Hoe helpen hefboomratio’s om te reguleren hoeveel banken lenen of investeren?

Banken behoren tot de  instellingen met de meeste schuldenlast in de Verenigde Staten. De combinatie van fractioneel-reservebankieren en Federal Deposit Insurance Corporation (FDIC), heeft een bankomgeving gecreëerd met beperkte kredietrisico’s.

Om dit te compenseren, drie afzonderlijke regelgevende instanties, de FDIC, de Federal Reserve en de Comptroller van de munt, toetsing en beperken de l everage ratio’s voor de Amerikaanse banken. Dit betekent dat ze beperken hoeveel geld een bank kan uitlenen in verhouding tot hoeveel kapitaal de bank aan haar eigen vermogen besteedt. Het kapitaalniveau is belangrijk omdat banken het kapitaalgedeelte van hun activa kunnen ” afschrijven ” als de totale waarde van activa daalt. Activa die met schulden worden gefinancierd, kunnen niet worden afgeschreven omdat de obligatiehouders en spaarders van de bank die gelden verschuldigd zijn.

Wat is een hefboomratio?

Het is niet erg handig om alleen te kijken naar het totale bedrag aan leningen dat door een bank is verstrekt. Zonder aanvullende context is het te moeilijk om te weten of een bank een overdreven hefboomwerking heeft. Regelgevers lossen dit probleem op door gebruik te maken van de verhouding tussen activa en kapitaal op de balans van de bank, of de “leverage ratio”. Een hogere leverage ratio betekent dat de bank meer kapitaal moet gebruiken om haar activa te financieren, althans in verhouding tot het totale bedrag aan geleend geld.

Een bank leent geld uit dat is “geleend” van de klanten die daar geld storten. In zekere zin zijn al deze deposito’s leningen aan de bank die op elk moment opvraagbaar zijn. Banken hebben vaak ook andere, meer traditionele schuldeisers. De hefboomratio wordt gebruikt om te bepalen hoeveel schuld de bank heeft in verhouding tot haar kapitaal, in het bijzonder “Tier 1-kapitaal”, inclusief gewone aandelen, ingehouden winsten en geselecteerde andere activa.

Net als bij elk ander bedrijf, wordt het voor een bank als veiliger beschouwd om een ​​hogere leverage ratio te hebben. De theorie is dat een bank haar eigen kapitaal moet gebruiken om leningen of investeringen te doen of om haar meest leveraged of risicovolle activa te verkopen. Dit komt doordat er minder schuldeisers en / of minder wanbetalingsrisico zijn als de economie naar het zuiden draait en de investeringen of leningen niet worden afbetaald.

Bankregelgeving inzake hefboomratio’s

Bankregelgeving voor leverage ratio’s is erg ingewikkeld. De Federal Reserve heeft richtlijnen opgesteld voor  bankholdings, hoewel deze beperkingen variëren afhankelijk van de rating die aan de bank wordt toegekend. Over het algemeen moeten banken die een snelle groei doormaken of met operationele of financiële moeilijkheden worden geconfronteerd, hogere leverage ratio’s handhaven.

Er zijn verschillende vormen van kapitaalvereisten en minimumreserveratio ‘s die aan Amerikaanse banken worden opgelegd via de FDIC en de Comptroller of the Currency die indirect van invloed zijn op de hefboomratio’s. Sinds de Grote Recessie van 2007-2009 is er meer aandacht besteed aan de hefboomratio’s, waarbij de bezorgdheid dat grote banken ” te groot zijn om failliet te gaan ” als visitekaartje dienen om banken meer solvabel te maken.

Deze beperkingen beperken uiteraard het aantal verstrekte leningen, omdat het voor een bank moeilijker en duurder is om kapitaal aan te trekken dan om geld te lenen. Hogere kapitaalvereisten kunnen dividenden verlagen of aandelenwaarde verwateren als er meer aandelen worden uitgegeven.