Principal-beschermde notitie – PPN

Wat betekent een door de opdrachtgever beschermde notitie?

Een Principal Protected Note (PPN) is een vastrentende waarde die een minimumrendement garandeert dat gelijk is aan de initiële investering van de belegger (de hoofdsom), ongeacht de prestatie van de onderliggende activa.

Deze beleggingen zijn op maat gemaakt voor risicomijdende beleggers die hun beleggingen willen beschermen en tegelijkertijd willen profiteren van gunstige marktbewegingen.

Principal protected notes zijn ook bekend als gegarandeerde gekoppelde notes.

Principal-Protected Note (PPN) begrijpen

Een Principal Protected Note (PPN) is een gestructureerd financieringsproduct dat een rendement garandeert van ten minste de geïnvesteerde hoofdsom, zolang de obligatie tot de vervaldatum wordt aangehouden. Een PPN is gestructureerd als een nulcouponobligatie – een obligatie die geen rentebetaling doet totdat deze vervalt – en een optie met een uitbetaling die is gekoppeld aan een onderliggend actief, index of benchmark. Op basis van de prestaties van het gekoppelde activum, de index of de benchmark, zal de uitbetaling variëren. Als de uitbetaling bijvoorbeeld is gekoppeld aan een aandelenindex, zoals Russell 2000, en de index stijgt met 30%, ontvangt de belegger de volledige winst van 30%. In feite beloven de door de hoofdsom beschermde effecten de hoofdsom van een belegger terug te betalen, op het moment van de vervaldag, met de extra winst uit het rendement van de index als die index binnen een bepaald bereik handelt.

Een keerzijde van de door de hoofdsom beschermde bankbiljetten is dat de garantie van de hoofdsom afhankelijk is van de kredietwaardigheid van de uitgevende instelling of garant. Daarom is het vooruitzicht van een gegarandeerd rendement niet helemaal juist in het geval dat de belegger zijn hoofdsom zou verliezen als de emittent failliet gaat en in gebreke blijft bij alle of de meeste van zijn betalingen, met inbegrip van de terugbetaling van de hoofdinvestering van de investeerders. Aangezien deze producten in wezen ongedekte schulden zijn, vallen beleggers onder het niveau van gedekte crediteuren.

Bovendien moeten beleggers deze obligaties tot de vervaldag aanhouden om de volledige uitbetaling te ontvangen. Aangezien deze obligaties een lange looptijd kunnen hebben, kunnen PPN-investeringen duur zijn voor beleggers die hun fondsen voor lange tijd moeten vastleggen, naast het betalen van de toegerekende rente die elk jaar over de obligaties wordt opgebouwd. Voor vroege opnames kunnen opnamekosten in rekening worden gebracht en bij gedeeltelijke opnames kan het beschikbare bedrag bij volledige inlevering worden verminderd.

Beperkingen

De donkere kant van de belangrijkste beschermde bankbiljetten kwam aan het licht na de val van Lehman Brothers en het begin van de kredietcrisis van 2008. De gebroeders Lehman hadden veel van deze bankbiljetten uitgegeven en makelaars stopten het in de portefeuilles van hun klanten die weinig tot geen kennis van deze producten hadden. Het rendement op PPN’s was ingewikkelder dan aan de oppervlakte aan klanten werd gepresenteerd. Als een belegger in een van deze bankbiljetten bijvoorbeeld het rendement wil behalen van de index die was gekoppeld aan de uitbetaling van de notitie, en ook de hoofdsom terugkrijgt, kan in de kleine lettertjes staan ​​dat de index niet met 25% of meer kan dalen. vanaf het niveau op de uitgiftedatum. Het kan ook niet meer dan 27% boven dat niveau uitkomen. Als de index die niveaus overschrijdt tijdens de periode van bezit, ontvangen de beleggers alleen hun hoofdsom terug.

Een belegger die niet wil omgaan met de complicaties van individuele PPN-effecten, kan kiezen voor beschermde hoofdfondsen. Principal beschermde fondsen zijn door geld beheerde fondsen die voornamelijk bestaan ​​uit door de hoofdsom beschermde notes die zijn gestructureerd om de hoofdsom van een belegger te beschermen. De opbrengsten van deze fondsen worden belast als gewoon inkomen in plaats van vermogenswinst of fiscaal voordelige dividenden. Bovendien worden vergoedingen die door het fonds in rekening worden gebracht, gebruikt om de derivatenposities te financieren die worden gebruikt om het hoofdrendement te garanderen en het risico te minimaliseren.