George Soros: de filosofie van een elite-investeerder
George Soros, de non-conformistische hedgefondsbeheerder. heeft een aanzienlijk jaarlijks rendement gegenereerd, na beheervergoedingen. Zijn vlaggenschip Quantum Fund wordt vereerd door investeerders. Ondanks de vijandigheid die wordt opgewekt door zijn handelstactiek en de controverse rond zijn beleggingsfilosofie, heeft Soros vijf decennia aan het hoofd van de klasse onder de elite-investeerders van de wereld gestaan. In 1981 noemde het tijdschrift Institutional Investor hem “de grootste geldbeheerder ter wereld”.
Soros ‘filosofie
George Soros is een speculant op korte termijn. Hij doet enorme, zeer leveraged weddenschappen op de richting van de financiële markten. Zijn beroemde hedgefonds staat bekend om zijn wereldwijde macrostrategie, een filosofie die is gericht op het maken van massale eenrichtingsinzetten op de bewegingen van valutakoersen, grondstoffenprijzen, aandelen, obligaties, derivaten en andere activa op basis van macro-economische analyse.
Simpel gezegd, Soros wedt dat de waarde van deze investeringen zal stijgen of dalen. Soros bestudeert zijn doelen en laat de bewegingen van de verschillende financiële markten en hun deelnemers zijn transacties dicteren. Hij verwijst naar de filosofie achter zijn handelsstrategie als reflexiviteit. De theorie schuwt traditionele ideeën van een op evenwicht gebaseerde marktomgeving waarin alle informatie bekend is bij alle marktdeelnemers en daardoor in prijzen wordt verwerkt. In plaats daarvan gelooft Soros dat marktdeelnemers zelf rechtstreeks de marktfundamenten beïnvloeden en dat hun irrationele gedrag leidt tot hausse en mislukkingen die investeringskansen bieden.
Huizenprijzen vormen een interessant voorbeeld van zijn theorie in actie. Wanneer geldschieters het gemakkelijk maken om leningen te krijgen, lenen meer mensen geld. Met geld in de hand kopen deze mensen woningen, waardoor de vraag naar woningen toeneemt. Stijgende vraag resulteert in stijgende prijzen. Hogere prijzen moedigen kredietverstrekkers aan om meer geld uit te lenen. Meer geld in de handen van leners resulteert in een stijgende vraag naar woningen en een opwaartse spiraal die resulteert in huizenprijzen die veel hoger zijn dan waar de economische fundamentals suggereren dat redelijk is. De acties van de geldschieters en kopers hebben een directe invloed gehad op de prijs van de grondstof.
Een investering gebaseerd op het idee dat de huizenmarkt zal crashen, zou een klassieke Soros-weddenschap weerspiegelen. Short-selling van de aandelen van luxe woningbouwers of short-selling van de aandelen van grote woningkredietverstrekkers zouden twee potentiële investeringen zijn die willen profiteren wanneer de huizenboom kapot gaat.
Grote transacties
Soros zal altijd herinnerd worden als ‘de man die de Bank of England heeft gebroken ‘. Soros, een bekende valutaspeculant, beperkt zijn inspanningen niet tot een bepaald geografisch gebied, maar hield bij het zoeken naar kansen rekening met de hele wereld. In september 1992 leende hij voor miljarden dollars aan Britse ponden en zette ze om in Duitse marken.
Toen het pond instortte, betaalde Soros zijn geldschieters terug op basis van de nieuwe, lagere waarde van het pond, waarbij hij meer dan $ 1 miljard aan het verschil tussen de waarde van het pond en de waarde van het merk tijdens een enkele handelsdag ophaalde. Hij verdiende in totaal bijna $ 2 miljard nadat hij zijn positie had afgebouwd.
Tijdens de Aziatische financiële crisis van 1997 maakte hij een soortgelijke stap met Aziatische valuta’s, waarbij hij deelnam aan een speculatieve razernij die resulteerde in de ineenstorting van de baht (de valuta van Thailand). Deze transacties waren zo effectief omdat de nationale valuta’s waartegen de speculanten wedden, gekoppeld waren aan andere valuta’s, wat betekent dat er overeenkomsten waren om de valuta’s te ‘steunen’ om ervoor te zorgen dat ze handelden in een specifieke verhouding ten opzichte van de valuta waarin ze waren. gekoppeld.
Toen de speculanten hun weddenschappen plaatsten, werden de valuta- emittenten gedwongen om de ratio’s te handhaven door hun valuta op de open markt te kopen. Toen de regeringen geen geld meer hadden en gedwongen werden die inspanning op te geven, kelderden de valutawaarden.
Regeringen leefden in angst dat Soros interesse zou tonen in hun valuta. Toen hij dat deed, voegden andere speculanten zich bij de strijd in wat wordt beschreven als een roedel wolven die neerdaalt op een kudde elanden. De enorme bedragen die de speculanten konden lenen en gebruiken, maakten het voor kleinere regeringen onmogelijk om de aanval te weerstaan.
Ondanks zijn meesterlijke successen werkte niet elke weddenschap die George Soros maakte in zijn voordeel. In 1987 voorspelde hij dat de Amerikaanse markten zouden blijven stijgen. Zijn fonds verloor $ 300 miljoen tijdens de crash, hoewel het nog steeds een laag rendement met dubbele cijfers opleverde voor het jaar.
Hij kreeg ook een klap van $ 2 miljard tijdens de Russische schuldencrisis in 1998 en verloor $ 700 miljoen in 1999 tijdens de technologiezeepbel toen hij gokte op een daling. Gestoken door het verlies, kocht hij groot in afwachting van een stijging. Hij verloor bijna $ 3 miljard toen de markt uiteindelijk crashte.
Conclusie
Handelen zoals George Soros is niet voor bangeriken of het licht van de portemonnee. Het nadeel van groot inzetten en groot winnen is groot inzetten en veel verliezen. Als je het verlies niet kunt betalen, kun je het je niet veroorloven om te wedden zoals Soros. Terwijl de meeste wereldwijde macro hedge fund handelaren zijn relatief rustige types, het vermijden van de schijnwerpers, terwijl ze hun fortuin te verdienen, heeft Soros zeer publieke standpunten genomen op een groot aantal economische en politieke kwesties.
Zijn publieke standpunt en spectaculaire succes hebben Soros grotendeels in een klasse op zichzelf geplaatst. In de loop van meer dan drie decennia heeft hij bijna elke keer de juiste bewegingen gemaakt, waarbij hij legioenen fans heeft gegenereerd onder handelaren en investeerders, en legioenen tegenstanders onder degenen die aan het einde van zijn speculatieve activiteiten staan.