Recessie Gap
Wat is een recessie kloof?
Een recessie-kloof of krimpende kloof is een macro-economische term die wordt gebruikt wanneer het reële bruto binnenlands product (bbp) van een land lager is dan het bbp bij volledige werkgelegenheid.
Belangrijkste leerpunten
- Een recessie- of krimpende kloof treedt op wanneer het reële bbp van een land lager is dan het bbp bij volledige werkgelegenheid.
- De kloven in de recessie worden kleiner wanneer de reële lonen weer in evenwicht komen en de hoeveelheid gevraagde arbeid gelijk is aan de geleverde hoeveelheid.
- Beleidsmakers kunnen ervoor kiezen een stabilisatiebeleid te voeren om de kloof in de recessie te dichten en het reële bbp te vergroten.
Inzicht in een recessie-kloof
In wezen verwijst een recessie-kloof naar het verschil tussen werkelijke en potentiële productie in een economie, waarbij de werkelijke productie lager is dan het potentieel, wat op de lange termijn een neerwaartse druk op de prijzen uitoefent. Deze verschillen zijn vaak duidelijk tijdens een economische neergang en houden verband met hogere werkloosheidscijfers.
Aanzienlijke afname van de economische activiteit gedurende enkele maanden duidt op een recessie. Tijdens periodes van recessie trekken bedrijven vaak terug op hun uitgaven, waardoor er een gat ontstaat ten opzichte van de inkrimping van de conjunctuurcyclus.
Economen definiëren een recessie-kloof als een lager reëel inkomen, gemeten aan de hand van het reële bbp, dan het reële inkomensniveau op een punt van volledige werkgelegenheid. Het reële bbp waardeert alle goederen en diensten voor een specifiek tijdsbestek, gecorrigeerd voor inflatie. In de periode voorafgaand aan een recessie is er vaak een aanzienlijke daling van de consumentenuitgaven of investeringen als gevolg van een daling van het nettoloon van werknemers.
Recessie-hiaten en wisselkoersen
Wanneer productieniveaus fluctueren, veranderen de prijzen om dit te compenseren. Deze prijsverandering wordt beschouwd als een vroege indicator dat een economie in een recessie terechtkomt en kan leiden tot minder gunstige wisselkoersen voor vreemde valuta.
Een wisselkoers is slechts de valuta van een land in vergelijking met die van een ander land. Bij pariteit wisselen de twee valuta’s één voor één.
Landen kunnen monetair beleid voeren om de tarieven te verlagen in een poging buitenlandse investeringen aan te moedigen of om de tarieven te verhogen om de interne consumptie van zelfgemaakte producten aan te moedigen. De verandering in wisselkoersen heeft invloed op het financiële rendement op uitgevoerde goederen. Lagere wisselkoersen betekenen minder inkomen voor exporterende landen en drijven verder een recessie-trend aan.
Recessie hiaten compenseren
Hoewel het een neerwaartse economische trend vertegenwoordigt, kan een recessie-kloof stabiel blijven, wat duidt op een economisch evenwicht op korte termijn dat onder het ideaal ligt, wat net zo schadelijk kan zijn voor een economie als een onstabiele periode. Deze instabiliteit komt doordat langdurige neerwaartse perioden van lagere BBP-productie de groei afremmen en bijdragen tot aanhoudend hogere werkloosheidsniveaus.
Beleidsmakers kunnen ervoor kiezen om een stabilisatiebeleid ( expansief beleid ) te voeren om de kloof te dichten en het reële bbp te vergroten. Monetaire autoriteiten zouden de hoeveelheid geld die in de economie in omloop is, kunnen vergroten door de rentetarieven te verlagen en de overheidsuitgaven te stimuleren.
De recessie kloof en werkloosheid
Een belangrijker resultaat van een recessie-kloof is de toegenomen werkloosheid. Tijdens een economische neergang neemt de vraag naar goederen en diensten af naarmate de werkloosheid toeneemt. Als prijzen en lonen ongewijzigd blijven, kan dit de werkloosheid verder verhogen.
In een cyclus die zichzelf voedt, verminderen hogere werkloosheidsniveaus de algemene vraag van de consument, waardoor de productie afneemt en het gerealiseerde bbp verlaagt. Aangezien de hoeveelheid output blijft dalen, zijn er minder werknemers nodig om aan de productievraag te voldoen, wat resulteert in extra banenverlies en een verdere vermindering van de behoefte aan goederen en diensten.
Als de winst van een bedrijf stagneert of afneemt, kan het geen hogere lonen bieden. In sommige bedrijfstakken kunnen loonsverlagingen optreden als gevolg van interne bedrijfspraktijken of het effect van economische omstandigheden. Zo geven mensen tijdens een recessie minder uit aan uit eten gaan, waardoor restaurantmedewerkers minder inkomen in de vorm van fooien krijgen.
Voorbeeld van een recessie
In december 2018 had de Amerikaanse arbeidsmarkt als geheel volledige werkgelegenheid met een werkloosheidspercentage van 3,7% en was er geen recessie. Niet alle delen van het land hadden echter volledige werkgelegenheid, en sommige afzonderlijke staten hadden te kampen met een recessie.
New York had bijvoorbeeld volledige werkgelegenheid en de meeste grote steden waren economisch veilig. Het beeld was echter heel anders in plattelandsgebieden waar moeilijker banen te vinden waren. In West Virginia bijvoorbeeld, bracht de gedecimeerde mijnbouwindustrie het werkloosheidspercentage op 5,3% met een lage economische productiviteit. Bovendien was West Virginia een van de vier staten met een armoedecijfer van meer dan 18%.