Initiële rentevoet
Wat is de initiële rentevoet?
De initiële rentevoet, ook wel bekend als de teaserrente of startrente, is de introductierente op een lening met variabele of variabele rente. Het is meestal lager dan de meeste andere rentetarieven en blijft vaak consistent binnen een bepaald tijdsbestek.
Belangrijkste leerpunten
- De initiële rentevoet, ook wel een teaserrente of startrente genoemd, verwijst naar de openingsrente van een lening met verstelbare rente of ARM.
- Ze zijn over het algemeen lager dan de tarieven die worden geboden op traditionele leningen met een vaste rente en worden vastgesteld op basis van referentietarieven.
- Leners gebruiken de tarieven voor verschillende doeleinden, van het doen van lagere rentebetalingen tot het verkopen van het onroerend goed tot speculatie.
Inzicht in de initiële rentevoet
De initiële rentevoet verwijst naar de openingsrente van een lening met aanpasbare rente, of ARM. ARM’s worden aangeboden met een breed scala aan termen. Doorgaans wordt het initiële tarief onder de geldende rentetarieven vastgesteld en blijft het constant gedurende een periode van zes maanden tot 10 jaar. Aan het einde van de kennismakingsperiode heeft de geldverstrekker het recht om de rente aan te passen. De eerste aanpassing wordt beperkt door een initieel renteplafond, en eventuele latere aanpassingen zijn onderhevig aan periodieke renteplafonds. Een levenslange rentelimiet stelt een opwaartse limiet aan de rentevoet gedurende de gehele looptijd van de lening. Het minimumtarief van de lening wordt bepaald door een rentevloer.
De initiële rentevoet is over het algemeen lager dan de tarieven die worden aangeboden op traditionele leningen met een vaste rente, en het wordt ook wel een teaserrente of startrente genoemd. Dit is aantrekkelijk voor verschillende categorieën leners. De eerste zijn degenen die proberen tijdens de introductieperiode lagere rentebetalingen te doen. Ten tweede zijn veel leners van plan het onroerend goed te herfinancieren of te verkopen voordat de ARM in aanmerking komt voor aanpassing. Ten slotte zijn er kredietnemers die bereid zijn te speculeren dat de rentetarieven in de beginperiode zullen dalen. In dit laatste scenario heeft de kredietverstrekker nog steeds het recht om de rente opwaarts te bewegen, maar hij kan ervoor kiezen om de lening niet te behouden door de kredietnemer minder te stimuleren om te herfinancieren.
Hoe worden de initiële rentetarieven vastgesteld?
Kredietverstrekkers stellen hypotheekrentetarieven vast op basis van een of een handvol beschikbare benchmarktarieven van derden. Een van deze indexen is de eenjarige London Interbank Offered Rate, of LIBOR. Dit tarief is een samenvoeging van tarieven van internationale markten en wordt dagelijks op grote schaal gepubliceerd. Kredietverstrekkers moeten hun indexkeuze bij het begin van de lening bekendmaken en een marge toevoegen die doorgaans tussen 1 en 3% ligt, om de lener het rentetarief van de lening te geven. De marktrente plus de marge van een geldverstrekker wordt de volledig geïndexeerde rente genoemd.
Vanaf december 2020 waren er plannen om het LIBOR-systeem tegen 2023 uit te faseren en te vervangen door andere benchmarks, zoals hetbeveiligde daggeldfinancieringstarief (SOFR).
Bij het bepalen van de initiële rentevoet van een aanpasbare lening, trekken kredietverstrekkers een percentage van de index af om kredietnemers in een van de hierboven genoemde klassen aan te trekken. Over het algemeen zal een lening met een kortere introductieperiode een lagere en aantrekkelijkere aanvangsrente hebben, aangezien de kredietverstrekker eerder dan na een langere aanloopperiode de gemiste rente van dat lagere tarief kan terugkrijgen.
Voorbeeld van initiële rentetarieven
De voorwaarden voor een initiële rentevoet variëren op basis van de looptijd van een lening. Een ARM voor een jaar heeft bijvoorbeeld een aanvangsrente voor slechts één jaar, terwijl een ARM van 5/1 een aanvangsrente voor vijf jaar heeft.