeggen hoeveel, meer of minder, het beleggingsrendement heeft behaald ten opzichte van de index of bèta.
Een rendement hoger dan de bèta duidt op een positieve alfa, meestal toegeschreven aan het succes van de portefeuillemanager of het model. Een negatieve alfa duidt daarentegen op het gebrek aan succes van de portefeuillemanager bij het verslaan van de bèta of, breder, de markt.