Micro-onderneming
Wat is een micro-onderneming?
De term micro-onderneming, ook wel microbedrijf genoemd, verwijst naar een klein bedrijf dat weinig mensen in dienst heeft. Een micro-onderneming werkt meestal met minder dan 10 mensen en wordt gestart met een klein bedrag van voorgeschoten kapitaal van een bank of andere organisatie. De meeste micro-ondernemingen zijn gespecialiseerd in het leveren van goederen of diensten voor hun lokale gebieden.
Belangrijkste leerpunten
- Micro-ondernemingen zijn kleine bedrijven, vaak gefinancierd met bescheiden startleningen.
- Ze worden gefinancierd door microkrediet, een soort krediet dat beschikbaar is voor mensen die geen onderpand, kredietverleden of arbeidsverleden hebben.
- Microkrediet heeft bijgedragen aan het verbeteren van de kwaliteit van leven van mensen in ontwikkelingslanden, en biedt over het algemeen een product of dienst die nodig is in hun gemeenschap.
- Het idee van microfinanciering en micro-ondernemingen is ontwikkeld door Muhammad Yunus, oprichter van Grameen Bank in Bangladesh.
Micro-ondernemingen begrijpen
Micro-ondernemingen zijn kleine bedrijven die worden gefinancierd door microkrediet, een kleine lening die beschikbaar is voor mensen zonder onderpand, kredietverleden, spaargeld of arbeidsverleden. De bescheiden leningen zijn vaak voldoende om een klein lokaal bedrijfje van de grond te krijgen.
Deze bedrijven dienen een essentieel doel bij het verbeteren van de kwaliteit van leven van mensen in ontwikkelingslanden, en leveren over het algemeen een product of dienst in hun gemeenschap. Micro-ondernemingen helpen niet alleen de levenskwaliteit van ondernemers te verbeteren, ze voegen ook waarde toe aan de lokale economie. Ze kunnen de koopkracht vergroten, het inkomen verbeteren en banen creëren.
Microfinanciering is bedoeld om micro-ondernemingen te helpen door kleine hoeveelheden kapitaal aan deze bedrijven te lenen. Hierdoor kunnen individuen of gezinnen met een matig, laag of geen inkomen hun eigen bedrijf starten, inkomen verdienen en bijdragen aan hun gemeenschap.
Veel banken verstrekken microkredieten aan mensen in nood, maar veel worden verstrekt door non-profitorganisaties die zich specifiek richten op micro-ondernemingen. Net als bij gewone leningen is terugbetaling met rente vereist.
Het idee van micro-ondernemingen en microfinanciering werd eind jaren zeventig in Bangladesh ontwikkeld als een manier om mensen in nood een manier te bieden om zichzelf en hun gezinnen financieel en economisch te onderhouden. Muhammad Yunus heeft de Grameen Bank in 1976 opgericht om microleningen te verstrekken aan arme mensen – veel van hen vrouwen.
Sindsdien heeft een aantal organisaties micro-ondernemingenprogramma’s ontwikkeld, waarvan vele zich richten op mensen in ontwikkelingslanden.
Speciale overwegingen
Omdat micro-ondernemingen klein zijn, wordt ervan uitgegaan dat ze niet zullen groeien tenzij er een agressieve strategie wordt ingevoerd. Een verkoper kan bijvoorbeeld een kar gebruiken voor het maken en verkopen van gyros op drukke straathoeken. Tenzij de leverancier heeft de middelen om anderen die dezelfde taak kunnen uitvoeren huren consequent en het vermogen om meer karren-schalen van het bedrijf van de manier waarop een fast-food verwerven franchise doet is een uitdaging.
Omdat de reikwijdte van de operatie zo scherp gefocust is, kan het zijn dat het bedrijf niet kan groeien. Gezien hun omvang en middelen kunnen micro-ondernemingen ook worden beperkt in hun toegang tot financiële adviseurs en expertise die hen zou helpen hun bedrijf beter te beheren. Hoewel ze het zich kunnen veroorloven om te opereren en inkomsten te genereren voor zichzelf en hun personeel, hebben ze misschien niet de liquiditeit om uit te breiden.
Er zijn manieren waarop micro-ondernemingen kunnen uitgroeien tot meer gevestigde kleine bedrijven en zelfs grotere bedrijven. Als ze de financiële middelen kunnen veiligstellen, is een benadering het verwerven van meerdere vergelijkbare bedrijven en deze vervolgens te combineren tot een grotere entiteit die actief is in verschillende afzonderlijke gebieden. Dit kan vereisen dat rivalen worden uitgekocht die een ander territorium binnen een markt hebben opgeëist.
Soorten micro-ondernemingen
Hoewel micro-ondernemingen individueel klein van omvang en omvang zijn, kunnen ze gezamenlijk een aanzienlijk deel van de economie en werkgelegenheid vertegenwoordigen. Soorten bedrijven die als micro-ondernemingen worden beschouwd, zijn onder meer:
- Gazon- en landschapsbedrijven
- straatverkopers
- Timmerlieden
- Loodgieters
- Onafhankelijke monteurs
- Machinefabriek operators
- Schoenmakers
- Kleine boeren
Bakkerijeigenaren en cateraars kunnen als micro-ondernemingen worden beschouwd, evenals naaisters, stomerijen en kleermakers.
Kritiek op micro-ondernemingen
Mensen die micro-ondernemingen en microkredieten ondersteunen, zeggen dat deze kansen mensen een ontsnapping uit de armoede bieden, hen levensvatbare werkgelegenheid en een vast inkomen bieden.
Maar critici zeggen anders. Ze beweren dat het concept van micro-ondernemingen mensen in de schulden kan dwingen. Leningen komen met rente – de tarieven zijn vaak hoog omdat de ontvangers misschien geen onderpand of kredietgeschiedenis hebben – wat betekent dat het langer kan duren om ze af te betalen.
Sommige ontvangers kunnen het voorgeschoten geld zelfs gebruiken voor andere doeleinden dan het starten van een eigen bedrijf.
Critici van micro-ondernemingen zeggen dat hoge rentetarieven mensen in een schuldencyclus kunnen duwen waaraan ze misschien niet kunnen ontsnappen.
Voorbeeld van micro-onderneming
Een vrouw in een ontwikkelingsland kan microkrediet gebruiken om een lening af te sluiten en de opbrengst gebruiken om een naaimachine aan te schaffen. Ze zou de machine kunnen gebruiken om een micro-onderneming op te richten die gespecialiseerd is in maatwerk. De vrouw zou haar inkomen verhogen en haar gemeenschap helpen door een dienst te verlenen.