24 juni 2021 16:12

De betaalbare zorgwet beïnvloedt moreel gevaar in de zorgverzekeringssector

De Patient Protection and Affordable Care Act werd in 2010 door president Barack Obama in de wet ondertekend. Algemeen bekend als de Affordable Care Act (ACA) of Obamacare, breidde de nieuwe wet Medicaid uit, creëerde uitwisselingen voor ziektekostenverzekeringen en omvatte gezondheidsgerelateerde voorzieningen, dus miljoenen van de onverzekerde Amerikanen zouden een ziektekostenverzekering kunnen krijgen.  Onder de ACA was de dekking bedoeld om betaalbaar te zijn, en hielp deze mensen met een lager inkomen premiebelastingvoordelen te geven en verlagingen van de kosten te delen.

Door de wet werden de bestaande morele gevaren in de ziekteverzekeringssector opgeblazen door dekking en gemeenschapsclassificaties verplicht te stellen, prijzen te beperken, minimumnormen vast te stellen en een beperkte prikkel te creëren om aankopen af ​​te dwingen. Om te zien hoe de handeling moreel risico beïnvloedt, is het eerst belangrijk om moreel risico en de aard van de zorgverzekeringsmarkt te begrijpen.

Belangrijkste leerpunten

  • Er is sprake van een moreel risico wanneer de ene partij in een contract de risico’s van de andere partij op zich neemt zonder enige consequenties.
  • Morele gevaren zijn te vinden in de relaties tussen werknemer en werkgever, in contracten tussen geldverstrekkers en geldnemers, en in de verzekeringssector tussen verzekeraars en hun klanten.
  • Moreel gevaar werd aangemoedigd in de ziektekostenverzekering vóór Obamacare, met fiscale prikkels die de door de werkgever gebaseerde ziektekostenverzekering aanmoedigden – waardoor consumenten verder weg van medische kosten werden geplaatst.
  • De ACA probeerde het morele risico van gezonde mensen die de dekking van de gezondheidszorg overslaan, te verminderen door een individueel mandaat op te leggen.

Wat is een moreel gevaar?

Morele gevaren bestonden vóór Obamacare op de Amerikaanse verzekeringsmarkten, maar de tekortkomingen van de wet verergeren deze problemen in plaats van te verlichten. Het is een beetje een verkeerde benaming, want er zijn geen normatieve, op moraliteit gebaseerde elementen voor het economische gevoel van moreel risico. Dus als het niets met moraal te maken heeft, wat is dan precies moreel risico?

Moreel gevaar betekent dat er een situatie bestaat waarin de ene partij een prikkel heeft om meer middelen te gebruiken dan anders zou zijn gebruikt, omdat een andere partij de kosten draagt. Uiteindelijk neemt de ene partij bij een contract het risico voor de andere partij over zonder enige consequenties. Het totale effect van moreel risico op elke markt is dat het aanbod wordt beperkt, de prijzen worden verhoogd en overconsumptie wordt aangemoedigd.

Morele gevaren zijn te vinden in de relaties tussen werknemer en werkgever, in de financiële sector met contacten tussen geldverstrekkers en geldnemers, en in de verzekeringssector tussen verzekeraars en hun klanten. Zoals we hieronder opmerken, speelt moreel risico een belangrijke rol in het ziektekostenverzekeringssegment van de economie.

Morele gevaren en ziektekostenverzekering

Moreel gevaar wordt vaak verkeerd begrepen of verkeerd voorgesteld in de ziekteverzekeringssector. Velen beweren dat een ziektekostenverzekering zelf een moreel risico vormt, aangezien het de risico’s van een ongezonde levensstijl of ander risicovol gedrag verkleint.

Dit geldt alleen als de kosten voor de klant – de verzekeringspremies en eigen risico’s – voor iedereen gelijk zijn. In een concurrerende markt rekenen verzekeringsmaatschappijen echter hogere tarieven aan risicovollere klanten.

Moreel gevaar wordt grotendeels weggenomen wanneer prijzen echte informatie mogen weergeven. De beslissingen om sigaretten te roken of te gaan parachutespringen zien er anders uit wanneer dit betekent dat de premies kunnen stijgen van $ 50 per maand tot $ 500 per maand.

Het afsluiten van verzekeringen is juist om deze reden cruciaal. Helaas wordt dit proces vertroebeld door veel regelgeving die is ontworpen om eerlijkheid te bevorderen. Ter compensatie verhogen verzekeringsmaatschappijen alle tarieven.

In de Verenigde Staten werd moreel risico in de ziektekostenverzekering al aangemoedigd vóór Obamacare. Fiscale prikkels stimuleren de ziektekostenverzekering op basis van werkgevers, waardoor de consument verder van medische kosten af ​​komt te staan. Zoals econoom Milton Friedman ooit zei: “Betaling door derden heeft de bureaucratisering van medische zorg vereist… de patiënt heeft weinig prikkels om zich zorgen te maken over de kosten, aangezien het het geld van iemand anders is.”

Moreel gevaar en de betaalbare zorgwet

De act is 2500 pagina’s lang, dus het is echt moeilijk om de impact ervan kort en bondig te bespreken. Hier volgt een overzicht van enkele van de basisbepalingen die in de wet worden uiteengezet:

  • Verzekeraars kunnen mensen met reeds bestaande voorwaarden niet langer dekking weigeren
  • Er zullen nieuwe uitwisselingen voor ziektekostenverzekeringen van de overheidworden opgezet om het type en de kosten van de plannen te bepalen die beschikbaar zijn voor consumenten
  • Grote werkgevers zijn verplicht om werknemers een ziektekostenverzekering te bieden
  • Alle plannen moeten de10 essentiële voordelen van een ziekteverzekering dekken
  • Jaarlijkse en levenslange limieten voor werkgeversplannen zijn verboden
  • Plannen zijn alleen betaalbaar als de kosten minder dan 9,5% van het gezinsinkomen bedragen8

De wet bracht ook een individueel mandaat met zich mee, de vereiste dat alle onverzekerde Amerikanen een ziektekostenverzekering moesten afsluiten of een boete moesten betalen, hoewel er ontheffingen waren ingesteld voor degenen die zich geen dekking konden veroorloven. Ondertekend in 2010, trad het individuele mandaat in werking in 2014. Hier zat een reden achter. Mensen die over het algemeen redelijk gezond waren, zouden de dekking weigeren om de extra kosten van een ziektekostenverzekeringspremie te besparen. Om de gederfde inkomsten te compenseren, zouden verzekeringsmaatschappijen de tarieven verhogen, waardoor degenen die dekking hadden meer financiële druk zouden krijgen. Onder het mandaat zou iedereen die geen dekking had, de boete betalen via hun federale aangifte inkomstenbelasting.

TCJA-wijzigingen 2017



Hoewel het individuele mandaat werd ingetrokken nadat de Tax Cuts and Jobs Act in de wet was ondertekend, eisen verschillende staten dat ingezetenen een ziektekostenverzekering hebben of een boete krijgen.

Dat mandaat werd ingetrokken na het aannemen van deTax Cuts and Jobs Act in 2017. De nieuwe wet schrapte de boete die werd opgelegd aan mensen zonder dekking voor gezondheidszorg met ingang van 2019.  Desondanks zijn er nog steeds verschillende staten die eisen dat inwoners Dekking.

Door kosten te beperken, werkgeversdekking verplicht te stellen en minimumuitkeringen te eisen, wordt nog meer een wig gedreven tussen de consument en de werkelijke kosten van de gezondheidszorg. De premies zijn voorspelbaar gestegen sinds het aannemen van de wet, in overeenstemming met de economische theorie over moreel risico.