Hoe dividenden de aandelenkoersen beïnvloeden

Dividenden kunnen de prijs van hun onderliggende aandelen op verschillende manieren beïnvloeden. Hoewel de dividendgeschiedenis van een bepaald aandeel een algemene rol speelt in de populariteit ervan, hebben de declaratie en betaling van dividenden ook een specifiek en voorspelbaar effect op de marktprijzen.

Hoe dividenden werken

Voor beleggers zijn dividenden een populaire bron van beleggingsinkomsten. Voor het uitgevende bedrijf zijn ze een manier om de winst te herverdelen aan de aandeelhouders als een manier om hen te bedanken voor hun steun en om extra investeringen aan te moedigen. Dividenden dienen ook als een aankondiging van het succes van het bedrijf. Omdat dividenden worden uitgegeven uit de ingehouden winsten van een bedrijf, geven alleen bedrijven die substantieel winstgevend zijn dividenden uit met enige consistentie.

Dividenden worden vaak in contanten betaald, maar ze kunnen ook worden uitgegeven in de vorm van extra aandelen. In beide gevallen is het bedrag dat elke investeerder ontvangt afhankelijk van zijn huidige eigendomsbelangen.

Als een bedrijf een miljoen uitstaande aandelen heeft en een dividend van 50 cent declareert, ontvangt een investeerder met 100 aandelen $ 50 en keert het bedrijf in totaal $ 500.000 uit. Als het in plaats daarvan 10% stockdividend uitgeeft, ontvangt dezelfde belegger 10 extra aandelen en het bedrijf deelt in totaal 100.000 nieuwe aandelen uit.

Het effect van dividendpsychologie

Aandelen die consistente dividenden uitkeren, zijn populair bij beleggers. Hoewel dividenden niet gegarandeerd zijn op gewone aandelen, zijn veel bedrijven er trots op dat ze aandeelhouders elk jaar royaal belonen met consistente – en soms stijgende – dividenden. Bedrijven die dit doen, worden als financieel stabiel beschouwd, en financieel stabiele bedrijven zorgen voor goede investeringen, vooral onder buy-and-hold investeerders die het meest waarschijnlijk zullen profiteren van dividendbetalingen.

Wanneer bedrijven een consistente dividendgeschiedenis vertonen, worden ze aantrekkelijker voor beleggers. Naarmate meer investeerders inkopen om te profiteren van dit voordeel van aandelenbezit, stijgt de aandelenkoers natuurlijk, waardoor de overtuiging dat de aandelen sterk zijn, wordt versterkt. Als een bedrijf een hoger dan normaal dividend aankondigt, heeft het publieke sentiment de neiging om te stijgen.

Omgekeerd, wanneer een bedrijf dat traditioneel dividend uitkeert een lager dan normaal dividend of helemaal geen dividend uitgeeft, kan dit worden geïnterpreteerd als een teken dat het bedrijf in moeilijke tijden is terechtgekomen. De waarheid zou kunnen zijn dat de winst van het bedrijf voor andere doeleinden wordt gebruikt – zoals het financieren van expansie – maar de perceptie van de markt van de situatie is altijd krachtiger dan de waarheid. Veel bedrijven werken er hard aan om consistente dividenden uit te betalen om te voorkomen dat beleggers bang worden gemaakt, omdat ze een overgeslagen dividend als een duister onheil kunnen beschouwen.

Het effect van dividendverklaring op aandelenkoers

Voordat een dividend wordt uitgekeerd, moet de uitgevende vennootschap eerst het dividendbedrag en de datum waarop het zal worden uitgekeerd, aangeven. Het maakt ook de laatste datum bekend waarop aandelen kunnen worden gekocht om het dividend te ontvangen, de zogenaamde ex-dividenddatum. Deze datum is over het algemeen één werkdag vóór de registratiedatum, de datum waarop het bedrijf de lijst met aandeelhouders beoordeelt.

De bekendmaking van een dividend moedigt beleggers natuurlijk aan om aandelen te kopen. Omdat beleggers weten dat ze dividend zullen ontvangen als ze de aandelen kopen vóór de ex-dividenddatum, zijn ze bereid een premie te betalen. Hierdoor stijgt de prijs van een aandeel in de dagen voorafgaand aan de ex-dividenddatum. Over het algemeen is de stijging ongeveer gelijk aan het bedrag van het dividend, maar de feitelijke prijswijziging is gebaseerd op marktactiviteit en wordt niet bepaald door een bestuursorgaan.

Op de ex-datum kunnen beleggers de aandelenkoers verlagen met het bedrag van het dividend om rekening te houden met het feit dat nieuwe beleggers niet in aanmerking komen voor dividend en daarom niet bereid zijn om een ​​premie te betalen.  Als de markt echter bijzonder optimistisch is over het aandeel in de aanloop naar de ex-dividenddatum, kan de prijsstijging die hierdoor ontstaat groter zijn dan het werkelijke dividendbedrag, wat resulteert in een netto stijging ondanks de automatische verlaging. Als het dividend klein is, kan de verlaging zelfs onopgemerkt blijven vanwege het heen en weer gaan van normale handel.

Veel mensen beleggen op bepaalde momenten in bepaalde aandelen, uitsluitend om dividendbetalingen te innen. Sommige beleggers kopen aandelen net voor de ex-dividenddatum en verkopen ze vervolgens weer direct na de datum van registratie – een tactiek die kan resulteren in een mooie winst als deze correct wordt uitgevoerd.

Stock Dividenden

Hoewel stockdividenden niet resulteren in een daadwerkelijke waardestijging voor beleggers op het moment van uitgifte, beïnvloeden ze de aandelenkoers vergelijkbaar met die van contante dividenden. Na de afkondiging van stockdividend stijgt de koers van het aandeel vaak. Omdat een stockdividend het aantal uitstaande aandelen verhoogt terwijl de waarde van het bedrijf stabiel blijft, verwatert het de boekwaarde per gewoon aandeel en wordt de aandelenkoers dienovereenkomstig verlaagd.

Net als bij contante dividenden, kunnen kleinere stockdividenden gemakkelijk onopgemerkt blijven. Een stockdividend van 2% dat wordt uitgekeerd op aandelen die voor $ 200 worden verhandeld, verlaagt de prijs slechts tot $ 196, een verlaging die gemakkelijk het resultaat kan zijn van normale handel. Een dividend in aandelen van 35% verlaagt de prijs echter tot $ 130 per aandeel, wat vrij moeilijk te missen is.

Verhouding dividendopbrengst / uitbetaling

Het dividendrendement en de dividenduitkeringsratio (DPR) zijn twee waarderingsratio’s die beleggers en analisten gebruiken om bedrijven te beoordelen als investeringen voor dividendinkomsten. Het dividendrendement toont het jaarlijkse rendement per aandeel dat een belegger realiseert uit contante dividendbetalingen, of het dividendbeleggingsrendement per geïnvesteerde dollar. Het wordt uitgedrukt als een percentage en berekend als:

Het dividendrendement is een goede basismaatstaf die een belegger kan gebruiken om de dividendinkomsten van zijn of haar huidige bezit te vergelijken met potentiële dividendinkomsten die beschikbaar zijn via beleggingen in andere aandelen of beleggingsfondsen. Met betrekking tot het totale beleggingsrendement is het belangrijk op te merken dat stijgingen van de aandelenkoers de dividendopbrengstratio verlagen, ook al is het totale beleggingsrendement van het bezit van de aandelen mogelijk aanzienlijk verbeterd. Omgekeerd betekent een daling van de aandelenkoers een hoger dividendrendement, maar het kan erop duiden dat het bedrijf problemen ondervindt en kan leiden tot een lager totaal beleggingsrendement.

De dividenduitkeringsratio wordt als nuttiger beschouwd voor het evalueren van de financiële toestand van een bedrijf en de vooruitzichten voor het handhaven of verbeteren van de dividenduitkeringen in de toekomst. De dividenduitkeringsratio onthult het percentage van het nettoresultaat dat een bedrijf uitkeert in de vorm van dividenden.  Het wordt berekend met behulp van de volgende vergelijking:

DPR=Total dividendsNet incomewhere:DPR=Dividend payout ratio\ begin {uitgelijnd} & \ text {DPR} = \ frac {\ text {Totale dividenden}} {\ text {Netto inkomen}} \\ & \ textbf {waarbij:} \\ & \ text {DPR} = \ text {Uitbetalingsratio dividend} \ einde {uitgelijnd}​DPR=Netto inkomen

Als de dividenduitkeringsratio buitensporig hoog is, kan dit erop wijzen dat de kans kleiner is dat een bedrijf dergelijke dividenduitkeringen in de toekomst kan volhouden, omdat het bedrijf een kleiner percentage van de winst gebruikt om te herinvesteren in de groei van het bedrijf. Daarom heeft een stabiele dividenduitkeringsratio doorgaans de voorkeur boven een ongewoon grote. Een goede manier om te bepalen of de uitbetalingsratio van een bedrijf redelijk is, is door de ratio te vergelijken met die van vergelijkbare bedrijven in dezelfde branche.

Dividenden per aandeel

Dividenden per aandeel (DPS) meet het totale bedrag aan winst dat een bedrijf aan zijn aandeelhouders uitkeert, doorgaans over een jaar, per aandeel. DPS kan worden berekend door de speciale dividenden af ​​te trekken van de som van alle dividenden over een jaar en dit bedrag te delen door de uitstaande aandelen. Het bedrijf HIJ heeft bijvoorbeeld vijf miljoen uitstaande aandelen en betaalde vorig jaar $ 2,5 miljoen aan dividenden; er werden geen bijzondere dividenden uitgekeerd. De DPS voor bedrijf HIJ is 50 cent ($ 2.500.000 ÷ 5.000.000) per aandeel. Een bedrijf kan alle dividendbetalingen op elk moment verlagen, verhogen of schrappen.

Een bedrijf kan dividenden verlagen of schrappen wanneer de economie een neergang doormaakt. Stel dat een dividendbetalend bedrijf niet genoeg verdient; het kan proberen dividenden te verlagen of te elimineren vanwege de daling van de verkoop en inkomsten. Als bedrijf HIJ bijvoorbeeld het komende jaar een winstdaling ervaart als gevolg van een recessie, kan het proberen om een ​​deel van zijn dividenden te verlagen om de kosten te verlagen.

Een ander voorbeeld is als een bedrijf te veel dividend uitkeert. Een bedrijf kan aan de hand van de uitbetalingsratio inschatten of het teveel van zijn inkomsten aan aandeelhouders betaalt. Stel dat bedrijf HIJ een DPS heeft van 50 cent per aandeel en dat de winst per aandeel (EPS) 45 cent per aandeel is. De uitbetalingsratio is 111% (0,5 ÷ 0,45); uit deze figuur blijkt dat HIJ meer uitkeert aan zijn aandeelhouders dan het verdient. Het bedrijf zal proberen dividenden te verlagen of te elimineren, omdat het niet meer zou moeten uitkeren dan het verdient.

Het dividendkortingsmodel

Het dividendkortingsmodel (DDM), ook bekend als het Gordon-groeimodel (GGM), gaat ervan uit dat een aandeel de som van de huidige waarde van alle toekomstige dividendbetalingen waard is. Dit is een populaire waarderingsmethode die wordt gebruikt door fundamentele beleggers en waardebeleggers. In vereenvoudigde theorie investeert een bedrijf zijn activa om toekomstige opbrengsten te behalen, herinvesteert het het noodzakelijke deel van die toekomstige opbrengsten om het bedrijf te behouden en te laten groeien, en draagt ​​het saldo van die opbrengsten over aan aandeelhouders in de vorm van dividenden. Volgens de DDM wordt de waarde van een aandeel berekend als een verhouding met het volgende jaarlijkse dividend in de noemer en de disconteringsvoet minus het dividendgroeipercentage in de noemer. Om dit model te gebruiken, moet het bedrijf dividend uitkeren en dat dividend moet op lange termijn regelmatig groeien. De disconteringsvoet moet ook hoger zijn dan de dividendgroei, wil het model geldig zijn.

De DDM houdt zich uitsluitend bezig met het verstrekken van een analyse van de waarde van een aandeel uitsluitend gebaseerd op verwachte toekomstige inkomsten uit dividenden. Volgens de DDM zijn aandelen alleen het inkomen waard dat ze genereren bij toekomstige dividenduitkeringen. Dit model is een van de meest conservatieve maatstaven om aandelen te waarderen en vertegenwoordigt een financiële theorie die een aanzienlijke hoeveelheid aannames vereist met betrekking tot de dividendbetalingen, groeipatronen en toekomstige rentetarieven van een bedrijf. Voorstanders zijn van mening dat verwachte toekomstige dividenden in contanten de enige betrouwbare schatting zijn van de intrinsieke waarde van een bedrijf.

De DDM heeft drie soorten gegevens nodig voor zijn analyse, waaronder het huidige of meest recente dividendbedrag dat door het bedrijf is uitbetaald; het groeitempo van de dividendbetalingen gedurende de dividendgeschiedenis van het bedrijf; en het vereiste rendement dat de belegger wenst te behalen of minimaal aanvaardbaar acht.

De huidige dividenduitkering is te vinden in de financiële overzichten van een bedrijf over het kasstroomoverzicht. Het groeitempo van dividendbetalingen vereist historische informatie over het bedrijf die gemakkelijk te vinden is op een aantal websites met aandeleninformatie. Het vereiste rendement wordt bepaald door een individuele belegger of analist op basis van een gekozen beleggingsstrategie.