Gewijzigde kasbasis
Wat is een gewijzigde kasbasis?
Gewijzigde kasbasis is een boekhoudmethode die elementen van de twee belangrijkste boekhoudpraktijken combineert: kasboekhouding en boekhouding op transactiebasis. Het streeft naar het beste van twee werelden door de verkoop en kosten van langetermijnactiva op transactiebasis en die van kortetermijnactiva op kasbasis te registreren. Het doel hiervan is om een duidelijker financieel beeld te geven zonder de kosten van de overstap naar een volledige boekhouding op transactiebasis aan te pakken.
Belangrijkste leerpunten
- De gewijzigde kasbasis is een boekhoudpraktijk die elementen van de twee belangrijkste boekhoudmethoden combineert: contanten en op transactiebasis.
- Activa op lange termijn worden geboekt op transactiebasis en activa op korte termijn worden geboekt op basis van de cash accounting-methode.
- Methoden op transactiebasis geven een duidelijker beeld van de bedrijfsprestaties, terwijl het gebruik van kasgegevens voor andere posten helpt om de kosten waar mogelijk laag te houden.
- De aangepaste kasmethode mag alleen voor interne doeleinden worden gebruikt omdat deze niet voldoet aan de International Financial Reporting Standards (IFRS) of de algemeen aanvaarde boekhoudprincipes (GAAP).
- Zowel IFRS als GAAP vereisen dat beursgenoteerde bedrijven de boekhoudmethode op transactiebasis gebruiken voor hun financiële overzichten, met enkele voorbehouden voor GAAP.
Inzicht in gewijzigde kasbasis
Om te begrijpen hoe een aangepaste kasbasis werkt, is het eerst essentieel om uit te splitsen hoe traditionele boekhoudpraktijken worden beïnvloed door functie.
Op kasbasis worden opbrengsten opgenomen wanneer ze worden ontvangen en kosten wanneer ze worden betaald. Het grootste voordeel is de eenvoud.
Op transactiebasis daarentegen worden baten opgenomen wanneer een verkoop wordt vervuld, in plaats van wanneer hiervoor wordt betaald, en worden uitgaven geregistreerd wanneer ze worden gemaakt, ongeacht enige beweging van contanten. Dit is een iets meer gecompliceerde methode, maar heeft het voordeel dat een bedrijf de inkomsten en de bijbehorende uitgaven kan matchen en begrijpt wat het elke maand kost om het bedrijf te runnen, en hoeveel het verdient.
De aangepaste kasbasis leent elementen uit zowel de kas als de transactie op transactiebasis, afhankelijk van de aard van het actief. Het bevat de volgende kenmerken:
- Het registreert kortetermijnactiva, zoals debiteuren (AR) en inventaris, op kasbasis in de winst-en-verliesrekening, vergelijkbaar met boekhouding op kasbasis.
- Activa op langere termijn, zoals vaste activa en langlopende schulden, worden op de balans opgenomen. Net als een boekhouding op transactiebasis, verschijnen ook afschrijvingen en amortisatie in de winst-en-verliesrekening.
Voordelen en nadelen van Modified Cash Basis
Voordelen
Door elementen van beide technieken te lenen, kan de gewijzigde methode op kasbasis een betere balans vinden tussen kortetermijn- en langetermijnboekhoudkundige posten. Kortetermijnposten, zoals een reguliere maandelijkse kosten voor nutsvoorzieningen (een factuur), worden geregistreerd op basis van de kasbasis (aangezien er een gerelateerde instroom of uitstroom van geldmiddelen is), wat resulteert in een winst-en-verliesrekening die grotendeels gevuld is met posten op basis van basis. Langetermijnposten die niet veranderen binnen een bepaald boekjaar, zoals langetermijnbeleggingen in materiële vaste activa, worden opgenomen op basis van periodetoerekening.
Methoden op transactiebasis geven een duidelijker beeld van de bedrijfsprestaties, terwijl het gebruik van kasgegevens voor andere posten helpt om de kosten waar mogelijk laag te houden; het bijhouden van een reeks volledige boekhoudkundige gegevens op transactiebasis is tijdrovender.
Nadelen
Als financiële overzichten worden onderworpen aan formele beoordelingen, zoals een analyse die wordt uitgevoerd door auditors, investeerders of een bank, zal de aangepaste methode op kasbasis onvoldoende blijken te zijn. De aangepaste kasmethode mag alleen voor interne doeleinden worden gebruikt omdat deze niet voldoet aan de International Financial Reporting Standards (IFRS) of de algemeen aanvaarde boekhoudprincipes (GAAP), die aangeven welke procedures bedrijven moeten volgen bij het opstellen van hun officieel gerapporteerde jaarrekening.
Dit maakt een aangepaste boekhouding op kasbasis populair bij particuliere bedrijven. Het betekent ook dat beursgenoteerde bedrijven die deze methode gebruiken, hun jaarrekening niet kunnen laten ondertekenen door auditors. Consistentie is vereist, dus transacties die op kasbasis zijn geregistreerd, moeten worden geconverteerd naar periodetoerekening. Dit is zo omdat, onder IFRS en GAAP, beursgenoteerde bedrijven verplicht zijn hun financiële gegevens alleen te rapporteren op basis van de boekhoudmethode op transactiebasis vanwege het matchingprincipe.
Een voorbehoud bij de vereiste is dat onder GAAP, als een bedrijf gemiddelde jaarlijkse bruto-inkomsten heeft van minder dan $ 25 miljoen gedurende de laatste drie opeenvolgende jaren, het vervolgens de boekhoudmethode kan kiezen die het verkiest.