Referentietarief
Wat is een referentietarief?
Een verwijzing tarief is een rentevoet maatstaf gebruikt om andere rentetarieven in te stellen. Bij verschillende soorten transacties worden verschillende referentierentebenchmarks gebruikt, maar de meest voorkomende zijn de Fed Funds Rate, LIBOR, de prime rate en de rente op Amerikaanse staatsobligaties.
Referentietarieven zijn nuttig bij hypotheken van huiseigenaren en geavanceerde renteswaptransacties door instellingen.
Belangrijkste leerpunten
- De uitdrukking referentietarief verwijst naar de referentierente, waaraan andere rentetarieven zijn gekoppeld.
- Een gemeenschappelijke referentierente zou LIBOR kunnen zijn, die zou worden gebruikt als referentie in renteswaps of een renteafspraak.
- LIBOR is de Londense interbancaire beleningsrente, die als referentietarief voor veel andere rentetarieven wordt gebruikt.
- Referentierentes worden gebruikt in een hypotheek met verstelbare rente (ARM), waarbij de rentevoet van de lener de referentierente is – gewoonlijk de hoofdrente – opgeteld bij een aanvullend vast bedrag, de zogenaamde spread.
Hoe een referentietarief werkt
Afhankelijk van het schrijven van een zekerheids- of financieel contract, kan het referentietarief moeilijker te begrijpen zijn. Moeilijkheden doen zich vooral voor als het tarief de vorm heeft van een inflatiebenchmark, zoals de consumentenprijsindex (CPI of als maatstaf voor de economische gezondheid, zoals het werkloosheidspercentage of het wanbetalingspercentage bij bedrijven.
Referentietarieven vormen de kern van een hypotheek met verstelbare rente (ARM). Met een ARM is de rentevoet van de lener de referentierente, meestal de hoofdrente, plus een bijkomend vast bedrag, de zogenaamde spread. Vanuit het standpunt van de kredietgever is de referentierente een gegarandeerde leenrente. De kredietverstrekker verdient minimaal de spread altijd als winst. Voor de kredietnemer kunnen wijzigingen in de referentierente echter een duidelijke financiële impact hebben. Als de referentierente plotseling omhoog gaat, kunnen kredietnemers die variabele rentetarieven betalen, hun betalingen drastisch zien stijgen.
Referentietarieven vormen ook de maatstaf voor een renteswap. Bij een renteswap wordt de variabele referentierente door één partij ingewisseld voor een vaste rente of een reeks betalingen. De referentierente zal het gedeelte van de variabele rentevoet van het contract bepalen.
Referentietarief Voorbeeld
Stel dat een huizenkoper $ 40.000 moet lenen om de aankoop van een nieuw huis te helpen financieren. De bank biedt een lening met variabele rente aan tegen prime plus 1%. Dat betekent dat de rente voor de lening gelijk is aan de prime rate plus 1%. Dus als het primaire tarief 4% is, heeft uw hypotheek een rente van 5% (4% + 1%). In dit geval is de prime rate de referentierente.
De bank kan het tarief van tijd tot tijd “resetten” wanneer het referentietarief fluctueert. Wanneer de prime rate stijgt, gaat uw tarief ook omhoog. Omgekeerd geldt dat wanneer het hoofdtarief daalt, uw betalingspercentage ook daalt. Door de bank toe te staan de rente te “resetten”, wordt de kans voorkomen dat de lener in gebreke blijft met de lening, waardoor de bank geld verliest. Leners profiteren ook van een “reset” van het tarief. Het helpt hen te voorkomen dat ze te veel betalen voor een lening als de premietarieven na de afronding van de lening dalen.
De consumentenprijsindex is het referentietarief voor door inflatie beschermde schatkisteffecten, bekend als TIPS. TIPS zijn Amerikaanse schatkistcertificaten die aan inflatie zijn geïndexeerd om beleggers te beschermen tegen de tegenwerkende effecten van inflatie. TIPS betaalt halfjaarlijks rente op basis van een vaste rente die wordt toegepast op het onderliggende principe. Bij de berekening van de rente wordt de aangepaste hoofdsom vermenigvuldigd met de helft van de rentevoet. Op de vervaldag betaalt de Amerikaanse schatkist de oorspronkelijke of een aangepaste hoofdsom, afhankelijk van welke van de twee het hoogste is.