Drop-Dead-vergoeding

Wat is een Drop-Dead-vergoeding?

Een drop-dead fee is een vergoeding die door een lener aan een geldschieter wordt betaald wanneer een transactie, meestal een acquisitie, die door deze laatste wordt gefinancierd, mislukt. De term is van Britse oorsprong en wordt voornamelijk in het Verenigd Koninkrijk gebruikt.

Belangrijkste leerpunten

Een drop-dead fee is een vergoeding die door een lener aan een geldschieter wordt betaald wanneer een transactie, meestal een overname, die de laatste helpt te financieren, uiteindelijk mislukt.
Als een lening is gedekt en vervolgens overbodig wordt, moet de lener het geleende geld teruggeven en een boete betalen om de uitlener te compenseren voor gederfde rente.
Een drop-dead fee is alleen van toepassing als er onderhandeld is over de voorwaarden van de lening die niet langer nodig is.
De term is van Britse oorsprong en wordt voornamelijk in het Verenigd Koninkrijk gebruikt.

Inzicht in een Drop-Dead-vergoeding

Het kopen van een ander bedrijf kan duur zijn. Soms is het nodig om een potentiële koper van een kredietinstelling vragen om een lening om de nodige fondsen te werven om haar verplichtingen te voldoen.

Eenmaal gewapend met de lening, zou de overnemende partij in staat moeten zijn om door te gaan, een passend bod in te dienen en de deal over de lijn te krijgen. Of misschien niet: het kan voorkomen dat het bedrijf, na het verkrijgen van de benodigde financiering, niet slaagt in zijn poging om het doelbedrijf over te nemen. In deze gevallen kan een drop-dead fee nodig zijn.

In het geval dat een lening is gegarandeerd en vervolgens niet meer nodig is, moet het lenende bedrijf het geleende geld teruggeven, en misschien ook een boete betalen om de leninginstelling te compenseren voor gederfde rente.

Belangrijk

Een drop-dead fee is alleen van toepassing als er onderhandeld is over de voorwaarden van de lening die niet langer nodig is.

Voorbeelden van Drop-Dead-vergoedingen

Dr. Pepper / Seven-Up

In 1992 onderschreef een groep bankeneen mislukte herfinanciering van$ 750 miljoenvoor Dr. Pepper / Seven-Up Cos. Zes van hen werden uiteindelijk beloond met een bescheiden drop-dead fee van ongeveer $ 300.000 elk voor de problemen, terwijl nog eens 13 banken – die had kleinere maar nog steeds aanzienlijke toezeggingen van ongeveer $ 50 miljoen per stuk als hoofdmanagers – stonden met lege handen omdat ze de vergoeding niet hadden meegerekend bij het onderhandelen over de voorwaarden van de deal.1

Investeringsbanken in India

In 2001 voerde de Indiase regering een wet in die investeringsbanken (IB) die betrokken zijn bij afstotingsovereenkomsten van de overheid – het proces van verkoop van aandelen van Indiase overheidsbedrijven – recht geeft op een uitkering als een deal niet doorgaat. Dit voorstel, geïmplementeerd om de interesse van IB in dit soort transacties te behouden, betekende dat de vergoedingsstructuren van Indiase investeringsbankiers voor desinvesteringsovereenkomsten zowel een succesvergoeding, een vast percentage van de bruto verkoopopbrengst van een verkoop van overheidsactiva als de daling -dead fee als de desinvesteringsovereenkomst mislukt.

De Indiase regering adviseerde investeringsbankiers 3% van de bruto verkoopopbrengst uit de verkoop van activa te geven na overleg met investeringsbanken zoals Goldman Sachs, Merrill Lynch en Jardine Fleming. De vergoedingen die Indiase investeringsbankiers ontvingen voor desinvesteringsovereenkomsten varieerden van geval tot geval, afhankelijk van de methode van desinvestering, de totale waarde, de hoeveelheid werk die nodig was om de transactie te voltooien, de moeilijkheidsgraad en de kans op succes.