Operatie Twist
Wat is operatie Twist?
Operatie Twist is een monetair beleidsinitiatief van de Federal Reserve (Fed)dat in het verleden werd gebruikt om de lange rente te verlagen om de Amerikaanse economie verder te stimuleren toen traditionele monetaire instrumenten ontbraken via de getimede aan- en verkoop vanAmerikaanse staatsobligaties met verschillende looptijden.
De term dankt zijn naam aan het gelijktijdig kopen van langlopende obligaties en het verkopen van kortlopende obligaties, suggereert een “verdraaiing” van de rentecurve en het creëren van minder kromming in de rentetermijnstructuur.
Belangrijkste leerpunten
- Operatie Twist is een monetairbeleidsstrategie die door centrale banken wordt gebruikt om de economische groei te stimuleren door de lange rente te verlagen.
- Dit wordt bereikt door kortlopende staatsobligaties te verkopen om langerlopende staatsobligaties te kopen.
- Operation Twist ‘verdraait’ effectief de uiteinden van de rentecurve, waar de korte rente stijgt en de lange rente tegelijkertijd daalt.
- Operatie Twist werd voor het eerst geprobeerd in 1961 en opnieuw in de jaren na de financiële crisis van 2008-2009.
Operatie Twist begrijpen
De naam “Operation Twist” werd gegeven door de reguliere media vanwege het visuele effect dat de monetairbeleidsactie naar verwachting zou hebben op de vorm van de rentecurve. Als je een lineair stijgende rentecurve visualiseert, “verdraait” deze monetaire actie in feite de uiteinden van de rentecurve, vandaar de naam Operation Twist. Anders gezegd: de rentecurve kronkelt als de korte rente stijgt en de lange rente tegelijkertijd daalt.
De oorspronkelijke ‘Operation Twist’ kwam tot stand in 1961 toen het Federal Open Market Committee (FOMC) de Amerikaanse dollar (USD) probeerde te versterken en de instroom van contant geld in de economie wilde stimuleren. Op dit moment herstelde het land zich nog steeds van een recessie na het einde van de Koreaanse oorlog. Om de bestedingen in de economie te stimuleren, werd de rentecurve afgeplat door kortlopende overheidsschuld op de markten te verkopen en de opbrengst van de verkoop te gebruiken om langlopende overheidsschuld te kopen.
De operatie beschrijft een vorm van monetair beleid waarbij de Fed kortlopende en langlopende obligaties koopt en verkoopt, afhankelijk van hun doelstelling. In tegenstelling tot kwantitatieve versoepeling (QE) breidt Operatie Twist de balans van de Fed echter niet uit, waardoor het een minder agressieve vorm van versoepeling wordt.
De onrust op de markt begin 2021 heeft de speculatie aangewakkerd dat de Fed Operatie Twist voor het eerst in bijna een decennium zou kunnen gebruiken.
Speciale overwegingen
Bedenk dat er een omgekeerde relatie is tussen obligatiekoersen en rendement – als de prijzen in waarde dalen, stijgt het rendement en vice versa. De aankoopactiviteit van de Fed van langlopende schulden drijft de prijs van de effecten op en, op zijn beurt, verlaagt het rendement. Wanneer de lange rente sneller daalt dan de korte rente in de markt, wordt de rentecurve vlakker om het kleinere verschil tussen de lange en korte rente weer te geven.
Merk ook op dat het verkopen van kortlopende obligaties de prijs zou verlagen en dus de tarieven zou verhogen. Het korte einde van de rentecurve op basis van de korte rentetarieven wordt echter bepaald door de verwachtingen van het Federal Reserve-beleid, dat stijgt wanneer de Fed naar verwachting de rentetarieven verhoogt en daalt wanneer de rentetarieven naar verwachting worden verlaagd.
Aangezien Operatie Twist inhoudt dat de Fed de korte rente ongewijzigd laat, zullen alleen de lange rente worden beïnvloed door de koop- en verkoopactiviteiten op de markten. Hierdoor zouden langetermijnrendementen sneller dalen dan kortetermijnrendementen.
Operatie Twist Mechanism
In 2011 kon de Fed de korte rente niet verder verlagen omdat de rente al op nul stond. Het alternatief was toen om de lange rente te verlagen. Om dit te bereiken, verkocht de Fed kortlopende schatkistpapier en kocht langlopende schatkistpapier, waardoor de langlopende obligatierendementen onder druk kwamen te staan, waardoor de economie een boost kreeg.
Naarmate kortlopende schatkistpapier (T-bills) en obligatiesvervielen, zou de Fed de opbrengst gebruiken om langerlopende schatkistpapier (T-notes) en obligaties te kopen. Het effect op de korte rente was minimaal, aangezien de Fed zich ertoe had verbonden de korte rente de komende jaren bijna nul te houden.
Gedurende deze tijd was het rendement op 2-jarige obligaties bijna nul en het rendement op 10-jarige T-notes, de referentie-obligatie voor rentetarieven op alle vastrentende leningen, was slechts ongeveer 1,95%.
Een daling van de rentetarieven verlaagt de kosten van lenen voor bedrijven en particulieren. Wanneer deze entiteiten toegang hebben tot leningen tegen lage rentetarieven, nemen de uitgaven in de economie toe en daalt de werkloosheid omdat bedrijven op een betaalbare manier kapitaal kunnen veiligstellen om hun projecten uit te breiden en te financieren.