Subprime-lener
Wat is een subprime-kredietnemer?
Een subprime-kredietnemer is een persoon die wordt beschouwd als een relatief hoog kredietrisico voor een kredietverstrekker. Subprime-leners hebben lagere kredietscores en hebben waarschijnlijk meerdere negatieve factoren in hun kredietrapporten, zoals achterstallige betalingen en afkeuringen van rekeningen. Subprime-kredietnemers kunnen ook een “dunne” kredietgeschiedenis hebben, wat betekent dat ze weinig of geen activiteit hebben in hun kredietrapporten waarop kredietverstrekkers hun beslissingen kunnen baseren.
Belangrijkste leerpunten
- Subprime-leners zijn individuen van wie wordt aangenomen dat ze een hoger risico voor geldgevers vormen.
- Ze hebben doorgaans kredietscores onder de 670 en andere negatieve informatie in hun kredietrapporten.
- Subprime-leners kunnen het moeilijker vinden om leningen te krijgen en zullen meestal hogere rentetarieven moeten betalen als ze dat doen.
- Veel geldschieters bieden echter nieuwe producten aan om deze markt te bedienen.
Begrijpen wie een subprime-lener wordt
Kredietverstrekkers vertrouwen op kredietbureaus om kredietrapporten en kredietscores te verstrekken waarop zij hun kredietbeslissingen kunnen baseren. Kredietscores worden berekend met behulp van verschillende methodologieën, en hoe hoger de score, hoe beter het krediet van de persoon wordt verondersteld te zijn. De meest gebruikte kredietscore is de FICO-score.
Experian, een van de drie belangrijkste nationale kredietbureaus, verdeelt kredietscores in vijf niveaus. De drie hoogste niveaus – bekend als “uitzonderlijk”, “zeer goed” en “goed” – zijn gereserveerd voor personen met een kredietscore van 670 en hoger.(De hoogst mogelijke FICO-score is 850.)
Subprime-leners vallen in de onderste twee niveaus, de categorieën “redelijk” en “zeer slecht”. Eerlijke kredietwaardigheid omvat scores variërend van 580 tot 669;een zeer slechte kredietwaardigheid is iets lager dan 580. (De laagst mogelijke score is 300.)
Hun lage kredietscores maken het voor subprime-kredietnemers moeilijk om krediet te krijgen via traditionele kredietverstrekkers. Wanneer ze leningen kunnen krijgen, zullen subprime-leners over het algemeen minder gunstige voorwaarden ontvangen in vergelijking met leners met een goede kredietwaardigheid.
Subprime-kredietverstrekkers, bedrijven die gespecialiseerd zijn in deze markt, zijn bereid het grotere risico te nemen dat subprime-kredietnemers vormen in ruil voor hogere rentetarieven. Hoewel subprime-kredietverlening winstgevend kan zijn, was het een van de belangrijkste factoren die hebben geleid tot de subprime-hypotheekcrisis in de VS in 2008. Veel kredietverstrekkers, met name op de hypotheekmarkt, versoepelden hun eisen om meer kredietnemers aan te trekken. Deze hypotheken hadden hogere wanbetalingspercentages en leidden vervolgens tot nieuwe regelgeving, met name de Dodd-Frank Act, die de normen voor kredietverlening op de kredietmarkten verscherpte.
Soorten Subprime-producten
In de opkomende fintech-markt van vandaag richten een aantal nieuwe bedrijven, waaronder verschillende online kredietverstrekkers, zich nu op subprime- en thin-file leners. Kredietagentschappen hebben ook nieuwe kredietscoremethodologieën ontwikkeld voor dergelijke kredietnemers. Dit heeft geholpen om het beschikbare aanbod voor subprime-leners te vergroten.
Beveiligde creditcards kunnen subprime-leners helpen hun kredietscores te verbeteren en uiteindelijk in aanmerking te komen voor een gewone creditcard.
Een algemeen verkrijgbaar product dat een alternatief biedt voor subprime-leners, is de beveiligde creditcard. De lener stort geld op een speciale bankrekening en mag vervolgens tot een bepaald percentage van dat bedrag uitgeven met de beveiligde kaart. Na verloop van tijd kan de lener in aanmerking komen om te upgraden naar een creditcard met een hogere kredietlimiet.
Sommige bedrijven bieden ook conventionele, onbeveiligde creditcards aan die zijn afgestemd op subprime-leners. De rentetarieven op deze creditcards kunnen oplopen tot 30%, en ze hebben vaak jaarlijkse kosten van $ 100 of zo en maandelijkse kosten variërend van $ 5 tot $ 10 per maand. Deze kaarten hebben meestal ook een lagere kredietlimiet dan andere kaarten, wat een andere manier is waarop kredietverstrekkers sommige van de subprime-risico’s verminderen.
Naast creditcards bieden veel subprime-kredietverstrekkers ook niet-doorlopende leningen aan, zoals autoleningen, met rentetarieven van rond de 36%.
Betaaldagleningen zijn een ander, meer controversieel alternatief voor subprime-kredieten. Deze kredietverstrekkers verstrekken kortlopende leningen tegen jaarlijkse percentages (JKP’s) die in sommige staten meer dan 400% kunnen bedragen.
Bij hypotheekverstrekking kunnen subprime-leners minder risico lopen dan bij andere soorten kredietverlening omdat de hypotheek door de woning zelf is gedekt. Toch kunnen subprime-leners het moeilijker hebben om een hypotheek te krijgen en kunnen ze een hogere rente verwachten dan de gemiddelde lener als ze dat wel doen.