Fiscale klif

Wat is een fiscale afgrond?

De fiscale klif verwijst naar een combinatie van aflopende belastingverlagingen en algemene bezuinigingen op de overheidsuitgaven die een dreigende onevenwichtigheid in de federale begroting creëren en moeten worden gecorrigeerd om een ​​crisis te voorkomen.

Het idee achter de fiscale klif was dat als de federale regering zou toestaan ​​dat deze twee gebeurtenissen doorgaan zoals gepland, ze een nadelig effect zouden hebben op een toch al wankele economie, waardoor ze misschien weer in een officiële recessie terecht zou komen doordat het gezinsinkomen zou dalen en de werkloosheid zou stijgen, en ondermijnde het vertrouwen van consumenten en investeerders. Tegelijkertijd werd voorspeld dat het overschrijden van de fiscale klif het federale begrotingstekort aanzienlijk zou verminderen.

The Fiscal Cliff Explained

Wie eigenlijk als eerste de woorden “fiscale klif” uitsprak, is niet duidelijk. Sommigen geloven dat het voor het eerst werd gebruikt door de econoom van Goldman Sachs, Alec Phillips. Anderen crediteren de voorzitter van de Federal Reserve, Ben Bernanke, voor het feit dat hij de uitdrukking mainstream heeft gebruikt in zijn opmerkingen voor het Congres. Anderen waarderen echter Safir Ahmed, een verslaggever van de St. Louis Post-Dispatch, die in 1989 een verhaal schreef over de financiering van het onderwijs door de staat en de term ‘fiscale klif’ gebruikte.

Als het Congres en president Obama niet zouden optreden om deze perfecte storm van wetswijzigingen af ​​te wenden, zou Amerika, in de termen van de media, ‘over de klif vallen’. Het zou onder meer hebben geleid tot een belastingverhoging die de Amerikanen in 60 jaar niet hebben gezien.

Hoe groot waren we aan het praten?

De Tax Policy Center gemeld dat gemiddeld inkomen gezinnen een gemiddelde van $ 2.000 meer aan belastingen betaalt in 2013. Veel gespecificeerde aftrek werden onderworpen aan phase-out, en populaire heffingskortingen, zoals de inkomsten uit arbeid krediet (EITC), kind belastingkrediet, en American Opportunity Credits (AOTC) zouden worden verminderd. 401 (k) en andere pensioenrekeningen zouden aan hogere belastingen worden onderworpen.

Uw marginale belastingtarief is de belasting die u betaalt over elke extra dollar aan inkomen die u verdient. Naarmate uw inkomen stijgt, stijgt uw marginale belastingtarief (beter bekend als uw belastingschijf ). In 2012 waren de belastingschijven 10%, 15%, 25%, 28%, 33% en 35%. Als Washington niets had gedaan, zouden die tarieven zijn gestegen tot respectievelijk 15%, 28%, 31%, 36% en 39,6%. (Merk op dat de belastingschijven voor 2021 10%, 12%, 22%, 25%, 32%, 35% en 37% zijn).

Bovendien schatte het Congressional Budget Office dat 3,4 miljoen of meer mensen hun baan zouden verliezen. Het werkloosheidspercentage van 7,9% in oktober 2012 vertegenwoordigde een aanzienlijke verbetering ten opzichte van 10% in oktober 2009. Het Congressional Budget Office was van mening dat tot 3,4 miljoen banen verloren zouden gaan na de fiscale klif als gevolg van een vertragende economie met ontslagen als gevolg van bezuinigingen op de defensiebegroting en andere zaken. Dit had kunnen resulteren in een stijgend werkloosheidspercentage tot 9,1% of meer.

Wat zijn de belastingverlagingen van het Bush-tijdperk?

De kern van de fiscale klif waren de Bush Era Tax-verlagingen die door het Congres onder president George W. Bush in 2001 en 2003 werden goedgekeurd. Deze omvatten een lager belastingtarief en een verlaging van de dividend- en vermogenswinstbelasting als de grootste componenten. Deze zouden eind 2012 aflopen en vormden het grootste deel van de fiscale klif.

Het mogelijke aflopen van de belastingverlagingen uit het Bush-tijdperk had ook gevolgen voor de belastingtarieven op investeringen. Het belastingtarief op de vermogenswinst op lange termijn zou worden verhoogd van 15 naar 20%, en de gekwalificeerde dividendpercentages zouden stijgen tot het marginale belastingtarief van het individu, gestegen van een vaste 15% onder het huidige plan. Dit zou niet alleen invloed hebben gehad op Wall Street-investeerders, maar ook op gepensioneerden en particuliere investeerders, die geld zouden opnemen van gekwalificeerde pensioenregelingen en effectenrekeningen.

De huidige vrijstelling van successierechten en schenkingsrechten van $ 5,12 miljoen zou ook dalen tot $ 1 miljoen. Destijds bedroeg de belasting op landgoederen met een waarde van meer dan $ 5,12 miljoen 35%. Na de fiscale klif zou een belastingtarief van 55% op landgoederen van meer dan $ 1 miljoen zijn toegepast.

Loonbelastingtarieven voor sociale zekerheid zouden zijn gestegen

In 2010 keurde het Congres een tijdelijke verlaging van de loonbelasting voor sociale zekerheid goed. Deze verlaging van 2% bracht de belasting terug van 6,2% naar 4,2% op de eerste $ 110.000 aan inkomsten. Dit tijdelijke tarief zou eind 2012 aflopen, wat een persoon zou kosten die $ 50.000 per jaar zou verdienen en $ 20 per week extra aan belastingen. Dat was echter misschien niet het einde van de impact van de fiscale klif op de sociale zekerheid. Sociale zekerheid heeft veel bewegende delen, en wetgevers van beide kanten van het gangpad waren van mening dat het aanbrengen van wijzigingen in de sociale zekerheid, naast het vervallen van de loonbelastingverlaging, de broodnodige inkomsten zou kunnen opleveren.

Was hier een positieve kant aan?

Er waren hoofdzakelijk twee positieve argumenten met betrekking tot de fiscale klif. Ten eerste zal het Congres niet gemakkelijk toestaan ​​dat het gebeurt, en ten tweede dat het misschien niet zo erg zou zijn als het zou gebeuren.

Op een heel ander pad was er ook een argument dat de klif zelf op de lange termijn positief zou zijn. Weinigen beweren dat de VS ooit hun tekorten moeten aanpakken, en dit soort ‘bittere medicijnen’ zou een harde, maar definitieve stap in die richting zijn. Hoewel de impact op korte termijn ernstig zou kunnen zijn (recessie in 2013), zou het optimistische argument gelden dat de winsten op lange termijn (lagere tekorten, lagere schulden, betere groeivooruitzichten, enz.) De pijn op korte termijn waard zouden zijn.

Volgens het Congressional Budget Office zou het begrotingstekort tegen 2022 gedaald zijn tot $ 200 miljard, vergeleken met het huidige niveau van $ 1,1 biljoen. Dat zou allemaal welkom nieuws zijn, maar om daar te komen, zou het land met vrijwel zekere financiële onrust te maken krijgen.

Hoe hebben we het opgelost?

Over deze kwestie kwamen wetgevers bijeen in het Witte Huis. Beide partijen noemden de bijeenkomst productief, maar geen van beide partijen gaf aan dat er een deal op handen was. Democraten wilden meer inkomsten (belastingverhogingen) zien, vooral van de rijken van het land, als onderdeel van een deal. Republikeinen waren voorstander van meer bezuinigingen, vooral voor rechten zoals Medicare. Hoewel beide partijen verschillende filosofieën over belastingheffing onderschreven, hadden ze allebei aangegeven dat ze bereid waren een compromis te sluiten over veel van de meer kritieke kwesties die tot 1 januari leidden.

Drie uur voor de deadline van middernacht op 1 januari bereikte de Senaat een akkoord om de fiscale klif af te wenden. De belangrijkste elementen van de deal waren onder meer een verhoging van de loonbelasting met twee procentpunten tot 6,2% voor een inkomen tot $ 113.700, en een terugdraaiing van de Bush-belastingverlagingen voor individuen die meer dan $ 400.000 verdienden en koppels die meer dan $ 450.000 verdienden (wat de top met zich meebracht). tarief dat terugloopt van 35% naar 39,5%).

Het beleggingsinkomen werd ook beïnvloed, met een verhoging van de belasting op beleggingsinkomsten van 15% naar 23,8% voor belastingbetalers in de hoogste inkomensgroep en een opheffing van 3,8% op beleggingsinkomsten voor individuen die meer dan $ 200.000 verdienden en koppels die meer dan $ 250.000 verdienden. De deal gaf Amerikaanse belastingbetalers ook meer zekerheid over de alternatieve minimumbelasting (AMT) en een aantal populaire belastingvoordelen – zoals de vrijstelling voor rente op gemeentelijke obligaties – blijven van kracht.