Dek uw weddenschappen af ​​met inflatie-geïndexeerde obligaties

Inflatie kan een dempend effect hebben op vastrentende beleggingen, waardoor hun koopkracht afneemt en het reële rendement in de loop van de tijd afneemt. Dit gebeurt zelfs als het inflatiecijfer relatief laag is. Als u een portefeuille heeft met een rendement van 9% en het inflatiepercentage is 3%, dan is uw reële rendement ongeveer 6%. Inflatie-geïndexeerde obligaties kunnen helpen zich in te dekken tegen het inflatierisico omdat ze in waarde stijgen tijdens inflatieperiodes.

De Verenigde Staten, India, Canada, en een breed scala aan andere landen geven inflatiegelinkte obligaties.12  Omdat zij de onzekerheid te verminderen, de inflatie-geïndexeerde obligaties zijn een populaire lange-afstands planning beleggingsinstrument voor zowel individuen en instellingen.

Hoe inflatiegekoppelde obligaties werken

Inflatiegekoppelde obligaties zijn gekoppeld aan de kosten van consumptiegoederen zoals gemeten door een inflatie-index, zoals de consumentenprijsindex ( CPI ). Elk land heeft zijn eigen methode om die kosten regelmatig te berekenen. Bovendien heeft elk land zijn eigen agentschap dat verantwoordelijk is voor de uitgifte van inflatiegekoppelde obligaties.

In de Verenigde Staten zijn Treasury Inflation-Protected Securities (TIPS) en inflatie-geïndexeerde spaarobligaties ( I-obligaties ) gekoppeld aan de waarde van de Amerikaanse CPI en verkocht door de Amerikaanse schatkist4 . In het Verenigd Koninkrijk worden aan de inflatie gekoppelde gilts uitgegeven door het UK Debt Management Office en gekoppeld aan de retailprijsindex (RPI) van dat land.  De Bank of Canada geeft de real return obligaties van dat land uit, terwijl Indiase inflatie-geïndexeerde obligaties worden uitgegeven via de Reserve Bank of India ( RBI ).2

In het algemeen stijgt de uitstaande hoofdsom van de obligatie met de inflatie voor inflatiegebonden obligaties. Dus, het gezicht of de nominale waarde van de obligatie stijgt wanneer de inflatie optreedt. Dit in tegenstelling tot andere soorten effecten, die vaak in waarde dalen als de inflatie stijgt. De rente die door de obligaties wordt betaald, wordt ook gecorrigeerd voor inflatie. Door deze kenmerken te bieden, kunnen inflatiegekoppelde obligaties de werkelijke impact van inflatie op de houder van de obligaties verzachten.

Risico’s van aan inflatie gekoppelde obligaties

Inflatiegekoppelde obligaties hebben een aanzienlijk opwaarts potentieel, maar brengen ook bepaalde risico’s met zich mee. Hun waarde heeft ook de neiging om te fluctueren met de stijging en daling van de rentetarieven. TIPS en veel van hun wereldwijde aan inflatie gekoppelde tegenhangers bieden geen erg goede bescherming in tijden van deflatie. De Amerikaanse schatkist stelt een initiële bodem voor TIPS vast tegen nominale waarde.  Het risico is echter nog steeds aanzienlijk, omdat er oudere TIPS-uitgiften zijn met jaren van voor inflatie gecorrigeerde overlopende posten, die verloren kunnen gaan door deflatie. Dit deflatierisico zorgde ervoor dat TIPS in 2008 slechter presteerde dan andere staatsobligaties.

TIPS brengen ook complicaties met zich mee bij de handel en belastingen die geen invloed hebben op andere vastrentende activaklassen. Dit komt vooral doordat inflatiegebonden obligaties twee waarden hebben: de oorspronkelijke nominale waarde van de obligatie en de huidige waarde gecorrigeerd voor inflatie. De aanpassingen van de hoofdsom worden voor belastingdoeleinden als jaarinkomen beschouwd. Beleggers krijgen de aanpassingen in dat jaar echter niet daadwerkelijk. In plaats daarvan krijgen ze de grotere couponbetalingen en ontvangen ze alleen een inflatieverhogende hoofdsom wanneer de obligatie afloopt. Beleggers kunnen dus belasting verschuldigd zijn over wat bekend staat als fantoominkomsten.

De geschiedenis van aan inflatie gekoppelde obligaties

Inflatiegekoppelde obligaties werden ontwikkeld tijdens de Amerikaanse Revolutie om de ondermijnende effecten van inflatie op de werkelijke waarde van consumptiegoederente bestrijden. Massachusetts gaf vanaf 1780 inflatie-geïndexeerde obligaties uit, maar inflatie-indexering leek niet nodig voor gevestigde landen op degouden standaard.

Het grootste deel van de wereld had de goudstandaard in de jaren zeventig verlaten en de stijgende inflatie creëerde een nieuwe vraag naar inflatiegekoppelde obligaties.  In 1981 begon het VK met de uitgifte van de eerste moderne inflatiegekoppelde obligaties of “linkers”, zoals ze vaak worden genoemd.  Andere landen volgden, waaronder Zweden, Canada en Australië.102  Het Amerikaanse ministerie van Financiën niet kwestie inflatie-geïndexeerde obligaties tot 1997, en India geplaatste kapitaal geïndexeerde obligaties datzelfde jaar.  Echter, India niet volledig inflatie-geïndexeerde obligaties, die zowel coupons en hoofdsom te beschermen tegen uitgifte inflatie, tot 2013.

Het komt neer op

Ondanks hun gecompliceerde aard en mogelijke neerwaartse kant in periodes van deflatie, zijn inflatiegekoppelde obligaties nog steeds enorm populair. Ze zijn het meest vertrouwde investeringsinstrument om zich in te dekken tegen kortetermijninflatie. Het bijtende effect dat inflatie kan hebben op het rendement is een sterke motiverende factor achter de populariteit van deze obligaties. Een bijkomend voordeel van inflatiegekoppelde obligaties is dat hun rendement niet correleert met dat van aandelen of met andere vastrentende activa. Inflatiegekoppelde obligaties zijn een afdekking tegen inflatie en dragen ook bij tot diversificatie in een evenwichtige portefeuille.