De 3 pijlers van duurzaam ondernemen
Duurzaam ondernemen is een modewoord geworden in grote en kleine bedrijven. Wal-Mart Stores, Inc. ( bedrijven onder druk om te laten zien hoe ze zich willen engageren en hun goederen en diensten op een duurzame manier willen leveren. Dit roept natuurlijk de vraag op wat dit allemaal precies betekent.
Duurzaam ondernemen bij beleggen kan vallen onder de termen ESG voor milieu, sociaal en goed bestuur of de afkorting SRI die staat voor maatschappelijk verantwoord beleggen.
Duurzaamheid wordt meestal gedefinieerd als het voorzien in de behoeften van het heden zonder het vermogen van toekomstige generaties om in die van hen te voorzien in gevaar te brengen. Het heeft drie hoofdpijlers: economisch, ecologisch en sociaal. Deze drie pijlers worden informeel people, planet en profit genoemd.
Belangrijkste leerpunten
- Duurzaam ondernemen is een groeiende zorg van investeerders die niet alleen op zoek zijn naar economische winst maar ook naar maatschappelijk welzijn.
- ESG-beleggingen vertegenwoordigen de 3 pijlers van duurzaam beleggen: milieu, maatschappelijk verantwoord en bestuur.
- Met de groei van maatschappelijk verantwoorde fondsen en ETF’s, kan duurzaam ondernemen uiteindelijk voeg een concurrentievoordeel van een bedrijf bottom line.
De milieupijler
De milieupijler krijgt vaak de meeste aandacht. Bedrijven richten zich op het verminderen van hun ecologische voetafdruk, verpakkingsafval, waterverbruik en hun algehele effect op het milieu. Bedrijven hebben ontdekt dat een gunstige invloed op de planeet ook een positieve financiële impact kan hebben. Het verminderen van de hoeveelheid materiaal die in verpakkingen wordt gebruikt, verlaagt meestal de totale uitgaven voor bijvoorbeeld die materialen. Walmart schakelde verpakkingen in via hunzero-waste-initiatief, waarbij ze aandrongen op minder verpakkingen in hun toeleveringsketen en op meer van die verpakkingen afkomstig van gerecyclede of hergebruikte materialen.
Andere bedrijven die een onmiskenbare en duidelijke milieu-impact hebben, zoals mijnbouw of voedselproductie, benaderen de milieupijler door middel van benchmarking en reductie. Een van de uitdagingen met de milieupijler is dat de impact van een bedrijf vaak niet volledig wordt doorgerekend, wat betekent dat er externe effecten zijn die niet worden vastgelegd. De all-in kosten van afvalwater, kooldioxide, landaanwinning en afval in het algemeen zijn niet eenvoudig te berekenen, omdat bedrijven niet altijd degene zijn die op de haak slaan voor het afval dat ze produceren. Dit is waar benchmarking een rol speelt om te proberen die externe effecten te kwantificeren, zodat de voortgang bij het verminderen ervan op een zinvolle manier kan worden gevolgd en gerapporteerd.
De sociale pijler
De sociale pijler sluit aan bij een ander slecht gedefinieerd concept: sociale vergunning. Een duurzaam bedrijf moet de steun en goedkeuring hebben van zijn werknemers, belanghebbenden en de gemeenschap waarin het actief is. De benaderingen om deze steun te verkrijgen en te behouden zijn divers, maar het komt erop aan werknemers eerlijk te behandelen en een goede buur en gemeenschapslid te zijn, beide lokaal en wereldwijd.
$ 12 biljoen
Volgens het US Forum for Sustainable and Responsible Investment zijn tussen 2016 en 2018 duurzaam, verantwoord en impactbeleggen met meer dan 38 procent gegroeid, van 8,7 biljoen dollar in 2016 tot 12 biljoen dollar in 2018.
Wat de werknemers betreft, richten bedrijven zich opnieuw op retentie- en engagementstrategieën, waaronder meer responsieve voordelen zoals betere moederschaps- en vaderschapsvergoedingen, flexibele planning en leer- en ontwikkelingsmogelijkheden. Voor maatschappelijke betrokkenheid hebben bedrijven vele manieren bedacht om iets terug te doen, waaronder fondsenwerving, sponsoring, beurzen en investeringen in lokale openbare projecten.
Op wereldwijde sociale schaal moet een bedrijf zich bewust zijn van hoe zijn toeleveringsketen wordt gevuld. Gaat er kinderarbeid in uw eindproduct? Worden mensen eerlijk betaald? Is de werkomgeving veilig? Veel van de grote retailers hebben hiermee geworsteld als gevolg van publieke verontwaardiging over tragedies zoals de instorting van de fabriek in Bangladesh, die tot nu toe hebben aangetoond dat er geen risico’s waren bij het inkopen bij de goedkoopste leverancier. (Zie voor meer informatie: ” Ga voor groen met maatschappelijk verantwoord beleggen “.)
De economische pijler
De economische pijler van duurzaamheid is waar de meeste bedrijven zich op vaste grond bevinden. Om duurzaam te zijn, moet een bedrijf winstgevend zijn. Dat gezegd hebbende, de winst kan de andere twee pijlers niet overtreffen. In feite is winst tegen elke prijs helemaal niet waar de economische pijler over gaat. Activiteiten die passen onder de economische pijler zijn onder meer compliance, goed bestuur en risicomanagement. Hoewel dit voor de meeste Noord-Amerikaanse bedrijven al een belangrijke rol speelt, zijn ze dat niet wereldwijd.
Soms wordt deze pijler de governancepijler genoemd, verwijzend naar goed ondernemingsbestuur. Dit betekent dat raden van bestuur en management aansluiten bij de belangen van zowel aandeelhouders als de gemeenschap, waardeketens en eindgebruikers van het bedrijf. Met betrekking tot governance willen beleggers misschien weten dat een bedrijf nauwkeurige en transparante boekhoudmethoden gebruikt, en dat aandeelhouders de gelegenheid krijgen om over belangrijke kwesties te stemmen. Ze willen misschien ook de verzekering dat bedrijven belangenconflicten vermijden bij hun keuze van bestuursleden, geen gebruik maken van politieke bijdragen om een onnodig gunstige behandeling te krijgen en, uiteraard, zich niet inlaten met illegale praktijken.
Het is de opname van de economische pijler en winst die het voor bedrijven mogelijk maakt om aan boord te komen met duurzaamheidsstrategieën. De economische pijler biedt een tegenwicht tegen extreme maatregelen waartoe bedrijven soms worden gedwongen, zoals het onmiddellijk opgeven van fossiele brandstoffen of kunstmest in plaats van fasering van veranderingen.
De impact van duurzaamheid
De belangrijkste vraag voor investeerders en executives is of duurzaamheid wel of niet een voordeel is voor een bedrijf. In de praktijk zijn alle strategieën onder duurzaamheid gecoöpteerd uit andere zakelijke bewegingen zoals Kaizen, gemeenschapsbetrokkenheid, de BHAG (Big Hairy Audacious Goal), talentwerving, enzovoort. Duurzaamheid biedt een groter doel en een aantal nieuwe resultaten waar bedrijven naar kunnen streven, en helpt hen hun verbintenissen met betrekking tot basisdoelen zoals efficiëntie, duurzame groei en aandeelhouderswaarde te vernieuwen.
Misschien nog belangrijker is dat een duurzaamheidsstrategie die openbaar wordt gedeeld, moeilijk te kwantificeren voordelen kan opleveren, zoals publieke goodwill en een betere reputatie. Als het een bedrijf helpt krediet te krijgen voor dingen die ze al doen, waarom dan niet? Voor de bedrijven die niet kunnen wijzen op een algemene visie om te verbeteren in deze drie pijlers, is er echter nog geen echt marktconsequentie. De trend lijkt het maken van duurzaamheid en een publieke verbintenis ervoor basisbedrijfspraktijken te maken, net zoals compliance geldt voor beursgenoteerde bedrijven. Als dit gebeurt, kunnen bedrijven die geen duurzaamheidsplan hebben, een marktboete zien, in plaats van proactieve bedrijven een marktpremie te zien.
Hoewel het een heel modewoord is, is duurzaamheid niet meer weg te denken. Voor sommige bedrijven is duurzaamheid een kans om diverse inspanningen onder één overkoepelend concept te organiseren en er publieke eer voor te krijgen. Voor andere bedrijven betekent duurzaamheid het beantwoorden van moeilijke vragen over het hoe en waarom van hun bedrijfspraktijken die een serieuze, zij het geleidelijke, impact kunnen hebben op hun activiteiten.
Het komt neer op
Duurzaamheid omvat de hele toeleveringsketen van een bedrijf en vereist verantwoording vanaf het primaire niveau, via de leveranciers, helemaal tot aan de detailhandel. Als het duurzaam produceren van iets een concurrentievoordeel wordt voor de bevoorrading van multinationale ondernemingen, zou dit een herconfiguratie kunnen vormen van enkele van de wereldwijde aanvoerlijnen die zich uitsluitend hebben ontwikkeld op basis van goedkope productie. Dat scenario hangt natuurlijk af van hoe sterk bedrijven duurzaamheid omarmen en of het een echte koerswijziging of lippendienst is.