Laddering
Wat is laddering?
In de financiële wereld wordt de term ‘laddering’ op verschillende manieren gebruikt, afhankelijk van de branche. De meest voorkomende toepassingen hebben betrekking op pensioenplanning en bij het overnemen van nieuwe effectenemissies.
Belangrijkste leerpunten
- Laddering is een financiële term die op verschillende manieren wordt gebruikt, afhankelijk van de branche.
- Het meest gebruikelijke gebruik voor laddering is bij pensioenplanning, waar het verwijst naar een methode om het rente- en herinvesteringsrisico te verminderen.
- Laddering wordt ook gebruikt in de markt voor het overnemen van effecten om een illegale praktijk te beschrijven die insiders bevoorrecht ten koste van reguliere investeerders.
Hoe laddering werkt
Het meest gebruikelijke gebruik van de term “laddering” is te vinden in pensioenplanning, waar het verwijst naar het kopen van meerdere financiële producten van hetzelfde type – zoals obligaties of depositocertificaten (CD’s) – elk met verschillende vervaldata. Door hun belegging over verschillende looptijden te spreiden, hopen beleggers hun rente en herbeleggingsrisico’s te verminderen.
De praktijk van laddering kan beleggers helpen het herbeleggingsrisico te beheersen, omdat naarmate een obligatie op de ladder vervalt, het geld wordt herbelegd in de dichtstbijzijnde obligatie op de ladder. Evenzo kan de praktijk ook het renterisico verminderen, omdat, zelfs als de rente daalt tijdens de aanhoudingsperiode van een van de obligaties, het kleinere bedrag aan herbeleggingsdollars het risico verkleint dat er veel contanten moeten worden geïnvesteerd tegen een laag rendement.
De term wordt ook gebruikt in de context van de acceptatie van beursintroducties (IPO’s). Hier verwijst het naar een illegale praktijk waarbij underwriters een prijs onder de marktprijs aanbieden aan investeerders voorafgaand aan de IPO als diezelfde investeerders ermee instemmen om aandelen te kopen tegen een hogere prijs nadat de IPO is voltooid. Deze praktijk is gunstig voor insiders ten koste van reguliere beleggers, en is daarom verboden onder de Amerikaanse effectenwetgeving.
De term “laddering” wordt ook in andere contexten gebruikt. Laddering wordt gebruikt om verschillende investeringsstrategieën te beschrijven die gericht zijn op het genereren van een stabiele cashflow door het bewust plannen van investeringen, het creëren van een instroom van liquiditeit op een vooraf bepaald tijdstip of het matchen van het gewenste risicoprofiel. Hoewel deze strategieën aanzienlijk kunnen variëren in hun uitvoering, hebben ze gemeen dat ze een reeks investeringsbeslissingen zorgvuldig combineren om het gewenste resultaat te bereiken.
Voorbeeld van laddering
Michaela is een ijverige investeerder die spaart voor haar pensioen. Op 55-jarige leeftijd heeft ze ongeveer $ 800.000 aan gecombineerd pensioenvermogen gespaard, waardoor ze geleidelijk aan verschoven is naar minder volatiele beleggingen.
Tegenwoordig wordt $ 500.000 van haar vermogen belegd in verschillende obligaties, die ze zorgvuldig heeft gecombineerd – of ‘laddered’ – om haar herinvesterings- en renterisico’s te verminderen. Meer in het bijzonder bestaat de obligatieportefeuille van Michaela uit de volgende beleggingen:
- $ 100.000 in een obligatie die binnen 1 jaar vervalt
- $ 100.000 in een obligatie die over 2 jaar vervalt
- $ 100.000 in een obligatie die over 3 jaar vervalt
- $ 100.000 in een obligatie die over 4 jaar vervalt
- $ 100.000 in een obligatie die over 5 jaar vervalt
Elk jaar neemt Michaela het geld van de obligatie die afloopt en herinvesteert het in een andere obligatie die binnen vijf jaar afloopt. Door dit te doen, zorgt ze er effectief voor dat ze op een bepaald moment slechts wordt blootgesteld aan het renterisico van één jaar. Als ze daarentegen $ 500.000 had geïnvesteerd in een enkele obligatie met een looptijd van vijf jaar, zou ze veel grotere alternatieve kosten hebben geriskeerd als de rentetarieven in die vijf jaar waren gestegen.