Spot secundair - KamilTaylan.blog
25 juni 2021 0:40

Spot secundair

Wat is een Spot Secondary?

De term spot secundair verwijst naar de verkoop van effecten die al zijn uitgegeven. Het vereist geenregistratieverklaring van de Securities and Exchange Commission (SEC). Uitkeringen uit deze verkopen worden normaal gesproken zonder vertraging uitbetaald.  Een secundair aanbod op de spotmarkt wordt doorgaans aangeboden aan institutionele beleggers in plaats van aan het grote publiek en wordt de volgende werkdag nadat het is gedaan, gesloten. Beleggers in secundaire transacties ter plaatse verwachten doorgaans een onderschrijvingskorting voor het snel uitvoeren van de transactie.

Belangrijkste leerpunten

  • Een tweede plaats is de verkoop van effecten die al zijn uitgegeven, meestal aan institutionele beleggers in plaats van aan het grote publiek.
  • Voor dit aanbod is geen registratieverklaring van de Securities and Exchange Commission vereist.
  • Uitkeringen die uit deze verkopen voortvloeien, worden normaal gesproken zonder enige vertraging uitbetaald.
  • Beleggers in secundaire transacties ter plaatse verwachten doorgaans een onderschrijvingskorting voor het snel uitvoeren van de transactie.

Hoe een Spot Secondary werkt

Zoals hierboven vermeld, houdt een spot secundair aanbod de verkoop in van effecten die al zijn uitgegeven. De term spot op financiële markten is een afkorting voor ‘ter plaatse’ en verwijst naar onmiddellijke contante transacties zonder of met weinig vertraging. In het algemeen verwijst de term secundair naar transacties tussen een koper en een verkoper op de financiële markt die niet de oorspronkelijke uitgevers van het product.

Deze transacties worden geïnitieerd door slechts één entiteit, meestal, een institutionele belegger na een initial public offering (IPO) plaatsvindt. Bedrijven doen vaak een secundaire aanbieding van aandelen na een IPO omdat ze geld moeten ophalen, in welk geval nieuwe aandelen worden uitgegeven. Maar in andere gevallen worden secundaire aanbiedingen gehouden omdat grote investeerders in de IPO willen verkopen.

Aandelen die worden uitgegeven via een secundair spotaanbod, worden doorgaans tegen een korting geprijsd voor institutionele beleggers. Dit stimuleert deelname aan wat gewoonlijk contante transacties zijn die van de ene op de andere dag plaatsvinden. Een managing underwriter, of bookrunner, treedt over het algemeen op als de agent voor het bedrijf bij het kopen, uitvoeren en distribueren van het secundaire spotaanbod.

Daarentegen worden futuresmarkten verhandeld in de toekomstige waarde van een grondstof, obligatie of aandeel. De secundaire hypotheekmarkt is bijvoorbeeld waar hypotheken die zijn verkocht door de oorspronkelijke kredietverstrekker worden verpakt en doorverkocht aan investeerders. Maar in de context van aandelen kunnen secundaire aanbiedingen zowel verkopen door derden als verkopen door het oorspronkelijke bedrijf na de beursgang (IPO) betekenen.



Secundaire spottransacties worden normaal gesproken aangeboden aan institutionele beleggers, wat betekent dat de gemiddelde belegger er niet bekend mee is.

Speciale overwegingen

Een secundair aanbod op de spotmarkt is niet geregistreerd bij de SEC. Er moet aan bepaalde vereisten worden voldaan om registratie te voorkomen en daarom een ​​spot secundair aanbod aan te bieden. Dit omvat het aanbieden aan een geaccrediteerde belegger, zoals een institutionele belegger.

Maar niet alle secundaire aandelenaanbiedingen worden als spot secundair beschouwd. Conventionele secundaire aanbiedingen – namelijk die die aan het grote publiek worden verkocht – moeten worden geregistreerd bij de SEC, wat een tijdrovend proces kan zijn dat bedoeld is om particuliere beleggers te beschermen tegen verkeerde voorstelling van zaken of zelfs fraude.

Als zodanig kan dit soort aanbiedingen doorgaans sneller worden uitgevoerd dan andere soorten secundaire aanbiedingen. Maar omdat de SEC deze aanbiedingen niet heeft toegestaan, zijn secundaire transacties op de spotmarkt over het algemeen beperkt tot institutionele beleggers, die vermoedelijk meer kennis hebben van de mogelijke risico’s en voordelen.