Dividend irrelevantie theorie
Wat is de dividend-irrelevantie-theorie?
De theorie van de irrelevantie van het dividend houdt de overtuiging in dat dividenden geen enkel effect hebben op de aandelenkoers van een bedrijf. Een dividend is doorgaans een contante betaling van de winst van een bedrijf aan zijn aandeelhouders als beloning voor investeringen in het bedrijf. De dividend-irrelevantie-theorie stelt verder dat dividenden het vermogen van een bedrijf om concurrerend te zijn op de lange termijn kunnen schaden, aangezien het geld beter opnieuw in het bedrijf kan worden geïnvesteerd om inkomsten te genereren.
Hoewel er bedrijven zijn die er waarschijnlijk voor hebben gekozen om dividend uit te keren in plaats van hun inkomsten te verhogen, zijn er veel critici van de dividend-irrelevantietheorie die geloven dat dividenden de aandelenkoers van een bedrijf helpen stijgen.
Belangrijkste leerpunten
- De dividend irrelevantie theorie suggereert dat de dividendbetalingen van een bedrijf geen waarde toevoegen aan de aandelenkoers van een bedrijf.
- De dividend irrelevantie theorie stelt ook dat dividenden een bedrijf schaden, omdat het geld beter in het bedrijf kan worden geherinvesteerd.
- De theorie heeft voordelen wanneer bedrijven schulden aangaan om hun dividendbetalingen te voldoen in plaats van schulden af te lossen om hun balans te verbeteren.
Inzicht in de Dividend Irrelevance Theory
De dividend-irrelevantie-theorie suggereert dat de verklaring van een bedrijf en de betaling van dividenden weinig tot geen invloed zouden moeten hebben op de aandelenkoers. Als deze theorie klopt, zou dit betekenen dat dividenden geen waarde toevoegen aan de aandelenkoers van een bedrijf.
Het uitgangspunt van de theorie is dat het vermogen van een bedrijf om winst te maken en zijn bedrijf te laten groeien, de marktwaarde van een bedrijf bepaalt en de aandelenkoers bepaalt; geen dividendbetalingen. Degenen die geloven in de dividend irrelevantietheorie beweren dat dividenden geen extra voordeel bieden aan beleggers en, in sommige gevallen, beweren dat dividendbetalingen de financiële gezondheid van het bedrijf kunnen schaden.
Dividenden en de aandelenkoers
De dividend irrelevantie theorie stelt dat de markten efficiënt presteren, zodat elke dividenduitbetaling zal leiden tot een daling van de aandelenkoers met het bedrag van het dividend. Met andere woorden, als de aandelenkoers $ 10 was en het bedrijf een paar dagen later een dividend van $ 1 zou uitkeren, zou het aandeel dalen tot $ 9 per aandeel. Als gevolg hiervan levert het aanhouden van de aandelen voor het dividend geen winst op, aangezien de aandelenkoers zich lager aanpast voor hetzelfde bedrag van de uitbetaling.
Studies tonen echter aan dat aandelen die dividend uitkeren, zoals veel gevestigde bedrijven die blue-chipaandelen worden genoemd, vaak in prijs stijgen met het bedrag van het dividend naarmate de sluitingsdatum van het boek nadert. Hoewel het aandeel kan dalen zodra het dividend is betaald, houden veel dividendzoekende beleggers deze aandelen aan voor de consistente dividenden die ze bieden, wat een onderliggend niveau van vraag creëert.
De aandelenkoers van een bedrijf wordt ook bepaald door meer dan het dividendbeleid van het bedrijf. Analisten voeren waarderingsoefeningen uit om de intrinsieke waarde van een aandeel te bepalen. Deze omvatten vaak factoren, zoals dividendbetalingen, financiële prestaties en kwalitatieve metingen, waaronder managementkwaliteit, economische factoren en inzicht in de positie van het bedrijf in de branche.
Dividenden en de financiële gezondheid van een bedrijf
De theorie van de irrelevantie van dividenden suggereert dat bedrijven hun financiële welzijn kunnen schaden door dividenden uit te geven, wat geen ongekende gebeurtenis is.
Schulden aangaan
Dividenden kunnen een bedrijf schaden als het bedrijf schulden aangaat, in de vorm van het uitgeven van obligaties aan investeerders of het lenen van de kredietfaciliteit van een bank, om hun dividend in contanten te betalen.
Stel dat een bedrijf in het verleden overnames heeft gedaan die hebben geleid tot een aanzienlijk bedrag aan schulden op de balans. De kosten van schuldendienst of rentebetalingen kunnen nadelig zijn. Overmatige schuldenlast kan er ook voor zorgen dat bedrijven geen toegang krijgen tot meer krediet wanneer ze dit het meest nodig hebben. Als het bedrijf een harde houding heeft om altijd dividend uit te keren, zouden voorstanders van de dividend-irrelevantietheorie beweren dat het bedrijf zichzelf pijn doet. Over een aantal jaren hadden al die dividenduitkeringen kunnen worden gebruikt om schulden af te lossen. Minder schulden zouden kunnen leiden tot gunstiger kredietvoorwaarden voor de resterende uitstaande schuld, waardoor het bedrijf zijn schuldendienstkosten kan verlagen.
Ook kunnen schuld- en dividendbetalingen het bedrijf ervan weerhouden een overname te doen die de inkomsten op de lange termijn zou kunnen helpen verhogen. Het is natuurlijk moeilijk vast te stellen of dividendbetalingen de boosdoener zijn van de underperformance van een bedrijf. Een verkeerd beheer van de schuld, een slechte uitvoering door het management en externe factoren, zoals een trage economische groei, kunnen allemaal bijdragen aan de moeilijkheden van een bedrijf. Bedrijven die geen dividend uitkeren, hebben echter meer geld bij de hand om overnames te doen, te investeren in activa en schulden af te lossen met het gespaarde geld.
CAPEX-uitgaven
Als een bedrijf niet in zijn bedrijf investeert door middel van kapitaaluitgaven (CAPEX), kan de waardering van het bedrijf dalen doordat de winst en het concurrentievermogen in de loop van de tijd afnemen. Investeringen zijn grote investeringen die bedrijven doen in hun financiële gezondheid op de lange termijn en kunnen de aankoop van gebouwen, technologie, apparatuur en acquisities omvatten. Beleggers die dividendbetalende aandelen kopen, moeten evalueren of een managementteam de uitbetaling van dividenden effectief in evenwicht houdt en in zijn toekomst investeert.
Dividend-irrelevantie-theorie en portefeuillestrategieën
Ondanks de theorie van de irrelevantie van dividenden, concentreren veel beleggers zich bij het beheren van hun portefeuilles op dividenden. Bijvoorbeeld, een huidige inkomen strategie is gericht op investeringen te identificeren dat de beloning bovengemiddelde distributies (dat wil zeggen, dividenden en rente betalingen). Hoewel ze over het algemeen relatief risico-avers zijn, kunnen strategieën voor huidige inkomsten worden opgenomen in een reeks allocatiebeslissingen over een risicograad.
Op inkomen gerichte strategieën zijn doorgaans geschikt voor gepensioneerden of risicomijdende beleggers. Deze inkomenszoekende beleggers kopen aandelen in gevestigde bedrijven die de staat van dienst hebben om consequent dividenden uit te keren en een laag risico lopen om een dividendbetaling te missen.
Blue chip-bedrijven betalen over het algemeen vaste dividenden. Dit zijn multinationals die al een aantal jaren actief zijn, waaronder Coca-Cola, Disney, PepsiCo, Walmart en McDonald’s. Deze bedrijven zijn dominante leiders in hun respectieve industrieën en hebben zeer gerenommeerde merken opgebouwd, die meerdere neergangen in de economie hebben doorstaan.
Dividenden kunnen ook helpen bij portefeuillestrategieën die zijn gericht op het behoud van kapitaal. Als een portefeuille verlies lijdt door een daling van de aandelenmarkt, kunnen de winsten uit dividenden die verliezen helpen compenseren, waardoor de zuurverdiende besparingen van een belegger behouden blijven.