Een inleiding tot soevereine vermogensfondsen - KamilTaylan.blog
25 juni 2021 0:32

Een inleiding tot soevereine vermogensfondsen

Staatsinvesteringsfondsen hebben veel aandacht getrokken nu meer landen fondsen openen en investeren in grote bedrijven en activa – sommige transparanter dan andere. Dit heeft plaatsgemaakt voor brede bezorgdheid over de invloed die deze fondsen hebben op de wereldeconomie. Daarom is het belangrijk om precies te begrijpen wat staatsinvesteringsfondsen zijn en hoe ze voor het eerst tot stand zijn gekomen.

Belangrijkste leerpunten

  • Een staatsinvesteringsfonds is een manier voor landen om overtollig kapitaal te investeren in markten of andere investeringen.
  • Veel landen gebruiken sovereign wealth funds als een manier om toekomt winst ten behoeve van de economie van de natie en haar burgers.
  • De primaire functies van een staatsinvesteringsfonds zijn het stabiliseren van de economie van het land door middel van diversificatie en het genereren van rijkdom voor toekomstige generaties.
  • De opkomst van staatsinvesteringsfondsen is een belangrijke ontwikkeling voor internationaal beleggen.

Soeverein Wealth Fund

Een staatsinvesteringsfonds is een geldpool in staatseigendom dat wordt geïnvesteerd in verschillende financiële activa. Het geld komt meestal van de begroting van een land overschot. Wanneer een land overtollig geld heeft, gebruikt het een staatsinvesteringsfonds als een manier om het naar investeringen te leiden in plaats van het simpelweg bij de centrale bank te houden of terug te leiden naar de economie.

De motieven voor het oprichten van een staatsinvesteringsfonds verschillen per land. De Verenigde Arabische Emiraten genereren bijvoorbeeld een groot deel van hun inkomsten uit de export van olie en hebben een manier nodig om de overtollige reserves te beschermen tegen op olie gebaseerde risico’s; dus plaatst het een deel van dat geld in een soeverein vermogensfonds.

Geschiedenis

De eerste fondsen zijn ontstaan ​​in de jaren vijftig. Staatsinvesteringsfondsen kwamen tot stand als oplossing voor een land met een begrotingsoverschot. Het eerste staatsinvesteringsfonds was de Kuwait Investment Authority, opgericht in 1953 om overtollige olie-inkomsten te investeren.  Slechts twee jaar later creëerde Kiribati een fonds om zijn inkomstenreserves aan te houden.  Er vond weinig nieuwe activiteit plaats totdat er drie grote fondsen werden gecreëerd:

  • Abu Dhabi Investeringsautoriteit (1976)
  • Singapore’s Government Investment Corporation (1981)
  • Noorse Government Pension Fund (1990)

In de afgelopen decennia zijn de omvang en het aantal staatsinvesteringsfondsen dramatisch toegenomen. Volgens het SWF Institute zijn er meer dan 91 staatsinvesteringsfondsen met gecumuleerde activa van bijna $ 8,2 biljoen dollar in 2020.

Commodity versus niet-commodity Sovereign Wealth Funds

Staatsinvesteringsfondsen kunnen in twee categorieën worden ingedeeld: commodity- of non-commodity-fondsen. Het verschil tussen de twee categorieën is hoe het fonds wordt gefinancierd.

Commodity staatsinvesteringsfondsen worden gefinancierd door grondstoffen te exporteren. Wanneer de prijs van een grondstof stijgt, zullen landen die die grondstof exporteren grotere overschotten zien. Omgekeerd, wanneer een exportgedreven economie een daling van de prijs van die grondstof ervaart, ontstaat er een tekort dat de economie zou kunnen schaden. Een staatsinvesteringsfonds fungeert als een stabilisator om het geld van het land te diversifiëren door in andere gebieden te investeren.

Non-commodity-fondsen worden doorgaans gefinancierd door een overmaat aan buitenlandse valuta reserves van de lopende rekening overschotten.

Waarin investeren Sovereign Wealth Funds?

Staatsinvesteringsfondsen zijn traditioneel passieve langetermijnbeleggers. Er zijn maar weinig staatsinvesteringsfondsen die hun volledige portefeuilles bekendmaken, maar staatsinvesteringsfondsen beleggen in een breed scala aan activaklassen, waaronder:

  • Staatsobligaties
  • Aandelen
  • Directe buitenlandse investeringen

Een groeiend aantal fondsen wendt zich echter tot alternatieve beleggingen, zoals hedgefondsen of beleggers. Het Internationaal Monetair Fonds meldt dat staatsinvesteringsfondsen een hoger risico lopen dan traditionele beleggingsportefeuilles, met grote belangen in de vaak volatiele opkomende markten.

Staatsinvesteringsfondsen gebruiken verschillende beleggingsstrategieën :

  • Sommige fondsen beleggen uitsluitend in beursgenoteerde financiële activa.
  • Anderen investeren in alle belangrijke activaklassen.

Fondsen verschillen ook in het niveau van zeggenschap dat ze aannemen bij het beleggen in bedrijven:

  • Er zijn staatsinvesteringsfondsen die een limiet stellen aan het aantal aandelen dat in een bedrijf wordt gekocht en die beperkingen afdwingen om hun portefeuilles te diversifiëren of om zich aan hun eigen ethische normen te houden.
  • Andere staatsinvesteringsfondsen gaan actiever te werk door grotere belangen in bedrijven te kopen.

Internationaal debat

Staatsinvesteringsfondsen vertegenwoordigen een groot en groeiend deel van de wereldeconomie. De omvang en mogelijke impact die deze fondsen zouden kunnen hebben op de hypotheekcrisis van 2006-2008 hielpen staatsinvesteringsfondsen de worstelende westerse banken CitiGroup, Merrill Lynch, UBS en Morgan Stanleyte redden.8  Dit bracht critici ertoe zich zorgen te maken dat buitenlandse naties te veel controle kregen over binnenlandse financiële instellingen en dat deze naties die controle om politieke redenen konden gebruiken. Deze angst kan ook leiden tot investeringen protectionisme, mogelijk schade aan de wereldeconomie door het beperken van waardevolle investering dollar.

In de Verenigde Staten en Europa hebben veel financiële en politieke leiders het belang benadrukt van toezicht op en mogelijk regulering van staatsinvesteringsfondsen. Veel politieke leiders beweren dat staatsinvesteringsfondsen een bedreiging vormen voor de nationale veiligheid, en dat hun gebrek aan transparantie deze controverse heeft aangewakkerd. De Verenigde Staten hebben deze bezorgdheid aangepakt door de Foreign Investment and National Security Act van 2007 aan te nemen, die meer controle heeft ingesteld wanneer een buitenlandse overheid of een entiteit in handen van de overheid probeert een Amerikaans actief te kopen.

Westerse mogendheden zijn gewaakt over het toestaan ​​van staatsinvesteringsfondsen om te investeren en hebben om meer transparantie gevraagd. Aangezien er echter geen concreet bewijs is dat fondsen opereren onder politieke of strategische motieven, hebben de meeste landen hun positie verzacht en zelfs de investeerders verwelkomd.