Referentie-entiteit
Wat is een referentie-entiteit?
Een referentie-entiteit is de emittent van de schuld die ten grondslag ligt aan een kredietderivaat. De referentie-entiteit is de organisatie die het referentieactief (obligatie of ander door schuld gedekt effect) heeft uitgegeven dat op haar beurt het onderwerp is van een kredietderivaat. De referentie-entiteit kan een bedrijf, een overheid of een andere juridische entiteit zijn die schulden van welke aard dan ook uitgeeft. In veel gevallen is het kredietderivaat dat een referentie-entiteit noemt een credit default swap (CDS).
Als zich een kredietgebeurtenis, zoals een wanbetaling, voordoet en de referentie-entiteit niet in staat is om aan de voorwaarden van de lening te voldoen, ontvangt de koper van de kredietverzuimswap een betaling van de verkoper van de CDS.
Belangrijkste leerpunten
- Een referentie-entiteit is de emittent van de schuld die ten grondslag ligt aan een kredietderivaat.
- Een referentie-entiteit – dat kan een bedrijf, een overheid of een andere juridische entiteit zijn die schuld van welke aard dan ook uitgeeft – is de partij waarop twee tegenpartijen bij een kredietderivatentransactie speculeren.
- Een credit default swap (CDS) is een soort kredietderivaat of financieel contract waarmee een belegger zijn kredietrisico kan ruilen met dat van een andere belegger.
- Net als een verzekeringspolis vereist een CDS dat de koper de verkoper een doorlopende premie betaalt om het contract te behouden.
- Als zich een kredietgebeurtenis (zoals een wanbetaling of faillissement) voordoet, zal de verkoper van een CDS de koper de waarde van de zekerheid betalen en de rentebetalingen die zouden zijn betaald tussen het moment van de kredietgebeurtenis en de vervaldatum van de veiligheid.
Inzicht in een referentie-entiteit
De referentie-entiteit is in wezen de partij waarop de twee tegenpartijen bij een kredietderivatentransactie speculeren. De verkoper van een credit default swap (CDS) wedt dat de onderliggende schuldkwestie (bekend als het referentieactief ) en het bedrijf of de overheid (referentie-entiteit) zonder problemen aan haar verplichtingen kunnen voldoen.
De koper van een kredietverzuimswap verzekert zijn investering in de schuld van de referentie-entiteit of speculeert op de toestand van de referentie-entiteit zonder de onderliggende activa daadwerkelijk aan te houden. Een koper kan een CDS kopen om het risico van verschillende soorten onderliggende activa te compenseren, zoals bedrijfsobligaties, gemeentelijke obligaties en door hypotheek gedekte effecten (MBS).
Referentie-entiteiten en verzekeringen
In theorie is een kredietverzuimswapcontract een verzekering voor het wanbetalingsrisico van de referentie-entiteit. In ruil voor een vergoeding verkoopt de verkoper van de transactie bescherming tegen het in gebreke blijven van de referentie-entiteit. De koper van het kredietderivaat is van mening dat er een kans bestaat dat de referentie-entiteit in gebreke blijft bij het nakomen van hun uitgegeven schuld en neemt daarom de juiste positie in.
Dit is een eenvoudige afdekking, of verzekering, waarbij de eigenaar van de schuld van de referentie-entiteit betaalt, zodat, in geval van wanbetaling, de verkoper van de CDS ze geheel zal maken volgens de oorspronkelijke voorwaarden van de investering. Als er niets gebeurt, heeft de eigenaar van de schuld een prijs betaald voor de gemoedsrust die de CDS met zich meebrengt. Als zich een kredietgebeurtenis voordoet, krijgt de verkoper van de CDS een klap door het verschil uit te betalen aan de koper van de CDS.
De drie meest voorkomende soorten kredietgebeurtenissen die ertoe kunnen leiden dat een verkoper van een CDS de koper betaalt, zijn faillissement, wanbetaling en schuldherstructurering.
Referentie-entiteiten en speculatie
In de praktijk is de CDS-markt veel groter dan de referentieactiva waarvoor ze bescherming verkoopt. Dit betekent dat speculanten credit default swaps afsluiten zonder daadwerkelijk eigenaar te zijn van de onderliggende schulden of door schuld gedekte effecten. In dit geval wordt de CDS een speculatief instrument waarbij de verkoper en de koper tegen elkaar wedden op de kansen dat een kredietgebeurtenis plaatsvindt bij een bepaalde referentie-entiteit.
Dit bespaart de speculant de moeite om de aandelen te kortsluiten, of de verkoper de kapitaalinvestering van het kopen van obligaties voor de lange termijn. Ze kunnen eenvoudig een contract afsluiten dat de speculant een periodieke vergoeding zal kosten als de referentie-entiteit niet in de problemen komt, en zal rijkelijk uitbetalen als de referentie-entiteit een kredietgebeurtenis doormaakt. Bovendien is de CDS zelf een verhandelbaar instrument, dat het element timing introduceert in plaats van simpelweg een contract vast te houden tot het verstrijkt.