Optie zonder aandelen
Wat is een optie zonder aandelen?
Een niet-aandelenoptie is een derivatencontract waarvan de onderliggende activa andere instrumenten dan aandelen zijn. Meestal betekent dit een aandelenindex, fysieke grondstof of futures-contract, maar bijna elk actief is optioneel op de over-the-counter-markt. Deze onderliggende activa omvatten vastrentende effecten, onroerend goed of valuta’s.
Net als bij andere opties, geven niet-aandelenopties de houder het recht, maar niet de verplichting, om het onderliggende actief tegen een bepaalde prijs op of vóór een bepaalde datum te verhandelen.
Een niet-aandelenoptie begrijpen
Opties, vergelijkbaar met alle derivaten, stellen beleggers in staat te speculeren op of zich in te dekken tegen bewegingen van de onderliggende activa. Niet-aandelenopties zullen hen in staat stellen dit te doen op instrumenten die geen op de beurs verhandelde aandelen zijn.
Alle strategieën die beschikbaar zijn voor op de beurs verhandelde opties, zijn ook beschikbaar voor niet-aandelenopties. Dit zijn onder meer eenvoudige put- en call- opties, maar ook combinaties en spreads, strategieën die twee of meer opties gebruiken. Bekende voorbeelden van combinaties en spreads zijn onder meer verticale spreads, strangles en ijzeren vlinders.
Voor op de beurs verhandelde niet-aandelenopties, zoals goudopties of valutaopties, stelt de beurs zelf uitoefenprijzen, vervaldata en contractgroottes vast. Voor over-the-counter-versies stellen de koper en verkoper alle voorwaarden vast en worden ze tegenpartijen bij de transactie.
Opties Contracten
De voorwaarden van een optiecontract specificeren de onderliggende waarde, de prijs waartegen de onderliggende waarde kan worden verhandeld, de uitoefenprijs genoemd, en de vervaldatum van het contract. Een op de beurs verhandelde aandelenoptie dekt 100 aandelen per optiecontract, maar een niet-aandelenoptie kan 10 ounces palladium, $ 100.000 nominale waarde in een bedrijfsobligatie of, als de tegenpartijen daarmee instemmen, $ 17.000 nominale waarde in obligaties omvatten. Alles is mogelijk op de over-the-counter-markt, zolang twee partijen bereid zijn te handelen.
Bij een calloptietransactie vindt het openen van een positie plaats wanneer een contract of contracten van de verkoper worden gekocht. De verkoper wordt ook wel de schrijver genoemd. In de handel betaalt de koper de verkoper een premie. De verkoper heeft de verplichting om aandelen te verkopen tegen de uitoefenprijs als de optie wordt uitgeoefend door de koper. Als de verkoper de onderliggende waarde bezit en een call verkoopt, wordt de positie een gedekte call genoemd. Dit houdt in dat als de verkoper wordt weggeroepen, hij de onderliggende aandelen zal hebben om te leveren aan de eigenaar van de lange oproep.
Het grootste probleem met over-the-counter niet-aandelenopties is dat de liquiditeit beperkt is omdat er geen gegarandeerde manier is om de optiepositie te sluiten voordat deze vervalt. Om een positie te compenseren, moet een van de partijen een andere partij vinden met wie het tegengestelde optiecontract kan worden gesloten. Als dat niet mogelijk is, zou de belegger een andere optie in een gerelateerd gebied kunnen kopen of verkopen om de bewegingen van de oorspronkelijke onderliggende waarde gedeeltelijk te compenseren.
Voor op de beurs verhandelde opties is het proces veel eenvoudiger, aangezien de belegger alleen de positie op de beurs hoeft te compenseren.